Liedjes over Liefde, Liedjes over Eenzaamheid
Maar vooral ook liedjes over alle dingen die het leven net dat beetje extra glans geven. Het drie dagen doorzakken met vrienden; gewoon thuis en dan gesponsord door Bavaria. Het samen met je lief een weekend weg. Bijvoorbeeld dat weekend in Praag toen je meiske jarig was en jullie een stel stomdronken Ieren tegenkwamen. Ze konden nauwelijks nog op hun benen staan, praten ging niet meer, maar op jouw verzoek zongen ze wel een schitterend liedje voor je jarige lief. Moondance, een nummer van Van Morrison. Die tijden dus. Met enige weemoed blikt Björn van der Doelen terug. Maar hé, het leven moet geleefd worden. En daar is hij weer, die bulderende lach.
Het is 16:10 uur als de achterdeur van het Beauforthuis in Austerlitz open zwaait en Mischa Porte als een soort verkenner binnen komt wandelen. ‘Waar kan ik m’n drumstel het beste neerzetten? Gewoon achter in het midden dan maar?’ Even later is de ruimte gevuld met Björn van der Doelen en zijn band de Huursoldaten. Een voorman en zes huursoldaten vanavond. Muzikale vrienden die al naar gelang de setting worden ingezet.
En natuurlijk Ellen Jeurissen; zijn lief, zijn meiske die een deel van de achtergrondzang voor haar rekening neemt. Maar nu nog even niet. Eerst hun drie zonen installeren met een flinke stapel Donald Ducks en potten vol kleurpotloden, dan opbouwen (en dat is met z’n zevenen op een klein podium best even puzzelen) en tenslotte soundchecken. Alles onder het motto ‘niet moeilijk doen, gewoon een feestje bouwen’. En een feestje wordt het. Soms uitbundig en hard, dan weer klein en breekbaar.
Vroeger begon men een sigarenzaak, tegenwoordig wordt men trainer of iets in de technische staf. Ex-profvoetballers dus. Björn van der Doelen, middenvelder bij onder meer PSV, NEC en FC Twente en eigenlijk altijd al een buitenbeentje, had iets anders in gedachten. Muzikant. ‘Ach, ik luister eigenlijk altijd al de hele dag naar muziek. Tijdens het ontbijt, het douchen, het koken en tijdens het autorijden’, vertelt Björn. ‘En ook het schrijven, maken, opnemen en live uitvoeren van nummers geeft mij ongelooflijk veel voldoening. Muziek is voor mij een van de dingen die het leven echt de moeite waard maken.’ Hoe hij zijn eigen muziek omschrijft? ‘Verhalende Americana, waarbij de muziek het verhaal ondersteunt.’ En dat dan op z’n Brabants.
Cowboy, outlaw, sheriff of toch hoer?
Het optreden van vanavond bestaat, om toch in de voetbalsfeer te blijven, uit twee helften. Eerst 45 minuten met vooral nummers van zijn voorlaatste album ‘Caballero Zonder Filter’, dat in 2015 verscheen bij Bastaard Platen. Na de pauze – ‘he, hebben we een pauze? Nou, dan spelen we gewoon twee sets van ongeveer drie kwartier’ – vooral nummers van het album ‘De Cowboy, de Outlaw, de Sheriff en de Hoer’, dat in april 2017 verscheen op zijn eigen ‘Val allemaal maar kapot, ik doe het zelf wel – Records’ label.
Hoe dat bevalt, alles zelf doen? ‘Geweldig goed. Weet je, vrijheid is heel belangrijk voor me; het is (naast liefde) het grootste goed. Ik hecht ongelofelijk veel waarde aan mijn vrijheid en waak ervoor die niet te verliezen.’ Welke van die vier rollen in de titel van zijn laatste album hem het best bij hem past? ‘De cowboy denk ik. Lekker in alle vrijheid de horizon tegemoet rijden; zo zie ik het tenminste zelf het liefst, haha.’ Daar is hij weer, die uitbundige lach.
Woelend wakker liggen
Een avond Björn van der Doelen en zijn Huursoldaten betekent vooral verhalen over vroeger. Over de tijd dat tijdens een wintersportvakantie nog onbezorgd caballero-sigaretten zonder filter werden gerookt in de titelsong van zijn voorlaatste album. Over z’n ouders in Moederke (‘Ik ben altijd al een moederskindje gewist’), over zwemmen met je lief in Fantini Farnese (‘Op het kaartje bij de Jumbo stond ’soepel en zacht’ / Net als gij’), over ’s nachts woelend wakker liggen in Zeven Zonden (‘Ik heb honderdduzend gedachten / honderdduzend vragen / en zeven zonden spoken deur mijn kop’). En over het ’s avonds thuiskomen na een optreden in M’n Lief. ‘Ik kruip stillekes naast oe / Oew lichaam is zo zacht / Gij wordt toch deur mij wakker / En vraagt ‘hey schatje, hoe war ’t vannacht?’.
Een avond Björn van der Doelen, betekent ook genieten van de pedal steel gitaar van Mathijs Leeuwis, het gitaarspel van Ruud van den Boogaard, van Alex Akela op viool en basgitaar, van Mirthe de Jonge op cello en van Mischa Porte op drums. Maar vooral genieten van de wisselwerking tussen Björn en Ellen Jeurissen die samen met Van den Boogaard de achtergrondzang voor haar rekening neemt. Eventjes die liefdevolle blik van Björn naar achteren bij Liedjes over Liefde, Liedjes Over Eenzaamheid en de constatering dat die twee soms heel dicht bij elkaar liggen.
Elkaar even aankijken bij het sfeervolle en melancholisch klinkende Rust. En dan, na Jimbo, zit de tweede helft erop. Geen echte toegift met weggaan en dan toch weer terugkomen. Die poppenkast is aan Björn van der Doelen niet besteed. Alhoewel? Na een prachtige uitvoering van Het Regent Hard door alleen Björn, Alex en Mirthe komt de hele band bij hoge uitzondering toch nog een keer terug. Met Als Ge Ooit, een cover van JW Roy’s Broken Wings in een vertaling van Gerard van Maasakkers. Brabantse Americana in optima forma.
Tekst & Foto’s: © Herman Sixma
