Fat Freddy's Drop in Doornroosje

‘Fat Freddy drops it while it’s hot’

Met een spetterende live-show weet het Nieuw-Zeelandse dub-soulcollectief Fat Freddy’s Drop vanavond een tot de nok toe gevulde grote zaal van het Nijmeegse poppodium Doornroosje volledig in vuur en vlam te zetten. Daarmee maakt dit bonte gezelschap de ijzersterke live-reputatie volledig waar en weet deze uiterst groovende formatie het massaal toegestroomde en uitzinnige publiek een onvergetelijke en vooral swingende avond te bezorgen.

Het wekt geen verwondering dat het optreden van Fat Freddy’s Drop vanavond volledig uitvekocht is en fans van heinde en ver koers zetten naar Nijmegen om deze bijzondere formatie live aan het werk te zien. In eigen land is dit ‘zevenkoppige soulmonster’ al jaren ‘hot’ en als best verkopende act het meest populaire muzikale exportproduct van Nieuw-Zeeland. Met een uiterst inventieve en aanstekelijke mix van dub, reggae, soul, funk, rhythm-and-blues en techno is dit dan ook één van de meest originele bands ter wereld.

Fat Freddy’s Drop opent de set met een aantal catchy reggaetracks waarbij naast de heerlijke groove en de vette blazerssectie de fijne stem van zanger/gitarist Chris “Mu” Faiumu opvalt. Naast de zomerse reggaesound is het met name zijn stemgeluid dat zo nu en dan associaties oproept met het betere werk van UB40 en zanger Ali Campbell. Maar dat deze formatie veel meer in zijn mars heeft blijkt al snel als de band meer de dub-kant op gaat en ook zanger/rapper MC Slave zich in de muzikale ‘battle’ mengt.

Als Fat Freddy’s Drop daarna de van het succesvolle album ‘Based On A True Strory’ uit 2009 afkomstige club-hit Roady (Feels So Good) inzet gaat het spreekwoordelijke dak eraf, schudt Doornoosje op zijn grondvesten en zingt het publiek hartstochtelijk mee; ‘For the Love of Music! Hetzelfde geldt voor het heerlijke 10 Feet Tall, een track die terug te vinden is op het eind vorig jaar uitgebrachte album ‘Bays’. En uiteraard ontbreekt ook de hit Blackbird van het gelijknamige album uit 2013 vanavond niet aan de set-list.

Dropping

Fat Freddy’s Drop weet wereldwijd iedere zaal volledig plat te spelen en het publiek in extatische vervoering te brengen. Daarop vormt Doornroosje vanavond geen uitzondering. In die zin is de opmerkelijke bandnaam een toepasselijke. De naam is een verwijzing naar het Engelse woord Dropping wat in dialect of ‘slang’ het gebruiken van LSD betekent. Maar met of zonder geestverruimende middelen is de muziek van deze formatie hoe dan ook mindblowing te noemen, en zeker live één grote muzikale (road) trip.

Naast de vette beats, de fraaie zangpartijen van “Mu” Faiumu en de coole raps van MC Slave is het zeker ook de uiterst groovende blazerssectie die de muziek naar nog grotere hoogten doet stijgen. Vanavond krijgen de afzonderlijke blazers meermaals alle ruimte om te soleren op hun instrument en verschijnt naast een trombone, trompet en saxofoon zo nu en dan zelfs een grote tuba op het podium.

Onmiskenbare spil in deze blazerssectie is de corpulente trombonist Joe “Hopepa” Lindsay die zich als een ware ‘Fat Freddy’ ontpopt tot een show-man die het publiek keer op keer weet op te zwepen met zijn ‘vette’ dance moves. Zeker als hij halverwege de set in een soort superman outfit met een glitterende disco-cape op het podium verschijnt en er een paar shuffles uitgooit.

Als vette uitsmijter van de set komt de band tot groot enthousiasme van het massaal swingende publiek nog even op de proppen met een portie onvervalste techno. En als de band onder een terecht ovationeel applaus het podium verlaat, schreeuwt het publiek om meer. Gelukkig keren de heren terug om in de toegift gepast af te sluiten met Wandering Eye waarbij en passant ook nog even Waiting in Vain van Bob Marley voorbijkomt.