Nederlandstalige muziek uit alternatieve hoek

Herfst: korter wordende dagen, vallende bladeren, een tuin tjokvol kruisspinnen. Bokbier op de tap, Hollandse kost op tafel. Denk aan andijviestamppot of erwtensoep met worst. En laten dit nu net de twee favoriete, oer-Hollandse gerechten zijn van Clean Pete en Meneer van Dalen. Twee van de in totaal negen acts die samen de line-up vormen van de vijfde editie van het Hollandse Kost Festival in Rotterdam. Hollandse Kost 2016: negen optredens, negen uur Nederlandstalige muziek uit de alternatieve hoek.

Het is half oktober maar het terras bij poppodium Rotown zit op deze zondagmiddag tjokvol. Een flauw zonnetje en 18 graden op de thermometer. Ja, opwarming van de aarde heeft zo zijn voordelen. Hoewel het verleidelijk is aan te schuiven bij de terraszitters, stappen we toch bij Bar 33 naar binnen voor het polsbandje dat toegang verschaft tot de drie Rotterdamse locaties van Hollandse Kost 2016: de Arminiuskerk, poppodium Rotown en Holy Rotown. Dat laatste staat voor de naast Rotown gelegen Paradijskerk, waar om exact 16.30 uur Lucky Fonz III het eerste voorgerecht serveert.

‘In Je Nakie’. Geen kledingadvies vanuit de organisatie, maar de titel van het meest recente album van Otto Wichers, ofwel Lucky Fonz III. En dus staat Wichers deze middag gewoon in spijkerbroek en overhemd op het podium. Met gitaar, ontwapenende glimlach, scherpe levensobservaties en een dozijn liedjes die eenvoudig klinken maar geraffineerd in elkaar steken.

Of hij iets met eten heeft? Je zou het, na optredens op Boterhammen in het Park (Brussel), Preuvement (Assen) en Nederland Kookt (Eindhoven en Utrecht) bijna gaan denken. Het smaakt in elk geval prima, dit voorgerecht.

ContraContra

Op 3 maart 2016 verscheen bij Bastaard Platen het debuutalbum van de vier mannen van ContraContra met de titel ‘Wrakjuweel’. Tien nummers met intrigerende titels als Grafbad, Kettinggang, Duisterschoon, Nachthart en Daderspact. Poëtische teksten in combinatie met muziek die overduidelijk zijn wortels heeft in de punk- en metalscene.

Vertaald naar het podium van Rotown betekent dit bijna een uur genieten van de teksten van Daan Mol (‘een hart vol gaten is nog altijd een luchtig hart’ uit Helleblauw) de heftige gitaar-erupties van Ivo van den Thillart en Michel Oskam en beukend drumwerk van Frank Verhoeven. Prachtig.

Terwijl de Paradijskerk vandaag gereserveerd lijkt voor de lieve luisterliedjes en Rotown de thuisbasis vormt voor het wat steviger werk, biedt de Arminiuskerk een podium aan een mix van muziekstijlen. En terwijl de optredens in de Paradijskerk en Rotown deels overlappen, hebben de artiesten die in de Arminiuskerk staan geprogrammeerd geen concurrentie.

Maaike Ouboter

In diezelfde Arminiuskerk speelt Maaike Ouboter voor het eerst sinds tijden weer eens een soloset. Wat oude liedjes, wat nieuwe liedjes, wat probeersels en zelfs een ‘lied’ waarvan op dit moment alleen nog de tekst bestaat en dat door Maaike als een gedicht wordt voorgelezen. De kerk luistert ademloos toe.

Hé, daar hebben we Marc van der Holst. Eind augustus zagen we deze eigenzinnige singer-songwriter voor het eerst in actie tijdens het Amsterdam Woods Festival waar hij de spits mocht afbijten voor een handjevol bezoekers. Vanavond staat hij voor een redelijk gevulde Paradijskerk. Niet als soloartiest, niet als duo, maar The Avonden is vanavond een volledige band.

Dit klinkt eigenlijk niet alleen heel vertrouwd, maar ook erg goed. Gebleven zijn de soms absurde titels en teksten en de liedjes die soms niet langer dan een minuut duren. Tsja, Marc van der Holst. Het blijft een beetje een buitenbeentje in de Nederlandse muziekscene.

Als we na een half uurtje The Avonden bij Rotown naar binnen stappen, is het even dringen om het podium te bereiken. Meneer van Dalen is populair in Rotterdam en speelt een thuiswedstrijd. Eenmaal bij het podium vallen de tientallen ballonnen op. Wat blijkt? De vader van zangeres Sophie Reekers is vandaag 65 jaar geworden. Een gezongen ‘lang zal hij leven’ kan er bij het publiek niet af; een ‘gefeliciteerd’ nog net.

Dit weerhoudt de band er niet van een uitstekende set neer te zetten met vooral werk van de EP’s ‘Wacht Op Antwoord’ (2013) en ‘Plastic Rozen’ (2015). ‘Vandaag is wat ik gister dacht dat morgen niet zou zijn’, zingt Sophie in Donker Licht. Een doordenkertje.

Ook Jeroen Aalbers speelt vanavond een thuiswedstrijd. Aalbers, kinderboekenschrijver en muzikant uit Rotterdam. Oprichter van de punk-rock band The Ragin’ Hormones, tot 2005 gitarist bij The Apers, auteur van meer dan 100 Borre-de-Kat verhalen en nu spil van de Jerry Hormone Ego Trip.

Maar wordt het een egotrip? Nee, want we zien een strak spelende band op het podium van de Arminiuskerk. Maar ook ‘ja’, want Jeroen Aalbers a.k.a. Jerry Hormone is wel degelijk het dwingende middelpunt van het optreden.

‘Oordopjes in, want dit wordt geen zachte singer-songwriters shit, zoals jullie al hebben begrepen’, zegt Jerry Jeroen tegen het publiek aan het eind van de soundcheck. En hard wordt het. Jezus leeft, klinkt het toepasselijk. Gevolgd door Dood, Dood, Dood. De afsluiter is Stout, Stout, Stout en dat is dan weer de titel van het album dat op 11 november bij Excelsior Records verschijnt.

Hollandse kost. Voor de een (The Avonden) is dat een maaltijd van de afhaalchinees. Voor de ander (Eefje de Visser) zijn dat pannenkoeken met suiker of kaas. Ook bij de optredens zijn de contrasten soms groot. Aan de ene kant leuk en soms een verademing. Aan de andere kant is de overgang van bijvoorbeeld de ontregelende en cabareteske show van Jerry Hormone in de Arminiuskerk naar de lieve luisterliedjes van Clean Pete in de Paradijskerk wel heel erg groot.

Zeker, de tweelingzusjes Loes en Renée Wijnhoven zingen prachtig, maar het is soms wel wat erg zoet en braaf. Iets meer pit, iets meer variatie zou Clean Pete – de naam verwijst naar een lokale Brabantse zwerver – niet misstaan.

 

Ook de overgang van Clean Pete in de Paradijskerk naar Piquet in Rotown is groot, erg groot. Voor de gelovigen onder ons zal het zoiets zijn als van de hemel in de hel belanden (of omgekeerd). Hard, verschroeiend hard spelen onze vrienden uit Vlaanderen. Experimentele pop met transoceanische vocalen, noemt de band het zelf op hun Facebookpagina.

Ingetogen wanneer het (echt) moet, maar tegelijkertijd niet vies van punk, oosterse psychedelica en een flinke bak distorsie. Middelpunt van de band is zangeres Lien Moris. Het is ruw wakker worden met Piquet; een opkikker die we na het dromerige gebeuren in de Paradijskerk wel konden gebruiken.

Aan Eefje de Visser en haar band de eer om de Rotterdamse editie van Hollandse Kost 2016 – voor het eerst vindt het indoorfestival dit jaar ook in Eindhoven plaats – af te sluiten in de statige Arminiuskerk. Ze doet dit met verve via een set waarin vooral haar meest recente album ‘Nachtlicht’ (2016) met negen nummers goed is vertegenwoordigd.

Met name aan het eind van de set laten De Visser en haar band horen dat zij een terechte afsluiter vormen deze festivalavond. Wat klinken met name Jong en Scheef mooi in deze gewijde omgeving. Hollandse Kost 2016 smaakt naar meer …..

Tekst & Foto’s :  Herman Sixma