Volgepakt Paradiso geniet van heerlijke southern rock en soul
Voor de liefhebbers van americana, southern rock en vette soul is het vanavond met JJ Grey & Mofro en Marc Broussard in een volgepakt en uitzinnig Paradiso dubbelop genieten. Na een geweldig semi-akoestisch optreden van de Amerikaanse zanger en songschrijver Marc Broussard neemt de uit Jacksonville (Florida) afkomstige singer-songwriter en multi-instrumentalist JJ Grey samen met zijn sterke band Mofro overtuigend bezit van het legendarische Amsterdamse poppodium.
Evenals JJ Grey is Marc Broussard in staat zijn muziek te voorzien van een flinke dosis authentieke soul. Dit liet hij eerder al horen op zijn eerste album S.O.S. Save Our Soul, een plaat vol prachtige covers van oude soulklassiekers. Maar ook in zijn eigen nummers en op zijn meest recente plaat is hoorbaar dat deze man soul ademt.
Marc Broussard
Marc Broussard beschikt over een geweldige en uiterst soulvolle stem zoals hij vanavond onder meer laat horen in het akoestisch gespeelde Come In From The Cold en A Life Worth Living, titelnummer van zijn onlangs uitgebrachte album. Maar als later ook de band van JJ Grey zich bij Broussard op het podium voegt krijgt zijn fraaie stem terecht ook alle ruimte in Weight Of The World, het lekkere up-tempo Try Me en de door het publiek enthousiast onthaalde heerlijke ballade Lonely Night In Georgia. Van een bijzondere schoonheid is ook Broussard´s uitvoering van Al Green´s Love And Happiness.
Southern Soul Assembly
Aan het einde van de set verschijnt ook JJ Grey even op het podium om samen met Broussard en de band een nummer te spelen en even lekker te jammen. Overigens kennen de heren elkaar goed. Broussard en Grey werken geregeld samen in het muzikale project Southern Soul Assembly dat verder uit Luther Dickenson en Anders Osborne bestaat. Als Broussard onder luid gejuich het podium verlaat stapt het hele gezelschap van het podium en wordt het publiek een kwartier adempauze gegund. Maar het is duidelijk dat het optreden van Broussard als prima opwarmer dient voor het concert van JJ Grey & Mofro.
Als JJ Grey & Mofro hun opwachting maken hebben inmiddels ook de vette blazers – bestaande uit Dennis Marion op trompet en Jeff Dazey op saxofoon – zich bij de band gevoegd. Zoals we van deze formatie gewend zijn pakken ze het publiek meteen bij de strot. Vanavond met nummers als Brighter Days van het gelijknamige live-album en 99 Shades Of Crazy van het album This River uit 2013.
De veelzijdige Grey weet zich al jaren te omringen met de beste muzikanten. Naast de eerder genoemde blazerssectie bestaat de band verder uit gitarist Andrew Trube, toetsenist Anthony Farrel en de superstrakke ritmesectie gevormd door Anthony “AC” Cole op drums en de te gekke bassist Todd Smallie die eerder onder meer in de Derek Trucks Band speelde.
Everything Is A Song
Onlangs verscheen met Ol’ Glory het nieuwe album van JJ Grey & Mofro. Uiteraard speelt de band vanavond ook meerdere nummers van dit album waaronder het catchy Every Minute. En als Grey het publiek vertelt dat het volgende nummer tot stand is gekomen toen hij zijn kleine dochter een deuntje hoorde zingen en grapt dat ‘als zij ouder is hier royalties voor krijgt’ wordt Everything Is A Song (eveneens afkomstig van de nieuwe plaat) ingezet.
Maar Paradiso wordt ook getrakteerd op het stevig rockende Hide & Seek (van het fantastische album Georgia Warhorse uit 2010) waarin de fantastische bassist Todd Smallie zijn bas heerlijk laat grooven, toetsenist Anthony Farrel fijn soleert en drummer Anthony Cole het geheel van vlammende beats voorziet. Als de set afgesloten wordt met Everything Good Is Bad van Orange Blossoms (2008) verschijnt ook Broussard weer op het podium en gaat het spreekwoordelijke dak er af. En wordt het nummer hartstochtelijk meegezongen.
Lochloosa
In de daaropvolgende toegift opent Grey met mondharmonica de prachtige en spannende ballade Lochloosa (over een meer in Florida waar hij tot bezinning en reflectie komt). Ook deze track wordt door een inmiddels uitzinnig Paradiso uit volle borst meegezongen; ‘Homesick but it’s alright /Lochloosa is on my mind /She’s on my mind’. Als Grey halverwege dit nummer een gitaar omgehangen krijgt speelt hij zelf wederom een heerlijke solo waarmee hij eens temeer aantoont naast een veelzijdig songschrijver ook een begenadigd multi-instrumentalist te zijn.
Grey en zijn mannen sluiten een geweldige live-concert knallend af met het soulvolle en gospelachtige Ol’ Glory. En waarin alle muzikanten nog een keer alles geven en om beurten soleren (met onder meer een lekkere sax-solo van Dazey). Ook Broussard is in dit nummer weer van de partij en laat als een soort ‘preacherman’ nogmaals horen dat hij evenals Grey over een indrukwekkend stemgeluid beschikt. ‘It’s the Glory /In heartbeat, wolds are born /In a heartbeat baby, wolds collide’. Dit vat het overweldigende concert van vanavond prima samen. Wat een beat, wat een vibe! Wat een glorieus optreden!
