Genieten op het snijvlak van jazz, blues, funk en pop.

Soms moet je als recensent wat uit je eigen comfortzone stappen; je overgeven aan een muziekstijl die misschien niet helemaal jouw ding is en jezelf laten verrassen. Met dat gevoel stap ik maandag 6 augustus openluchttheater Caprera in Bloemendaal binnen voor een optreden van Kamasi Washington en zijn band. Muziek van een man die in de buitenlandse pers al is omschreven als ‘de nieuwe vaandeldrager van de jazz’.

Op eigen benen

Je moet het maar durven. Debuteren in 2015 met een album dat The Epic heet, uit drie delen bestaat en goed is voor bijna drie uur muziek. Na tien jaar je muzikale kunnen in dienst te hebben gesteld van anderen – Kamasi Washington speelde als bandlid in bijvoorbeeld het Gerard Wilson Orchestra, deelde het podium met grootheden Herbie Hancock en Chaka Khan en speelde saxofoon op en arrangeerde delen van Kendrick Lamar’s To Pimp A Butterfly – debuteren als zelfstandig muzikant en aanvoerder van zijn eigen gezelschap.

Kamasi Washington doet het gewoon. En vestigde daarmee onmiddellijk zijn naam als een van de belangrijkste saxofonisten van zijn generatie. Een reputatie die verder werd versterkt met zijn album Heaven And Earth dat op 22 juni 2018 verscheen. Dit keer ‘slechts’ een dubbelalbum, maar wel weer met een lengte van bijna 2,5 uur.

Heaven And Earth, een overdonderend jazzepos

Het nieuwe album van Kamasi Washington wordt meer dan uitstekend ontvangen. Pitchwork beschrijft het album als een genre-overstijgend feest van muzikale ideeën met twee helften (Heaven en Earth) die op een ingenieuze manier met elkaar contrasteren en All About Jazz typeert het album nu al als ‘album van het jaar’. Ook hierzijn de besprekingen lovend.

 

Muziekblad OOR spreekt van een duizelingwekkend meesterwerk, waarbij in een enkel nummer meer gebeurt dan in de hele carrière van een gemiddelde jazzcat. Gijsbert Kamer van de Volkskrant geeft het album vier sterren, met de opmerking dat alles uit de kast wordt gehaald om een zo groots mogelijk geluid neer te zetten. En in de albumbespreking van de NRC wordt het album gekarakteriseerd als een overdonderend jazzepos.

Ruimte voor gastoptredens

In vergelijking met zijn nieuwste album, waarvoor Kamasi Washington een beroep deed op meer dan 60 musici en vocalisten, oogt het podium in Caprera redelijk overzichtelijk. Links en rechts een drumkit, met daartussen ruimte voor de staande bas. Op de voorgrond een rijtje microfoons, voor zowel de zang als de verschillende blaasinstrumenten, en uiterst rechts een ‘eilandje’ voor de keybords.

 

Al met al genoeg voor zowel de standaardbezetting van zeven personen, als wat extra ruimte voor gastoptredens waaronder dat van de vader van Kamasi, Rickey Washington.

 

Lichaam en geest 

Is het een gemis, het vollere orkestgeluid en de koortjes van het album? Geen moment. De songs van het album Heaven And Earth die deze avond op de speellijst staan – de tweedeling Hemel en Aarde staat voor het onderscheid tussen (het aardse) lichaam en (de hemelse) geest, ofwel tussen feitelijke ervaringen de verbeelding – klinken net wat meer open en wat minder bedacht.

 

En de ‘big man’ zelf? Die geniet vanavond extra van de sfeer van het openluchttheater en van de enthousiaste reacties van het publiek. Want voor jazzliefhebbers was Caprera vanavond eventjes de hemel op aarde.

 

Tekst en foto’s: Herman Sixma

website Kamasi Washington

Website Caprera