Marike Jager laat Ekko dansen

Ze weet nog precies waar het weer begon te kriebelen. Op die festivalweide in Nijmegen. Samen met vrienden en bekenden bandjes kijken en je realiseren ‘dit is toch wel heel erg leuk’. Vanavond staat ze in Ekko in het kader van een klein rondje Nederland. Een rondje om warm te draaien. Met band, met nieuwe liedjes en met heel veel nieuwe energie. LSM sprak met haar, zag haar aan het werk en constateert dat het helemaal goed zit. Marike Jager is terug van weggeweest.

Een andere focus

Ze oogt niet alleen uitgelaten, ze is het ook. “Weet je hoe dat voelt weer op zo’n podium te mogen staan? Een beetje zoals koeien die, na een hele winter op stal, bij het begin van de lente weer huppelend de wei in mogen.” Want ze heeft het gemist, dat contact met het publiek, de optredens door het hele land. Haar laatste album The Silent Song is van 2014 en haar laatste optredens dateren van 2014 en 2015 met een kerkentour, een theatertour (zie LSM verslag) en wat shows met het Ricciotti Ensemble (Zie LSM verslag). Daarna werd het op muzikaal gebied stil rond Marke Jager. Moeder worden vraagt een andere focus, zeker als het drie keer kort achter elkaar gebeurt. Muziek was even heel ver weg.  

Graag wat lichtere kost

“Weet je, spelen in theaters of kleine kerkjes is heel intens en vaak heel klein. Maar op een bepaald moment had ik ook zoiets van ‘het is wel mooi geweest, nu graag weer wat lichtere kost’. En toen was ik zwanger, kwamen de kinderen en werd alles anders. Het spelen bleef, maar nu in de vorm van stoeien op de bank, tekenen, verven. Jezelf in kinderen verplaatsen, proberen de wereld door hun ogen te zien. Kijken hoe ze experimenteren en merken dat ze altijd open staan voor alles. Dat zette mij aan het denken.” En hoe mooi het kleine leventje thuis ook was, het was wel heel erg ‘thuis’. Het podium lonkte. De uitdaging van het nieuwe, naast het moederschap.

De ontdekking van Logic Pro

Nieuwe uitdagingen, nieuwe energie, nieuwe gitaren. Van Gretsch naar Fenders en dat betekende voor Marike anders spelen. Puntiger, ritmischer. En daarnaast nieuwe opnamemogelijkheden. De analoge 4-sporen recorder verhuisde naar de zolder, Logic Pro deed zijn intrede in huize Jager. Marikes ogen glinsteren. “En dat is leuk!! Voor mij was dat het begin van een ontdekkingstocht. Meer laagjes, experimenteren, uitvinden wat allemaal mogelijk is en dan proberen daar niet in te verdrinken. De ideeën over ritmes en sounds waren er altijd al, maar de omzetting naar iets op tape ging nu pas lekker.” Een nieuw uptempo geluid was geboren.

Van perfectie naar spontaniteit

Natuurlijk, ook op haar oudere albums staan ook altijd wel één of twee nummers die uptempo zijn; nummers waar de ‘nieuwe Marike’ voorzichtig haar hoofd boven het rustig golvende maaiveld steekt. “Maar”, zoals ze zelf zegt, “dan moet je het wel willen, kunnen en vooral durven. In dat opzicht ben ik een laatbloeier. Net 40 geworden en nu pas het lef en het zelfvertrouwen om samen met m’n band gewoon het podium op te stappen. Luisteren naar dat stemmetje in m’n hoofd dat zegt ‘Kom op, Marike. Laat het maar zien, laat het maar horen; laat maar los het idee dat alles perfect moet’. Spontaniteit daar gaat het om. Kleine kinderen streven ook niet naar perfectie. Die trekken zich niks aan van hun omgeving en doen dingen gewoon. Daar ben ik nog niet helemaal, maar het voelt al wel heel stevig.”

Stevig en energiek

Precies dat laatste is wat de nieuwe Marike Jager uitstraalt op het kleine Ekko podium. Frontvrouw van een lekker springerig en stevig klinkende rockband, die naast Marike bestaat uit Gijs Coolen (gitaar, synths), Erik Harbers (bas) en Martijn Bosman (drums). Hoe het klinkt? Lekker hard en vooral energiek, met name bij het merendeel van de nieuwe liedjes die op de speellijst staan, zoals Seeker en Under The Trees. Twee oudere songs – Focus van het in 2006 uitgebrachte debuutalbum The Beauty Around en het mooie She Only Knows van het album Celia Trigger uit 2008 dat wordt aangekondigd als een ode aan de op dit moment bloeiende magnolia’s – vormen daarbij een soort natuurlijk rustmoment.

Even stemmen en gewoon door

En dan, alsof ze wil illustreren dat het teruggevonden zelfvertrouwen nog steeds een tikkeltje broos is, gaat het mis. Een gitaar die niet helemaal de juiste noot raakt. ‘Geeft niks, Marike. Je ziet er goed uit. Je bent grappig. Die gitaar maakt helemaal niks uit. Even stemmen en dan gaan we gewoon door.’ We horen het haar tegen zichzelf zeggen. Jezelf moed inpraten, jezelf herpakken. Sommige artiesten zullen zich door zo’n tegenslag heen bluffen of gewoon niks laten merken. Marike Jager doet het anders, namelijk op een manier die bij het publiek de reactie ‘geeft niks meid’ oproept. Perfectie is immers niet langer het hoogste doel. Gewoon lekker spelen is veel belangrijker. 

Voorliefde voor buitenbeentjes   

Het laatste nummer van de reguliere set vanavond is het net op single verschenen titelnummer van haar nieuwe album, Hey Are You OK. Over de scheidslijn tussen ‘normaal zijn’ en krankzinnigheid en dat die twee begrippen soms heel dicht bij elkaar liggen. “Je op het ene moment super vrolijk voelen, terwijl je me een paar uur later volledig op kunt vegen. Interessant en beangstigend tegelijk, zolang je maar beseft dat er morgen een nieuwe dag aanbreekt met nieuwe kansen voor de zon.” Eigenlijk een lied over buitenbeentjes, mensen met een krasje. Net als de notenkraker met maar één oog, die thuis bij Marike op de kast staat en die figureert in de clip bij dit nummer.  

Nieuw album op komst

Tijd voor de toegift, tijd voor Marakaka. Oorspronkelijk geschreven als muzikale ondersteuning bij een uitvoering van de danser Shailesh Bahoran in het kader van de Nederlandse Dansdagen 2016, maar prima passend op Marikes nieuwe album Hey Are You OK dat op 6 september verschijnt. En na het album? Een nieuwe tour. Meer shows, wellicht grotere podia en een Marike Jager die met nog meer energie haar publiek overrompelt. Met zoiets van ‘kom maar op wereld….’.  

Tekst en foto’s: Herman Sixma