Vette blues en donkere soul met Patrick Sweany & Band
Verrassend genoeg zijn er maar een beperkt aantal muziekliefhebbers afgekomen op het concert van Patrick Sweany & Band in het kleine muziekcafé van Podium Roepaen. Misschien is dit te wijten aan het feit dat het een middagconcert betreft, maar al diegenen die niet aanwezig waren hebben zeker wat moois gemist. Sweany en band verdienen absoluut een groter publiek. Evenwel lijkt het de heren zelf geenszins te deren. Zij hebben er zin in en geven een vlammend en overdonderend live-optreden.
De uit Akron, Ohio afkomstige maar in Nashville woonachtige Patrick Sweany – ooit begonnen als akoestisch bluesgitarist – maakt lekkere rauwe rootsmuziek met een flinke dosis rhythm & blues, rock & roll, country en soul. Zijn groezelige en rauwe stemgeluid roept associaties op met Ray Charles en met name John Fogerty. Tot nu toe heeft Sweany al een aantal prachtplaten afgeleverd waaronder That Old Southern Drag (2011) en het in 2013 verschenen Close To The Floor.
Patrick Sweany & Band beginnen meteen knallend met The Edges van het album That Old Southern Drag. Gevolgd door het vette soulnummer It’s Spiritual waarin de fantastische stem van Sweany gloreert en duidelijk is dat hij zich omringd weet door een stel goede muzikanten bestaande uit een geweldige Zach Setchfield op gitaar en een vlammende ritmesectie gevormd door Dillon Napier op drums en Jason Harris op bas. Terecht laat Sweany dan ook zien en horen blij te zijn met deze band.
De kwaliteiten van de band komen ook ten volle tot uiting in het instrumentale Burma Jones en het zuigende Every Gun – van zijn meest recente album Close To The Floor – met lekkere slide-guitar van Sweany, opzwepende drums van Napier, de pompende bas van Harris en een heerlijk solerende Setchfield. Wat een band! Met Corner Closet en Sleeping Bag is het tijd voor een flink portie rock & roll.
Na de heerlijke swamp-blues in Working For You – waarin Sweany heerlijk soleert en met name de sterke ritmesectie lekker vlamt – verlaten de bandleden voor even het podium en brengt Sweany op overtuigende wijze solo het bluesy Deep Water, Terrible Years en het soulvolle Million To Me ten gehore waarin hij eens temeer bewijst naast geweldig zanger ook een subliem gitarist te zijn. Hetgeen later ook prachtig samenkomt in het bluesy Every Night Every Day, waarin de vergelijking met John Fogerty zeker opgaat.
I’m a Soul Man
Als de band terukeert krijgt het publiek het vette soulnummer Bus Station voor de kiezen. Hierin laat Sweany zijn stem heerlijk schuren en lijkt het alsof je luistert naar een van de oude zwarte soulzangers van weleer. Zo ook in het rustige Slippin’ waarin Sweany even wat gas terug neemt en zijn geweldige stem het werk laat doen. In de toegift zingt en speelt Sweany ter inleiding op het nummer Them Shoes nog even Cover Me van Eddie Hinton – maar bekend van Percy Sledge – en I’m A Soul Man van Sam & Dave. En dat met het volste recht, want Patrick Sweany is naast een bluesknakker wel degelijk een rasechte soulman!
Na afloop van het optreden heb ik een gesprek met Patrick Sweany. Lees interview
