Retropop 2018

Terugblik Retropop 2018

Het Retropop festival in Emmen is dit jaar verdeeld over twee dagen waarbij 22000 bezoekers kunnen genieten van 31 bands verdeeld over vier podia. Het hadden meer kunnen zijn, maar volgend jaar komt het festival terug in de maand juli, waarbij uit een ruimere keuze in artiesten een nog aantrekkelijker line-up kan worden samengesteld. Tevens gaat men nadenken over de naam Retro gezien het feit dat dat een verkeerde associatie kan zijn en bands doet afhaken.

De zaterdag is een warme dag en de bands die in de tenten moesten optreden, zoals The Wild Romance, de oude band van Herman Brood, hadden het zeer warm. De band bestaande uit Edgar Koelemeijer (zang), David Hollestelle (gitaar en vocals), Otto Cooymans (Keys en zang), Gee Carlsberg (bas en zang), Jan ’t Hoen (Drums en percussie) moeten het dit keer zonder Danny Lademacher doen.

De tent was overvol en het publiek was de muziek van Herman nog niet vergeten en zong vele nummers mee. The Godfathers stonden op hetzelfde tijdstip op de No Limitstage, de tent was echter bijna leeg, maar ja als je als eerste op een festival begint….

Op het hoofdpodium staat als eerste de Haarlemse band Chef’s Special. Jan Derks, de bassist komt uit Hoogeveen en dat laten de fans dan ook horen. Chef’s Special bespeelt het publiek met nummers als Because I Love You, Into The Future, Try Again, Nicotine, Jupiter, Biggest Monkey, Amigo, Face Of A Stranger, Money, Jungle Bookie en In Your Arms. De stemming is gezet en de fans gaan gestaag uit hun denkbeeldige dak.

Op de tributestage staat de lokale held uit Emmen, Bouke. Ook dit jaar is er een ‘podium’ voor de de lokale ‘helden’. Met zoveel her- en erkenning van het plaatselijke publiek kan een flitsend optreden niet uitblijven. De selectie van Elvis Presley nummers worden door de band met enthousiasme gebracht en ook ontvangen door het publiek.

Op het hoofdpodium staat het optreden van Bananarama. Keren Woodward, Sara Dallin en Siobhan Fahey gaven een sterke show weg in de originele bezetting. Voor de verandering staan er ditmaal zelfs  ‘macho’s’ van weleer vooraan die zichtbaar speciaal voor de dames zijn gekomen.

Ook bij Bananarama komt de stemming en herkenning er goed in met alom bekende nummers als It Ain’t What You Do, Robert De Niro’s Waiting, Venus (Shocking Blue cover) en Na na na Kiss HIM goodbye.

In de huiskamer geeft Ralph De Jongh een kamerconcert van 2x 30 minuten. Een geweldig singer songwriter heeft Nederland toch in hem, met zijn prachtig beschilderde klompen als handelsmerk. Ook zoals vandaag barst het optreden van energie en staalt hij zijn unieke stijl uit naar het aanwezige publiek.

Anastacia is in het kader van haar Evolution Tour in Nederland waarmee ze in een grote trailer rondtrekt en nu voor enkele dagen is neergestreken in Emmen. Uiteraard staat zij met haar staat van dienst op het hoofdpodium en brengt hits als Left Outside Alone, Caught in the Middle, I Can Feel You, Wonderwall (Oasis cover) My Everything en I’m Outta Love.

Ook bij het optreden van Anastacia stroomt het publiek vlot naar naar voren en wordt meteen meegenomen door de herkenbaarheid van het oeuvre van Anastacia, het luidkeels meezingen van het publiek is dan ook niet verwonderlijk.

ELO, ofwel The Orchestra maakt zijn opwachting waarin oud bandleden van ELO de band vormen. Door diverse wisselingen zit er echter geen origineel lid meer, dus met andere woorden; eigenlijk een coverband. Met Jeff Lynne erbij kunnen we nog enigzins over The Orchestra praten maar hij is zelf op tournee. De nummers en de uitvoering daarvan worden in ieder geval goed ontvangen.

De bomvolle Futurestage is vandaag het podium voor Waylon. In de evenzo bomvolle agenda van Waylon is er naast de clubtour uiteraard ruimte voor deze editie van Retropop en laat Waylon zien dat hij en zijn band hier ook thuis hoort. O.a. het alom bekende songfestivalnummer Outlaw in ’em laat ons maar weer eens horen dat hij zich kan scharen bij de beste zangers van Nederland. 

De organisatie van Retropop heeft wel een hele opvallende naam aan het programma toegevoegd. Op de Nolimitstage  staat de ‘charismatische’ onruststoker Johnny Rotten (John Lydon), de zanger van The Sex Pistols, met zijn band PIL (Public Image Ltd). In tegenstelling tot het roemruchte verleden van de Sex Pistols wordt het podium niet verbouwd maar neemt Johnny, als een ware dominee met brilletje het kansel, en brult de teksten de tent in.

De band bestaande uit John Lydon, Lu Edmonds (Gitaar-The Damned en PIL), Bruce Smith (Drums-The Pop Group en The Slits), Scott Firth (Bas en Keyboards-Steve Winwood, John Martyn, Elvis Costello en The Spice Girls) zet een meer dan solide optreden neer en smaakt naar meer.

De Amerikaanse zangeres en pianiste Chi Coltrane heeft het publiek al een goede soundcheck laten horen voordat ze aan haar optreden begon. Met haar 69 jaar gaat ze er nog steeds keihard tegenaan en haar stem was ook nog meer dan uitstekend en bracht daarmee de grote hits zoals You Were My Friend en Go Like Elijah. Het enige minpuntje was het feit dat de piano slecht gesitueerd was op het podium waardoor het publiek minder zicht had op deze icoon van weleer.

De Nolimitstage met als slotact Uriah Heep heeft het geluk dat een wolkbreuk kort voor het optreden veel mensen de tent in doet jagen. Het gevolg was dan ook een stampvolle tent wat zanger Bernie Shaw zienderogen deed stralen. 

Mick Box is nog het enige originele lid, maar Bernie is er ook al meer dan 20 jaar bij. Achtereenvolgens komen hits als Gypsy, Look at Yourself, Stealin, Sunrise, The Magician’s Birthday, The Wizard, Between Two Worlds, July Morning, Lady in Black en als laatste nummer Easy Livin voorbij. Zoals we gewend zijn geven de heren zoals altijd een energieke show weg met het gevoel alsof er niets is veranderd.

De afsluiter vandaag is er ook één met een grote waarde voor de muziekontwikkeling, Bryan Ferry. Bryan en de band stralen plezier en passie uit en brengen dit ook over op het publiek. Bijgestaan door meestergitarist Chris Spedding bespeelt mr. Ferry ook de elektrische piano en de mondharmonica wat ook zijn veelzijdigheid weerspiegelt. Het verhaal van de nummers wordt met o.a. Don’t Stop the Dance in een flirt tot leven gebracht. De in zwart geklede en met felrode lippen gekleurde saxofoniste daagt iedereen uit met swingende, heupwiegende en arm zwaaiende bewegingen.

 

Meer dan een uur speelde Bryan Ferry en de band de bekendste nummers van Roxy Music zoals The Main Thing, Out of the Blue, Oh Yeah, Slave to Love, In Every Dream Home a Heartache, Do the Strand, Let’s Stick Together en als laatste nummer Jealous Guy van John Lennon. Een mooie afsluiter, maar veel publiek was al naar huis toen Bryan Retropop afsloot.

 

Tekst: Jolanda Bansema || Foto’s: Henry Knegt

 

Copyright 2020 LiveStreamMagazine © All Rights Reserved

LiveStreamMagazine