Veel variatie op verrassende 29e Music Meeting

Wereldmuziekfestival Music Meeting wil boeien en verrassen en dat is deze 29e editie – van 18 tot en met 20 mei – zeker gelukt. Van de door eeuwenoude liederen geïnspireerde folk van Sam Lee & Friends tot de tot dansen dwingende klanken van afsluiter Ondatrópica, het was genieten.

Waldemar Krijgsman was hier voor LiveStreamMagazine bij en blikt terug.

18 mei 2013

Bram Stadhouders Trio en Nederlands Kamerkoor: ‘Henosis’

Het tweede concert in de grote tent Apollo (voor deze concerten moet je bijbetalen) is meteen razend spannend. Onder de naam ‘Henosis’, Oudgrieks voor ‘eenheid’, is een samenwerking te horen en te zien tussen het Bram Stadhouders Trio en acht leden van het Nederlands Kamerkoor onder leiding van Merlijn Wackers. Het trio bestaat naast jazzgitarist Bram Stadhouders verder nog uit David Hoogerheide op keyboards en laptop en drummer Onno Govaert. De koorleden zingen geen woorden, maar klanken als oe en aa. Passend bij de muziek van het trio, met een rijkdom aan sferen en soundscapes als resultaat.

Fantasie

De in de titel beloofde eenheid komt er inderdaad, want niet alleen vormen de klanken van het trio en die van het koor een fraai en boeiend geheel, ook is er een spannende kruisbestuiving tussen de muziek en de – speciaal voor dit project – gemaakte videobeelden van het gezelschap Foss Collective. Deze visuals laten bijvoorbeeld een zwarte vogel zien die klapwiekend steeds meer zijn veren verliest en uiteindelijk opgaat in een zwarte bol, waarna een witte bol het scherm vult. Ook zien de aanwezigen een fantasiewezen dat langzaam wegzweeft in een sterrenstelsel. Een bijzondere ervaring, zo oordeelt ook een toeschouwer: “Heftige muziek. Zonder die beelden zou er weinig aan zijn, maar nu is het spannend.” Het is overigens niet aan iedereen besteed: een klein aantal toehoorders verlaat voortijdig de tent. Maar bij zo’n verrassende en vernieuwende cocktail kun je wel zeggen: it’s all in the game.

‘Brassafrik + The Ghana Connections’

Het tweede concert in de open tent Mondo – te horen voor wie voor 7 euro het festivalterrein betreedt – is een ontmoeting van afrobeat uit Ghana en Belgische folk en fanfare met de naam ‘Brassafrik + The Ghana Connections’. Dit verwijst naar de Belgisch/Ghanese groep Brassafrik en haar vorig jaar gestarte samenwerking met een aantal leden van de uit de Ghanese hoofdstad Accra afkomstige groep Wind Afrique en met de eveneens Ghanese zanger/componist King Ayisoba.

Koning

Dit 13-koppige ensemble past qua omvang nog net op het Mondo-podium. Met hun opzwepende en swingende ritmes weten de muzikanten het publiek tot dansen aan te zetten. Dit doen ze overduidelijk met veel plezier en enthousiasme. Met name de koperblazers kleuren de verfrissende sound: twee saxofoons, twee trompetten, twee trombones en twee tuba’s blazen lucht door de bomen in Park Brakkenstein. Hierbij vakkundig ondersteund door de vier koppen tellende percussiesectie, die onder meer de djembe en conga’s bespeelt. Tegen het eind van het concert roept een muzikant: “We have a king in the house!” Het blijkt de eerder genoemde King Ayisoba te zijn, die de kologo bespeelt, een traditionele twee-snarige luit met kalebas. Met zijn karakteristieke zang en spel zorgt hij voor een fraaie en passende finale van een concert waar heel Brakkenstein vrolijk van wordt. 

   

19 mei 2013

Sam Lee & Friends

“Hier komt een stel miserabele liedjes, maar er staat straks een doos Kleenex klaar”, zo begint de Brit Sam Lee met zelfspot zijn concert. Wat volgt is een boeiende set met veel sfeervolle nummers uit de rijke Engelse, Schotse en Ierse traditie, die soms meer dan zeven eeuwen teruggaan in de tijd. Lee, ooit survivaltrainer, vindt ook inspiratie in bijvoorbeeld Bollywood en de Romacultuur. Zelf zingend en op mondharp spelend, wordt hij bijgestaan door collega’s op onder meer viool, cello, ukelele, trompet en percussie. Er komt ook meer uptempo materiaal voorbij, maar de meeste liedjes zijn rustige en ingetogen ballades. Sommige daarvan worden nu nog steeds gezongen door Britse zigeuners en reizigers.

Staande ovatie

Sam Lee vertelt dat hij delen van eeuwenoude melodieën en liedjes (“lost and found”) met knip- en plakwerk tot nieuwe liedjes omtovert. Veel nummers gaan over de liefde, maar ook bijvoorbeeld een zwarte tijd waarin in Engeland joden de zondebok waren (rond 1290) passeert de revue. Het publiek in de Apollotent beloont het fraaie en rijke concert terecht met een staande ovatie. Een uniek en oorspronkelijk optreden van Sam Lee & Friends die de pareltjes uit het rijke verleden gelukkig niet verloren laten gaan maar vakkundig weten te bewerken en te conserveren, voor nu en later.

Lenine & Martin Fondse Orchestra: ‘The Bridge’

‘The Bridge’ is weer zo’n typisch Music Meeting-project waarbij verschillende muziekculturen elkaar tegenkomen. Een uniek samenwerkingsverband tussen de Braziliaanse liedjesschrijver, zanger en gitarist Lenine (spreek uit: lènienie) en de Nederlandse arrangeur, componist en pianist Martin Fondse, bijgestaan door zijn orkest waarin – naast de gebruikelijke bezetting – ook plaats is voor drums. Het project heet ‘De Brug’ omdat beiden een brug niet zien als de overgang naar een aankomstplek, maar een plaats om elkaar te ontmoeten. En precies dat gebeurt als je muziek maakt: je kunt elkaar ontmoeten.

Klankpalet

De subtiele gitaarliedjes van Lenine worden tijdens dit concert ingebed in het rijke klankpalet van Fondse en zijn bekwame orkest. Het plezier straalt af van de hoofdrolspelers in deze muzikale ontmoeting. De brede lach blijft als gebeiteld van begin tot eind op Lenine’s gezicht staan en ook Fondse geniet zichtbaar van het samenspelen met zijn muzikale vriend. De muziek is eerst bescheiden, ingetogen en beheerst swingend maar wordt naarmate het concert vordert steeds uitbundiger.

Het publiek waardeert de rijkgeschakeerde sound en deint mee op de subtiele ritmes. En nog voor het einde trakteren zij de muzikanten op een staande ovatie. Voluit dansend gaat het publiek helemaal los tijdens het slot van het concert. Fraaie solo’s op onder meer viool en vleugel zijn de slagroom op de taart tijdens deze bijzondere cross-over, die zeker een vervolg verdient, ooit, ergens.

        

20 mei 2013

Laïla Amezian: ‘TriOde’ & Laurent Blondiau

“Onze muziek is een eerbetoon aan de poëzie, aan de stem”, zo legt zangeres Laïla Amezian (Marokko) uit tijdens haar concert. Het project ‘TriOde’ is gericht op Arabisch-Andalusische muziek en jazz. Hierin is naast haar betoverende zang ook plaats voor cello, drums en percussie, met een  absolute glansrol voor Laurent Blondiau op trompet. Het flyer van Music Meeting rept van ‘vocale pracht’ en dat is bepaald niet te veel beloofd. De glaszuivere, heldere stem van Laïla draagt het concert. De zaal is goedgevuld maar de tribunes blijven matig bezet. En dat is jammer, want zo missen de wegblijvers een van de hoogtepunten van deze 29e editie van het festival.

Kahlil Gibran

De zangeres neemt de tijd om haar muziek toe te lichten voor haar publiek. Zo horen we dat ze geïnspireerd is door de liedjes en verzen van dichter Khalil Gibran. Een nummer gaat over het evenwicht tussen onze lichte en duistere kant. Een ander over de pijnlijke noodzaak om te vertrekken die soms bestaat. Ook wordt er een dichter aangehaald die zegt: “onze religie is de liefde”. De sound is melancholiek en aanvankelijk verstild, maar gaandeweg volgen steeds meer uptempo nummers. Echt vrolijk wordt het niet, mooi blijft het wel. Helemaal als Blondiau alles uit de kast haalt en met een kommetje speciale effecten aan zijn trompet ontlokt. Als klap op de vuurpijl bespeelt hij twee trompetten tegelijk – een kunststukje waarvoor hij terecht een staande ovatie ontvangt. Opnieuw een origineel concert dat je bijblijft en lof voor organisator Wim Westerveld die Nijmegen en omgeving laat kennismaken met zo’n uitmuntende zangeres.

Ondatrópica

Het slotconcert van het festival is traditiegetrouw bijzonder, maar dit jaar heeft de organisatie echt het beste voor het laatste bewaard. Het optreden van Ondatrópica is niet zomaar een concert. De licht ontvlambare Colombiaanse mix van cumbia, mambo, funk, ska en meer blaast je van je sokken en dwingt tot dansen. Het negental Los Irreales de Ondatrópica bestaat uit een uitgebalanceerde combinatie van ervaren oudgedienden – zoals Wilson Viveros op drums en timbales – en gretige jonge honden – zoals de bandleden van Frente Cumbiero.

Sneltrein

Bedenkers van het geheel zijn de Britse gitarist/accordeonist Will Holland (alias funk- en soulartiest Quantic) en bassist/producer Mario Galeano uit Colombia. Hun geesteskind Ondatrópica komt meteen op stoom als een voortrazende sneltrein die alles en iedereen meeneemt en zich door niet of niemand nog laat afstoppen. Het legt met hete, tropische klanken zijn wil op aan het publiek, dat alleen nog kan feesten. Een show die nog lang na blijft galmen en een passende afsluiter van een uiterst fascinerende 29e Music Meeeting. Op naar nummer 30!

     

Tekst & Foto’s: Waldemar Krijgsman