Publiek in Belgische kerk overstelpt met hemelse muziek
Dit is een wat ander verslag dan gebruikelijk. Natuurlijk, ook voor het concert van Tom McRae in het oud Romaanse kerkje van St. Denijs (België) had ik de gebruikelijke aanpak kunnen kiezen. Maar dit lukt eenvoudigweg niet. Daarvoor staat de muziek van Tom McRae te dicht bij me. Daarvoor rij je geen 500 km heen en weer. Dit is dus een verslag over een optreden van één van mijn muzikale helden. Tom McRae & The Standing Band, in een prachtige setting met nieuw werk!
Bijna iedereen heeft wel een muzikale held. Voor de 13 jarige Kim uit Almere is dat Ariane Grande; ze kan bijna niet wachten tot het 29 mei is en ze haar idool in de Ziggo Dome live gaat zien. Mijn moeder van 92 zweert bij klassieke muziek. Haar cd speler bedienen lukt niet meer, maar als ik het forellenkwintet van Schubert voor haar opzet zie je haar genieten.
En bij de 37 jarige Andy uit San Diego die ik op 16 juni 2014 ontmoette bij een concert in Amsterdam ligt het er wel erg dik bovenop. Drie weken lang trekt hij in het spoor van Pearl Jam door Europa. Vakantie en spaargeld worden opgeofferd aan de trip. Net als in 2013. En het jaar daarvoor. Het tourschema van Eddie Vedder bepaalt voor een groot deel zijn leven. Gelukkig is het bij mij minder erg.
Het is zaterdagmiddag en rustig op de E17 richting Kortrijk, België. Voor mij het begin van een weekend ‘muzikale helden’. Morgenavond Nick Cave in het World Forum te Den Haag. Maar eerst vanavond Tom McRae. Iemand die, zeker als hij solo op het podium staat, de zaken graag klein en ingetogen brengt. Vaak liefdevol en poëtisch in zijn teksten, maar soms cynisch in zijn kijk op de wereld. Nick Cave en Tom McRae, twee concerten in twee dagen. Gemeenschappelijk factor? Het bordje ‘uitverkocht’. Ofwel een weekend samen met 350 kerkgangers in St. Denijs en ruim 2000 forumbezoekers in Den Haag.
My Vampire Heart
Wat maakt de muziek van Tom McRae voor mij zo bijzonder? Waarschijnlijk een mix van zijn kijk op de wereld, de voor mij zeer herkenbare teksten en de prachtige muziek. Zoals My Vampire Heart van het album All Maps Welcome. Een nummer dat in mijn top-10 aller tijden hoog eindigt. De muziek, de woorden, de herinneringen die dit nummer oproept. “Here we are, in the darkest place / To keep from forgetting, I picture your face / And I wonder, while we count the cost / Which is sweeter, love or it’s loss.” Jammer dat het geen deel uitmaakt van de speellijst vanavond in St. Denijs.
Laten we maar herkenbaar en klein beginnen en eindigen, moet Tom gedacht hebben bij het opstellen van de speellijst voor vanavond. En dus horen we om te beginnen The Alphabet of Hurricanes van het album From The Lowlands, gevolgd door For The Restless van het in 2005 verschenen All Maps Welcome. Prachtig ingehouden gespeeld en gezongen.
En ook de toegift is bijzonder, een mash-up van Soldier Song (afkomstig van het album The Streetlight Collection) en Lord, How Long? van het King Of Cards. Tom McRae alleen op een mooi uitgelicht podium, wat schemerlampen en twee heiligenbeelden aan weerszijden tegen de muur. Dat moet voor een predikantenzoon als Tom McRae toch een beetje als thuiskomen voelen.
Centraal deze avond staat het zevende album, Did I Sleep And Miss The Border. Hier en daar wat donkerder en harder, maar onmiskenbaar ‘Tom McRae’. Of eigenlijk: Tom McRae & The Standing Band. Vanavond de kennismaking met zes van de negen nieuwe nummers. Zoals The High Life, over dubbeltjes die nooit kwartjes zullen worden. Maar ook The Dogs Never Sleep en het prachtig klein gehouden Let Me Grow Old With You.
Als afsluiter van de reguliere set is gekozen voor Hoping Against Hope, over betere tijden en de conclusie dat die waarschijnlijk toch niet zullen komen. Optimisme is mooi, maar we moeten wel realistisch blijven. Tom McRae blijft tenslotte Tom McRea.
Tekst en Foto’s : Herman Sixma
