30e Westendorp Blues Night

30^e Westendorp Blues Night in Kulturhus De Vos

Het is zaterdag 25 januari en het dorpje Westendorp, tussen Doetinchem en Varsseveld in de Achterhoek, is klaar voor de dertigste editie van de jaarlijkse Westendorp Blues Night in Kulturhus De Vos (voorheen bekend als zalencentrum De Vos). De allereerste editie was op 26 januari 1991, met enkele regionale bluesbandjes. In de loop der jaren zijn al heel wat grote namen op het podium te zien geweest, waaronder maar liefst twee ex-Rolling Stones muzikanten: gitarist Mick Taylor en bassist Bill Wyman met zijn Rhythm Kings. Maar ook bijvoorbeeld de klassiekers van Ten Year’s After en jonge gitaargod Eric Steckel waren te gast.

Grote internationale namen zijn helaas niet meer te betalen, maar desondanks heeft de organisatie dit jaar een aantal Nederlandse toppers kunnen boeken, namelijk de oudste nog bestaande (bijna 60 jaar oude) Nederbluesband en de meest productieve zanger-gitarist Ralph de Jongh, die deze keer niet solo optreedt, maar met zijn trio begeleiders.

Verder treden op Ramblin’ Dog, de winnaar van de publieksprijs Dutch Blues Challenge 2016 en de rootsy en rockende bluesband Le Garage uit Utrecht. In de zaal zijn twee podia, een grote voor Bintangs en Ralph de Jongh en een kleinere, er recht tegenover, voor de andere twee acts.

RAMBLIN’ DOG

De avond wordt geopend met de akoestische bluesband Ramblin’ Dog. Het debuutalbum van de band, We Will Voodoo You, werd in mei 2018 uitgebracht. Ramblin’ Dog bestaat uit Joep de Greef (zang, bluesharp en gitaar), Frank Reemers (zang, gitaar), Maurice Meesters (cajon en percussie), die een beetje op de achtergrond zit, maar goed te horen. Bassist Markus Trum wordt vanavond vervangen, helaas is mij de naam van de vervanger ontschoten. Het repertoire bestaat uit songs van het album en verschillende covers van grootheden als Muddy Waters.

Tijdens het optreden wordt de zaal steeds voller, wat onder meer betekent dat veel vrienden en bekenden elkaar weer zien en spreken. Het gevolg is dat er veel gepraat wordt en dat dit met steeds meer volume gepaard gaat. Kortom, als je halverwege de zaal aan de zijkant even gaat zitten hoor je meer gepraat dan muziek, dit ‘fenomeen’ is ook bekend als ‘the Dutch disease’! Het komt (te) vaak voor bij concerten en is volgens mij respectloos t.a.v. de optredende muzikanten, maar vanavond trekken die zich er niets van aan.

BINTANGS

Van dik hout zaagt men planken is een toepasselijke omschrijving van de muziek van de uit het IJmond-gebied afkomstige Bintangs, lekker stevig rocken dus, met altijd een bluesy feel. Van de oorspronkelijke bezetting is alleen nog zanger-bassist Frank Kraaijeveld nog in de in 1961 opgerichte band actief. De band werd (pas?) in 2019 opgenomen in de Dutch Blues Hall of Fame.

Bintangs is de band met de meeste bezettingswisselingen van alle Nederpopbands, maar Frank was in vrijwel alle bezettingen van de partij. De line-up van 2020 bestaat verder uit Dagomar Jansen (gitaren, pedal steel, zang en mondharp), Marco Nicola (gitaren, zang) en Burt van der Meij (drums). Het is niet de eerste keer dat de band in Westendorp speelt, als ik het goed heb al de derde keer in dertig jaar.

Het optreden wordt afgetrapt met een oudje, Off The Hook en verder zit de setlist vol met zowel eigen werk als een paar covers en ook een paar van de vorig jaar uitgekomen nieuwste cd It’s Nightmare. Al vroeg in de set zit het mooie Agnes Grey, een van de nummers die door de in 2018 overleden gitarist (en broer van) Arti Kraaijveld schreef. Verder bekende songs als Blues On The Ceiling, You Can’t Judge A Book By The Cover, Snake In The Grass, Little Red Rooster, Mona Lisa en natuurlijk Ridin’ On The L & N.

Dat Frank Kraaijeveld inmiddels 75 jaar oud is zie je er absoluut niet aan af, hij zingt en speelt nog steeds vol passie en beweegt nog steeds intensief op het podium. Het optreden wordt afgesloten met Alright Alright, dat luidkeels wordt meegezongen. Als toegift wordt de Chuck Berry klassieker Bye Bye Johnny gespeeld, waarbij naast enkele bezoekers ook Ralph de Jongh op het podium komt om het refrein mee te zingen.

LE GARAGE

Een heel ander geluid levert dit vanuit Utrecht opererende bluesrocktrio, bestaand uit Monsieur Renault (zang, mondharmonica), Johnny Jack (gitaar), beide oorspronkelijk afkomstig uit de Achterhoek (Terborg en Doetinchem) en de uit het Drentse Emmen afkomstige drumster/zangeres Rusty.

Door de microfoon voor de mondharmonica ook voor de zang te gebruiken klinkt de zang wat blikkerig en zijn de aankondigingen daardoor wat moeilijker te verstaan. Maar wat Le Garage laat horen klinkt verder prima en volgens sommige mensen ook vrij origineel als blues.

RALPH DE JONGH

De afsluiter van de avond staat nu eens niet in zijn eentje op het podium, of met zijn trio, maar met zijn sextet: Chi Ron (gitaar), Nico Heilijgers (bas, zang), Marcel Wolthof (drums) en de zangeressen Ylvalie Dik en Monique ‘Moon’ Anderson (Ralph’s echtgenote) te zien. Ralph zingt uiteraard en speelt gitaar en mondharmonica en uiteraard heeft hij zijn gympies verwisseld voor een paar zwarte klompen. Omdat de voorgaande optredens wat uitliepen begint dit optreden zo’n 40 minuten later dan gepland.

Het is meteen duidelijk dat deze band uitstekend op elkaar is ingespeeld èn dat ze allemaal veel plezier hebben in samen spelen. Veel gitaarsolo’s laat Ralph over aan Chi, die dat met verve doet. De beide zangeressen staan er niet om mooi te zijn en te bewegen, maar vullen de sound bij de meeste songs heel fijn aan, qua sound regelmatig à la de Bombita’s. Naast de vele gitaarsolo’s van Chi en Ralph is er ook een mooie bassolo en een korte drumsolo.

Het grootste deel van het ruim anderhalf uur durende optreden staat Ralph te spelen en te zingen, maar halverwege neemt hij plaats op zijn stoel en neemt hij zijn akoestische gitaar ter hand en zingt en speelt daar een paar songs, waarna hij weer gaat staan en een van de twee elektrische gitaren oppakt. Enkele songs die voorbij komen zijn Highway Man, You Know What I Like, I Believe en Good Morning Woman.

Het publiek geniet met volle teugen van het concert en is snel te verleiden om bij een paar songs mee te zingen. Niet iedereen kan het volhouden om tot ver na middernacht te blijven, maar als het optreden van Ralph en band iets na half twee is afgelopen is de zaal nog steeds goed gevuld. Het was een mooie afsluiter van de dertigste editie van de Westendorp Blues Night, benieuwd wat de volgende gaat brengen, op de laatste zaterdag van januari 2021!