Pokey LaFarge laat de muzikale tradities van de jaren ’20 en ’30 herleven
Na zijn optreden in 2012 in Merleyn is Pokey LaFarge terug in Nijmegen. Dit keer in een uitverkocht Doornroosje. Sinds zijn memorabele optreden in Merleyn is er veel gebeurd, Zo bracht niemand minder dan Jack White bracht vorig jaar het nieuwe titelloze Pokey-album uit op zijn eigen Third Man Records-label. De muziek van Pokey LaFarge is een authentieke mix van rauwe country blues, jazz, ragtime en western swing. Of zoals LaFarge het zelf zegt: “It’s not retro music. It’s American music that never died”.
Pokey LaFarge is afkomstig uit St. Louis in het Midwesten van de Verenigde Staten en gelegen aan de Mississippi. In zijn zelfgeschreven songs refereert hij hier vaak aan. Andere onderwerpen die hij met tongue-in-cheek humor aankaart zijn de ‘Roaring Twenties’, de ‘Great Depression’ en ‘Black Tuesday’. Hierdoor lijkt het helemaal of de strak in het pak gestoken Pokey en zijn vrienden rechtstreeks uit de jaren dertig komen. Zijn begeleidingsband bestaat uit Joey Glynn (basgitaar), Adam Hoskins (gitaar) en Ryan Koenig (harmonica, wasbord en kleine trom). En in 2013 voegen de blazers TJ Muller (kornet en trombone) en Chloe Feoranzo (klarinet en saxofoon) zich bij de band.
Feestje
Bij de eerste noten van de muziek zit de stemming er al meteen goed in. Van meet af aan maken Pokey en zijn band er een feestje van en is de avond niet meer stuk te krijgen. De goed geoliede band is vorig jaar dus uitgebreid met twee blazers, hetgeen een fijne en waardevolle aanvulling is. Hiermee komt het authentieke geluid nog beter tot zijn recht. Spil van de avond blijft natuurlijk Pokey zelf die het publiek met zijn innemende charme voor zich weet te winnen. LaFarge is een goede verhalenverteller die de muzikale tradities van de jaren ’20 en ’30 in de Verenigde Saten weer tot leven weet te brengen.
Vanavond speelt hij niet alleen songs van zijn laatste drie cd’s, maar ook country-klassiekers van ondermeer Jimmy Rodgers. Zo worden op strakke wijze vergeten bluesnummers of jazztracks als In The Jailhouse / Graveyard Now afgestoft en helemaal als herboren en verfrist opgevoerd. Publieksfavorieten van zijn eigen hand zijn La la blues, Drinkin Whiskey Tonight en Central Time van zijn laatste cd. Veel nummers worden enthousiast meegezongen waarbij het publiek helemaal los gaat. Gelukkig wordt er weinig gekletst tijdens het concert, zelfs niet bij de rustige solo-nummers van Pokey. Een goed teken en geheel terecht als een band je zo bij je kladden grijpt.
Festivals
Pokey speelde vorig jaar op Lowlands en is ook al te zien geweest bij De Wereld Draait Door en verder onder meer op Bevrijdingspop in Haarlem en Utrecht. Volgens mij wordt LaFarge in Nederland dan ook een graag geziene gast op festivals en in de diverse concertzalen. En dat is geheel terecht. De muziek van Pokey LaFarge is van alle tijden en slaat – ook bij jongeren – aan. Van deze man gaan we nog veel horen en daar verheug ik me nu al op.
Tekst: Michiel Lötters
