‘Puur, ontdaan van alle franje, poëtisch; muziek waarin licht en donker strijd voeren en waarin de stilte de hevigste stormen trotseert’. Op deze wijze wordt het nieuwe project van Bert Dockx, voorman van het Belgische Flying Horseman en Dans, Dans op zijn website geïntroduceerd.

Strand, ofwel Bert Dockx in de meest kale vorm. Tien songs op een cd die eind september 2014 werd uitgebracht. Tien songs die – naast de bijna sacrale sfeer – met elkaar gemeen hebben dat de titels bestaan uit slechts één woord. Huis, Koop, Scherf, Haat, Dood, Woord, Nacht, Land, Droom en Strand.

De zelfde tien songs van het album vormen de kern van het optreden van Bert Dockx op woensdag 15 oktober in de goedgevulde kelder van De Kargadoor in Utrecht. Eén man, één gitaar en een muisstil luisterend publiek van zo’n vijftig liefhebbers. Liefhebbers die kunnen genieten van Strand. Bert Dockx in topvorm, zowel tijdens het instrumentale Haat en Droom als tijdens de overige acht nummers die wel van teksten zijn voorzien. Teksten met een sterk associatief karakter, vaak gebracht met de ogen dicht en met een intensiteit die sterk doet denken aan David Eugene Edwards van 16 Horsepower/Wovenhand.

Als na circa 45 minuten de klanken van het afsluitende titelnummer Strand wegsterven in de kelderruimte van De Kargadoor, klinkt bijna verontschuldigend dat niet meer Nederlandstalig materiaal beschikbaar is. De toegift bestaat daarom eerst uit twee songs uit het repertoire van de Flying Horseman, waaronder het prachtig uitgevoerde America is Dead.

Daarna wordt afgesloten met twee covers. In eerste instantie mag het publiek kiezen wat het wil horen maar uiteindelijk besluit Dockcx alsnog om beide songs ten gehore te brengen. En dus gaan de bezoekers naar huis met de Strand-versie van Shadowplay (Joy Division), gevolgd door de afsluiter: Black-Eyed Dog van Nick Drake. Of naar de bar om, zoals Bert Dockx het uitdrukte ‘samen efkens een pintje te pakken’.

Tekst: Herman Sixma