Knuffelbelg Milow verovert Nijmeegse harten
Milow is als een warm bad
De romanticus onder de singer-songwriters – Milow – is er een met een lange houdbaarheid. Al tien jaar zoekt hij zijn publiek op en andersom, om het samen lekker knus en gezellig te hebben. Zelfs in de grote zaal van Doornroosje weet hij zo’n sfeer neer te zetten, waardoor het net lijkt alsof hij met zijn gitaar en band in een huiskamer voor een klein publiek staat te spelen. En dat terwijl er toch echt honderden toeschouwers staan.
Het badwater wordt opgewarmd door Yori Swart. De Nederlandse staat in haar eentje en slechts gewapend met haar gitaar (en af en toe een bassdrum) op het immense podium. Maar als ze haar stem laat horen, klinkt deze tot in de kleinste hoeken en gaten van de Rode Zaal. Met haar glasheldere stem brengt ze de gevoeligheid in haar liedjes met de juiste timing, klankkleur en volume over. Niet voor niets heeft Eric Corton haar (en zeven andere vrouwelijke singer-songwriters) bijeengebracht in de Ladies Of The Lowlands. Yori´s optreden is pakkend, niet alleen door haar muzikale kwaliteiten en performance maar ook doordat ze makkelijk schakelt tussen langzame, gevoelige nummers en meer up-tempo songs.
Naar eigen zeggen is het pas de derde keer dat Milow op een Nijmeegs podium staat. “De eerste keer was nog in het oude Doornroosje en de tweede keer was in een kerk?!” De fans bevestigen dat dat in de Sint Stevenskerk tijdens de Vierdaagsefeesten is geweest. “Aan alle toeschouwers die mij al eerder hebben gezien zeg ik: leuk dat jullie hier weer zijn. En aan diegenen die voor het eerst bij een concert van mij zijn: het is jullie vergeven.”
Knuffelbelg
Humor is een handelsmerk van de Vlaming die inmiddels de status van knuffelbelg heeft bereikt. Zijn presentatie op het podium is net zo natuurlijk als hij zelf in werkelijkheid is. Door zijn ontwapenende voorkomen kun je gewoonweg alleen maar van hem houden. Dat komt zowel in de snellere nummers als in het langzame werk tot uiting.
Het licht melancholische Born In The Eighties is autobiografisch bedoeld. Als Milow het nummer inleidt, klinkt geroezemoes vanuit de zaal. Blijkbaar voelen ze zich hier en daar miskend. Met een kwinkslag haalt de Belg de kou uit de lucht.
Vrolijk keuvelt hij er op los met zijn toehoorders. Zijn voortdurende grappenmakerij werkt behoorlijk op de lachspieren. Een avondje Milow is niet alleen geboeid zitten luisteren naar luisterliedjes in allerlei soorten, maar ook genieten van zijn kwaliteiten als entertainer. En natuurlijk meezingen. Bekende hits als You Don’t Know en Ayo Technology worden uit volle borst meegezongen.
Time flies when you’re having fun. Een cliché dat niet alleen voor het publiek geldt, maar ook voor Milow en zijn band. Pas één uur en drie kwartier later wordt de allerlaatste noot gespeeld. Als de muzikanten na hun buiging voor de toeschouwers vrolijk op de ‘achtergrondmuziek’ staan te dansen, suggereert dit dat er nog een toegift komt. Maar het is helaas echt voorbij.
Tekst: Harold Broedelet
Foto’s: © Concertcamera.nl | Fotono Photography
