SAM BAKER RAAKT ZIJN PUBLIEK
Breekbare liedjes Amerikaanse singer-songwriter ontroeren
Met zijn aangrijpende songs is het vreemd dat Sam Baker niet bij een groter publiek bekend is. De Texaan – wiens muziek is bepaald door een ingrijpende gebeurtenis in zijn leven – bezingt op een doorwrochte manier de tragiek uit het dagelijkse leven. Met een sobere, maar pakkende performance raakt hij iedere vezel bij zijn luisteraars. Een hele prestatie in de grote theaterzaal van LUX in Nijmegen.
De opkomst doet vermoeden dat de zondagochtend nog niet voorbij is. Gekleed in een donker jasje en met een lange witte sjaal om komt Sam Baker als een dominee uit de coulissen. Als hij met zijn medemuzikanten Carrie Elkin en Chip Dolan het openingsnummer Palestine speelt, komt dat precies overeen met zijn voorkomen. Onder begeleiding van het orgelgeluid van Chip en het kerkelijke gezang van Carrie predikt Sam voor zijn gelovigen.
Tussen twee nummers in speelt hij zijn rol nog even verder. Hij vertelt hoe hij op de bruiloft van Carrie als een ware geestelijke het kersverse bruidspaar toesprak. Gezellig keuvelend, met een serieuze ondertoon. Dat is ook hoe hij zijn publiek vermaakt. Soms wat te langdradig, maar met gevoel voor zelfkritiek en humor en soms ook geholpen door Carrie gaat hij snel weer verder met zijn optreden.
Bomaanslag
Zijn persoonlijkheid en muziek zijn het gevolg van een bijna noodlottige gebeurtenis in Baker´s leven. In 1986 overleefde hij in Peru een bomaanslag toen hij in een smalspoortrein op weg was naar het hooggelegen Machu Picchu. Baker verbrijzelde zijn linkerhand waardoor hij linkshandig gitaar moest gaan spelen, omdat hij de snaren op de gitaarhals niet meer goed kon bespelen. Ook is Baker doof geworden. Het heeft jaren geduurd voordat hij woorden heeft kunnen geven aan wat hem is overkomen. Het nummer Steel gaat over de moeilijke jaren die hij heeft gekend. Alcohol en wrok bepaalden toen zijn leven. Deze song bleek een belangrijke verandering te zijn in zijn leven.
Dankbaarheid voor wat hij nog had en kon hebben Baker gemaakt tot de singer-songwriter die hij nu is. Teksten waarin de tragiek van het leven op een aangrijpende manier wordt bezongen – met een licht bluesy stem – maar door zijn gehoorprobleem meer wordt voorgedragen als een verhaal. Ironisch genoeg is die gebeurtenis van jaren geleden zijn kracht geworden.
Baker staat er niet al te lang bij stil. Nog even worden we er aan herinnerd als hij Broken Fingers speelt. Een veelzeggende titel voor zijn manier van spelen. Met het lied Orphan wordt het luchtiger. Als er een jarige toeschouwer in het publiek blijkt te zitten, mag deze uitkiezen hoe het piano-refrein gespeeld gaat worden. In boogie-stijl. Zo zorgt Sam voor humor en relativering.
Hoe groot het podium en de zaal ook zijn, Sam Baker bereikt met zijn songs iedere hoek. Daardoor creëert hij de intimiteit waarin zijn muziek optimaal tot zijn recht komt. Toch is het jammer dat voor dit matinee-optreden voor de grote zaal van LUX is gekozen. Hoe zou het zijn als Baker bijvoorbeeld in het nieuwe Brebl in Nijmegen zou spelen?
Tekst: Harold Broedelet || Foto’s: Sylvia Sassen
Enige jaren geleden had Popmagazine Heaven redacteur Herman van der Horst al een uitgebreid en indringend interview met Sam Baker. In dit interview Sam Baker: bewust van zijn eigen dood vertelt de Texaanse singer-songwriter openhartig over de aangrijpende gebeurtenis in Peru; de bomaanslag die hem heeft gedefinieerd, als mens en als liedjesschrijver.
