Bijna magische ervaring voor publiek en musici
Terwijl het publiek in Alkmaar onlangs nog plat werd gespeeld met de ‘rock’ versie van Last Resistance deelt Wende Snijders een week later in Bloemendaal het podium met Het Gelders Orkest. En los van de omgeving maakt dit een fors verschil. Hoewel de nummers die Wende in openluchttheater Caprera speelt voor een groot deel de speellijst in Alkmaar overlappen is de uitvoering compleet anders. Minder hard, minder ‘in your face’. Vanavond zijn belangrijke trefwoorden ‘sfeervol’ en ‘ melodieus’. Dus anders, maar minstens net zo mooi.
Klassiek en pop, gaat dat wel samen? Bas Wiegers, dirigent van Het Gelders Orkest, twijfelt daar geen moment aan. In een interview met De Gelderlander legt hij uit dat de samenwerking vooral bedoeld is om iets neer te zetten met een grotere reikwijdte dan alleen klassiek of pop. Meerdere ‘talen’ in één programma. En dat is precies wat de Summer Symphony Sessions zijn geworden.
Soms puur klassiek, zoals in twee delen van de Estancia Ballet Suite van Alberto Ginastera en het eerste deel van Shaker Loops van John Adams, uitgevoerd door alleen Het Gelders Orkest. Dan weer ligt de nadruk op de taal van Wende en haar band en zorgt het orkest voor de klassieke accenten. Kortom, het rockt, het swingt en het is klassiek.
Het concert is bijna een uur onderweg. Ademloos heeft het publiek genoten van The Unanswered Question van Charles Ives, waarin een trompettist van Het Gelders Orkest een vraag- en antwoordspel opvoert met de overige orkestleden. Naadloos gaat dit klassieke werk over in de titelsong van Wende’s laatste album’ Last Resistance‘, gevolgd door Threat Of Happiness.
Nude
Als Nude wordt ingezet pakt Wende de loopmicrofoon en overbrugt via de zijkant het water dat het publiek scheidt van het podium. Wat volgt is een prachtige en door de strijkers van Het Gelders Orkest ondersteunde versie van één van de mooiste nummers van haar laatste album. I feel nude in front of you / I am nude in front of you. Wende op haar allerbest. Naakt in al haar kwetsbaarheid. Klein en toch GROOTS. Mooier wordt het vanavond niet.
Wel steviger. Maar eerst is het voor Wende tijd om haar ‘band’ voor vanavond voor te stellen. En met 56 musici van Het Gelders Orkest op het podium kost zo’n voorstelrondje iets meer tijd dan in Alkmaar een week daarvoor. “Janneke, Inge, Aimee, Adriaan, Saskia, Maarten, Wiesje, Peter, Hans-Erik, Sjoerd, Tim, Peter, Lies, Emma, Jan-Willem, Eva, Tara, John, Joost, Aristotelis, Bob, Dave, Thijs, Joop…..”, gevolgd door nog zo’n 35 namen.” Af en toe is het voor Wende even zoeken wie precies waar staat, maar ze komt eruit. En vanaf het podium klinken geen stemmen dat er iemand is vergeten.
Twee keer Wende in acht dagen. Dat vraagt om een vergelijking; een vergelijking die voor de liefhebbers van rockmuziek (‘pfff, het is wel erg braaf en verantwoord’) wellicht wat anders uitpakt dan voor de klassiek georiënteerde bezoekers (‘moet het zo hard en elektronisch?’). Maar aan het enthousiaste applaus te horen zijn beide partijen vanavond verwend met een prachtig optreden.
En de liefhebbers van de muziek van Wende? Zij horen in Bloemendaal sfeervolle arrangementen bij de zachtere nummers (bijvoorbeeld Last Resistance en Nude) en krachtige, opzwepende versies van bijvoorbeeld The Devil’s Pact en Do Berlin. Inderdaad, ook klassiek kan stevig rocken.
Eenheid in diversiteit was het streven. En eenheid is wat het publiek ervaart tijdens deze laatste Summer Symphony Session. Van de opening tot en met de afsluiter Goodbye. Inderdaad, nu echt ‘goodbye’. Op naar de volgende verrassing die Wende voor haar publiek in petto heeft. Een nieuw album? Een nieuwe serie concerten? We gaan het zien.
Tekst en Foto’s : Herman Sixma
