Zoete en hapklare popliedjes van Amerikaanse singer-songwriter

Bij binnenkomst in een bomvol en sfeervol Doornroosje schept een blik op het podium de wetenschap dat hier vanavond geen band optreedt maar een solo-artiest die alle ruimte krijgt zijn kunsten te vertonen. In het midden van het podium staat slechts een  uitnodigende elektrische piano die geduldig wacht op de man die ‘m zal bespelen.

Voor aanvang van het concert is een enorm geroezemoes in de zaal hoorbaar. Een kakofonie die zo nu en dan onderbroken wordt door een hoopvol gegil van een groot aantal verwachtingsvolle tienermeisjes als zich ook maar de minste beweging op het podium voordoet. Als Simons uiteindelijk het podium betreedt zien zij het lange wachten beloond. Zeker als hij veelbelovend aftrapt met het fraaie nummer Gone waarmee Simons bewijst over een zuiver en soulvol stemgeluid te beschikken.

Soap

Aanvankelijk stond het optreden van deze Amerikaanse singer-songwriter uit Brooklyn, New York geprogrammeerd in muziekcafé Merleyn maar door de overweldigende belangstelling besloot men al snel het concert te verplaatsen naar Doornroosje. Een terechte beslissing gezien het feit dat ook dit poppodium binnen de kortste keren uitverkocht raakt. Ongetwijfeld het gevolg van het feit dat Simons hier bekend is van zijn hit With You, gebruikt in een van Nederlands succesvolle en langlopende soapseries. En in januari van dit jaar nog 3FM Megahit. 

Na het veelbelovende openingsnummer grijpt Simons echter meteen al terug op andermans werk. Eerst Say My Name van Destiny’s Child gevolgd door Sitting On The Dock Of The Bay van Otis Redding. Hoewel zijn stemgeluid warm en fraai blijft – en er niets aan te merken valt op zijn pianospel – verzand het concert en de muziek toch al snel in voortkabbelende middelmatigheid waar later alleen het titelnummer van zijn debuutalbum Pieces – nu met Chris Ayers – zich nog enigszins aan weet te onttrekken. Overigens verzorgt Ayers vanavond een niet onverdienstelijk voorprogramma.

North Sea Jazz

Toch vindt een groot deel van het publiek het allemaal prachtig gezien het gejuich en het applaus dat Simons ten deel valt. Zeker als hij gekscherend refereert aan ‘one of the best TV-shows ever’ en vraagt of het publiek wel eens naar Goede Tijden Slechte Tijden kijkt, waarop hij tot groot enthousiasme van het publiek With You inzet. Derhalve kan dit wellicht nog gezien worden als een van de spaarzame hoogtepunten maar verder bestaat het beperkte repertoire van Simons toch vooral uit zoete hapklare brokken en weinig spannende popliedjes met zo nu en dan een jazzy inslag.

Tot nu toe heeft Simons – die ook te bewonderen is op het komende North Sea Jazz Festival in Ahoy, Rotterdam (12, 13 en 14 juli) – naast een EP alleen het eerder genoemde album Pieces uitgebracht waarvan de meeste nummers – waaronder Emotionally Involved, Let Me Go On en Miss You More – vanavond wel voorbij komen. Dit heeft onder meer tot gevolg dat Simons binnen de kortste keren door zijn repertoire heen is en terug moet vallen op nummers van anderen.

Met dit bepaald niet overtuigende optreden weet Simons de oppervlakkigheid slechts incidenteel te ontstijgen. Bovendien houd hij het na krap een uurtje spelen al weer voor gezien. En de samen met Chris Ayers gespeelde toegift – een wel zeer gedateerd kampvuurliedje in de vorm van The Boxer van Simon & Garfunkel – draagt helaas ook al niet bij aan het achterlaten van een onuitwisbare indruk.