Bluesrock doorspekt met jazzy invloeden en psychedelica
Als de cd ‘Let Love Show The Way’ van de Amerikaanse bluesrock-formatie SIMO de speler in gaat en ik mijn koptelefoon opzet is mijn eerste kennismaking met de band een cover van Elmore James, Stranger Blues. Met dit nummer dentert de boogie uit de boxen en is stilzitten geen optie. Hoewel de band, vernoemd naar zanger/gitarist J.D. Simo, Nashville Tennessee als thuisbasis heeft bewijst het dat er niet alleen maar country uit deze stad komt.
SIMO staat voor een lyrische mix van blues en southern rock doorspekt met jazzy invloeden, vette gitaarrifs en de nodige psychedelica die zij zelf omschrijven als ‘soulfull psychedelic bluesrock with jazz improvisations’. Met Two Timin’ Woman gaat het album onverdroten verder in het tempo waarmee het begon. Naast het volle geluid van de ronkende ritmesectie zijn het met name de vette gitaarrifs en het soulvolle stemgeluid van JD die indruk maken.
Daar waar de eerste nummers overduidelijk geënt zijn op de classic bluesrock van de jaren ’70 laat SIMO met I Lied horen ook goed uit de voeten te kunnen met hedendaagse invloeden en een dosis psychedelica. Op dit nummer is het vooral drummer Adam Abrashoff die heerlijk tekeer gaat. Eigenlijk vormen alleen de twee akoestische nummers op het album voor relatieve momenten van ‘rust’.
Het catchy Please kent een hoog meezinggehalte en is voorzien van een vrolijke melodie en aanstekelijke gitaarspel. Een misschien wel ‘hit-gevoelig’ nummer dat in ieder geval een tijdje in je hoofd blijft rondzingen. Op Long May You Sail laat JD zijn gitaar Keltisch klinken waardoor je het gevoel krijgt rond te dwalen in de Schotse hooglanden de groene heuvels van Ierland.
Titelsong Let Love Show The Way herbergt weer de nodige psychedelische trekjes en eindigt met een zinderend hoogtepunt als JD zijn gitaar laat schreeuwen waarmee hij lijkt aan te geven dat dit de weg is die we moeten gaan om uiteindelijk de liefde te bereiken.
Op het voorlaatste nummer Ain’t Doin’ Nothing gaat SIMO op de improvisatie tour. Veertien minuten lang jammen met een groovende bass, een drummer in zijn element en een lyrische gitarist. Zeker in dit nummer komt J.D. Simo’s talent en ervaring en enorme passie voor de gitaar volledig tot uiting. Het resultaat is mindblowing en doet denken aan de improvisaties van o.a. The Allman Brothers Band, Taste en Grateful Dead. Bands die zich maar ook al te graag waagden aan jammen en improviseren.
Nashville
De passie voor de gitaar zat er al vroeg in bij J.D. Simo. Geboren in 1985 en opgegroeid in Chigago kreeg hij zijn eerste gitaar toen hij vijf was. Zijn eerste band formeerde hij op zijn vijftiende. Als hij in 2006 naar Nashville verhuist gaat hij spelen in de countryformatie de Don Kelley Band, bekend van de hit Truck Drivin’ Man. Maar daarnaast is hij ook een veel gevraagde sessiemuzikant. Uiteindelijk volgt hij in 2010 zijn hart door samen met bassist Frank Swart (inmiddels vervangen door Elad Shapiro) en drummer Adam Abrashoff de (blues)rockband SIMO te vormen.
Na in eigen beheer een EP te hebben uitgebracht word het talent van de band al opgemerkt. Ook door Mascot Label Group, het label waarop ‘Let Love Show The Way’ onlangs verscheen en het label waartoe onder meer ook Joe Bonnemassa, Walter Trout, Beth Hart en Robben Ford behoren. Met ‘Let Love Show The Way’ heeft SIMO een dijk van een plaat afgeleverd. Een album vol rauwe bluesrock, invloeden van de sixties en seventies, psychedelische invloeden en jazz-achtige improvisaties. En een album met een toepasselijke titel die we goed kunnen gebruiken in deze huidige tijd.
Duane Allman
‘Let Love Show The Way’ is opgenomen in The Big House in Macon, Georgia. Een muzikaal gezien historische plek want hier werden ook de eerste twee albums van The Allman Brothers opgenomen. Ander bijzonder feit is dat J.D. Simo, liefhebber van vintage gitaren, voor het opnemen van dit album gebruik mocht maken van de Les Paul Gold-Top gitaar uit 1957 van niemand minder dan wijlen Duane Allman.
Duane Allman bespeelde de gitaar op legendarische nummers als In Memory of Elizabeth Reed en Midnight Rider, maar ook op Layla als gastmuzikant bij Derek and the Domino’s. En gezien de wijze waarop J.D. Simo deze zeventig jaar oude gitaar laat scheuren moet de geest van Duan Allman nog aanwezig zijn geweest.
Alle nummers op ‘Let Love Show The Way’ zijn in één keer live opgenomen en volgens zanger/gitarist JD Simo is dit de meest effectieve manier om de kracht van het moment vast te leggen. “We bewerken de nummers niet en maken minimaal gebruik van overdubs. Ik wil dat het ongekunsteld en puur is. Voor mij geldt dat muziek het meest spreekt als het live gevangen wordt. Daar hou ik van en daar ga ik voor.”
Het leidt dan ook geen twijfel dat deze band het best tot zijn recht komt als het live op het podium staat. Binnenkort is het mogelijk JD Simo met zijn band in ons land aan het werk te zien. Op 9 april geeft SIMO een show in Paradiso en twee dagen later staan ze op het podium van Little Devil in Tilburg. En op zondag 10 juli maken ze hun opwachting op festival Bospop in Weert.
Tekst: Benno Arends
1. Stranger Blues
2. Two Timin’ Woman
3. Can’t Say Her Name
4. I Lied
5. Please
6. Long May You Sail
7. I’ll Always Be Around
8. I’d Rather Die In Vain
9. Today I Am Here
10. Let Love Show The Way
11. Ain’t Doin’ Nothin’
12. Please Be With Me
13. Let Love Show The Way [bonus track]
14. Ain’t Doin’ Nothin’ [bonus track]
15. Please Be With Me [bonus track]
