Bells Of Youth presenteert nieuwe album in Paradiso
Mooi en slim gevonden, de presentatie van je nieuwe album beginnen met een ‘oudje’ van het in 2013 uitgebrachte debuutalbum ‘Boy’ met de titel Silence. Stilte in de zo goed als uitverkochte Kleine Zaal van Paradiso. Grijp dat publiek bij z’n strot! Een dreigende gitaar, minimale zang, een podium dat wordt verlicht door vijf gloeilampen en een voor de aanwezigen bekend nummer dat langzaam opbloeit. ‘You want it all’ zingen de vijf meiden op het podium. En we krijgen alles. Nou ja, bijna alles van het op 15 april verschenen nieuwe Bells of Youth album ‘Dreamers’.
We zijn zes nummers onderweg als Lisa Moree (basgitaar, zang) van Bells of Youth besluit dat het welletjes is. ‘Hebben jullie het ook zo warm?’, vraagt ze het genietende publiek? ‘Pfff, ik wel. Blij dat ik eindelijk die jas mag uittrekken’. Zonder jas, maar met een zo mogelijk nog bredere grijns op haar gezicht gaat het verder met Arcadia, de single die voorafging aan het nieuwe album ‘Dreamers’. Over het kiezen van je eigen weg, het realiseren van je eigen dromen. Die vijf meiden van Bells of Youth komen er wel, in Arcadia. Dat utopisch land vol bloemen, fruit en bossen, helder water, vogelzang en een eeuwige zomer.
Terwijl het in eigen beheer uitgebrachte ‘Boy’ tot stand kwam via een mix van crowdfunding, subsidie en hard werken kon voor de opvolger een beroep worden gedaan op de Engelse producer Tony Platt (o.a. Iron Maiden, Motorhead, AC/DC) en het label V2 Records. Na heel veel schrijven, vijf dagen non-stop werken in de Amsterdamse Q-Factory, een 12-daagse opnamesessie in de Ardennen en de nodige opnametijd in Londen is opvolger ‘Dreamers’ een feit. Het spaarvarken Esmeralda, dat tijdens optredens voorafgaand aan ‘Boy’ nog door het publiek kon worden gevuld, mag waarschijnlijk definitief op stal om te genieten van haar welverdiende modderbad.
Dromen en dromers
Na set-opener Silence kan het publiek tijdens deze albumpresentatie genieten van twaalf van de dertien nummers die uiteindelijk het nieuwe album hebben gehaald. Het begin is met The Worm en Running relatief rustig en sfeervol maar bij het vierde nummer To Die For gaan alle remmen los. Wat volgt is een mooie afwisseling van de langzame en wat snellere nummers van het nieuwe album.
Nummers als Sweet Sin, over het verlangen naar meer vrijheid in een samenleving die monogamie als norm heeft. Of over leven en dromen met het licht uit en over wat het leven zou zijn zonder dromen en dromers in Lights Out. ‘What happens to our dreams, as dreamers don’t exist?’ Het antwoord is duidelijk, de gitaar van Estelle Stijkel huilt …..
Na vijf kwartier zit het erop voor de vijf meiden van Bells of Youth. Het publiek heeft kunnen genieten van een band die plezier mengt met vakmanschap. Een ‘leading lady’ ontbreekt evenals vanavond het laatste van het nieuwe album, Ten Legged Lady. Bells of Youth is een band van gelijkgestemden met verschillende stemmen die wonderwel mixen. Vijf meiden die samen muziek schrijven en maken en dit overduidelijk met heel veel plezier doen.
Niks meidenband, je hebt het bij Kensington of Chef’Special toch ook niet over een jongensband? Dit is gewoon een rockband. Een rockband die z’n dromen gaat waarmaken! Kom maar op met die tournee vanaf 12 mei. Bells of Youth is er klaar voor.
Tekst en Foto’s : Herman Sixma
