Amerikaanse stemtovenares maakt muziek voor fijnproevers
Met ‘Will’ verscheen op 6 mei bij Dead Oceans Records het derde album van de Amerikaanse zangeres en componiste Julianna Barwick. Negen nieuwe songs waarmee de in Brooklyn (New York) woonachtige stemtovenares een nieuwe weg zou zijn ingeslagen. Meer ritmes, meer synthesizers, meer elektronica. Vanavond, in de kleine zaal van Paradiso en met cellist Maarten Vos aan haar zijde, laat Barwick zien en horen dat die nieuwe weg op het podium toch wel erg veel lijkt op en naadloos aansluit bij haar wat oudere werk.
We zijn twee of drie nummers onderweg – bij Julianna Barwick weet je vaak niet wanneer een net gespeeld nummer is afgelopen en een nieuwe begint – als de Nederlandse cellist Maarten Vos zijn schoenen uit doet en door Barwick wordt aangekondigd met ‘I would like to welcome on stage….’ Op zijn sokken betreedt hij het podium. Voor hem een flink aantal pedalen en wat elektronica. Achter hem, visuals in de vorm van gekleurde vakken en een in overhemd gehuld mannentorso. Hij pakt zijn cello, wacht op een kort knikje van Barwick en valt in. Wat volgt is bedwelmend mooi, die combinatie van stemmen en instrumenten in St. Apolonia van het nieuwe album’ Will‘.
Eigenlijk is het jammer dat een artiest als Julianna Barwick in Nederland te weinig publiek trekt om de grote zaal van Paradiso te vullen. Want wat zou dat prachtig zijn; het mooi uitgelichte podium met zijn gebrandschilderde ramen, de prima akoestiek van deze voormalige kerk van de Vrije Gemeente, een zaal die tot en met de balkons is gevuld met toeschouwers. En liefhebbers die in alle stilte genieten van de eredienst van Julianna Barwick. De realiteit is anders. Zo’n vijfenzeventig mensen zijn afgekomen op dit enige optreden in Nederland en dat is natuurlijk veel te weinig voor de grote zaal. Gelukkig is de kleine zaal een prima alternatief.
Muziek voor fijnproevers
Een concert van Julianna Barwick betekent vooral genieten van de sfeer. Een spaarzaam belicht podium, een rookmachine die overuren maakt, het publiek dat weet wat het kan verwachten en – staand voor het podium of zittend op de grond aan de zijkanten van de zaal – in stilte geniet. Met de ogen dicht luisteren naar de stem van Barwick die haar songs laag voor laag opbouwt met behulp van een loop-station en ze verder inkleurt met behulp van synthesizers. Een repeterend pianodeuntje, zachtjes aanzwellende violen. En daaroverheen de cello van Maarten Vos. Soms zachtjes kabbelend als een lieflijk beekje, soms grommend als woeste beer.
Bij de muziek van Julianna Barwick doen de woorden er eigenlijk niet toe en gaat het vooral om het combineren van klanken. Zeker, de nummers die worden gespeeld hebben titels. Bijvoorbeeld Forever en Crystal Lake van het album ‘Nepenthe’ (2013). Of Heading Home en Big Hollow van het album ‘Will’ (2016). Maar ook die titels zijn niet belangrijk.
Veel belangrijker is het gevoel dat ze met haar muziek weet op te roepen. Die mix van ambient, een scheutje Enya, een vleugje gospel en heel veel originaliteit. Geen muziek voor de grote massa, maar voor de avontuurlijke fijnproever. Op 16 augustus komt Julianna Barwick terug naar Nederland en staat ze samen met Julia Holter in Paradiso Noord. Een gouden combinatie.
Tekst en Foto’s: Herman Sixma
