Vervroegde editie trekt ruim 18.000 toeschouwers
In tegenstelling tot voorgaande jaren vindt de 4e editie van festival Mañana Mañana dit jaar al in juni plaats. Gelukkig is de locatie ongewijzigd want ook dit jaar vormt het fraaie Landgoed Enghuizen in Hummelo het decor. In dit prachtige Achterhoekse natuurgebied geniet het publiek ook dit jaar weer op bourgondische en buigzame wijze van dans, theater, lekker eten en natuurlijk veel muziek.
Op deze vervroegde editie van het naar eigen zeggen ‘meest relaxte festival van Nederland’ zijn er opvallende muzikale optredens van onder meer Max Meser, The Wetnecks, Raw Flowers, Fifty Foot Combo, Clemens van de Ven & Van Bommel, The Upsessions, Convoi Exeptional, Wolves Dressed in Sheep, JW Roy, Maison du Malheur en Shantel Bucovina Club Orkestar.
Naast het feit dat het festival dit jaar eerder plaatsvindt heeft de Feestfabriek – de organisatie achter Mañana Mañana en de Zwarte Cross – nog een aantal noviteiten doorgevoerd. In tegenstelling tot voorgaande jaren en de uiterst succesvolle editie van vorig jaar – zie Mañana Mañana 2015 – staat er dit jaar ook een grote semi-overdekte tent waar het kleurrijke publiek kan genieten van de nodige optredens.
Nieuw dit jaar is ook de invoering van een bijzondere festivaldag onder de titel ‘Mañana Classica’. Bijzonder omdat hierbij gekozen is voor een klassiek zomeravondconcert. De eerste ‘Mañana Classica’ wordt verdienstelijk opgeluisterd door het uit de Nederlandse violiste Frederieke Saeijs, de Georgische pianiste Nino Gvetadze en de Servische celliste Maja Bogdanovic bestaande Arosa Trio.
Op de redelijk bezochte vrijdag gaat Mañana Mañana op vertrouwde en relaxte wijze van start met optredens van onder meer Dan Owens, Automatic Sam, Son Mieux, Hallo Venray, Tim Knol en de Belgische bluesband Boogie Beasts die hier vorig jaar ook al een spetterende live-show weggaven. Op zaterdag barst het festival in alle hevigheid los en weet het publiek van heinde en ver haar weg te vinden naar Landgoed Enghuizen.
Max Meser
Voor het optreden van de pas 23-jarige Nederlands-Spaanse singer-songwriter Max Meser zijn aardig wat mensen naar de Totempalentent gekomen. Hoewel hij te boek staat als singer-songwriter heeft de muziek en het uiterlijk van de band veel weg van een Britpop-act in de lijn van Oasis. Maar Meser heeft overduidelijk ook goed geluisterd naar bands als The Kinks en The Who. En als hij in de meer folk-achtige songs ook de mondharmonica bespeelt ontwaart het publiek met de nodige verbeeldingskracht zelfs een jonge Bob Dylan.
Gelijktijdig met het optreden van Max Meser vermaakt het publiek zich bij Het Tuinhuis op de muziek van het bijzondere duo Clemens van de Ven & Van Bommel. De muziek van de Nijmeegse zanger/pianist Clemens van de Ven is overduidelijk geworteld in de Amerikaanse rhythm & blues traditie maar met zijn opvallend rauwe stemgeluid weet deze oude rot inhoud te geven aan diverse muziekstijlen. Naast vette blues brengt Van de Ven met een zelfde ogenschijnlijk speels gemak onder meer ook funk, boogiewoogie, swing en zelfs reggae ten gehore.
Met de Amerikaanse hillbilly band The Wetnecks heeft Mañana Mañana een absolute feestband in huis gehaald. Dit onder meer met banjo, fiddle, washboard en standing bass uitgeruste gezelschap bouwt samen met een enthousiast meezingend en springend publiek een spetterend feestje in de Totempalentent. Hoewel het allemaal niet hoogstaand is en er met louter covers zelfs sprake is van enige oppervlakkigheid mag dit de pret geenszins drukken.
Bij het optreden van The Wetnecks is er schijnbaar geen haan die kraait naar het feit dat deze band schaamteloos aan de haal gaat met hits van anderen omdat zij in staat zijn hier toch een geheel eigen en humoristische draai aan te geven. Het sing-a-long gehalte is dan ook hoog op nummers als Blurred Lines (Pharell Williams & Thicke), What’s Going On (4 Non Blondes), Take On Me (A- ha), Delilah (Tom Jones) en Leaving On A Jet Plane (John Denver).
Terwijl The Wetnecks in de Totempalentent een batterij aan commerciële covers afwerken gaat het er op het zelfde moment beduidend anders aan toe bij Het Tuinhuis waar de Nederlandse rockband Raw Flowers het publiek om de oren slaat met een portie ruwe psychedelische rock. Hier smult het publiek niet van ‘zoete koek’, de ‘bloemetjes en de bijtjes’ of lieflijke flower power liedjes maar van snoeiharde rocksongs.
De set van Raw Flowers is in meerdere opzichten als overweldigend te betitelen. Deze gasten geven vrijwel continu vol gas en weten een orkaan van geluid te produceren die bepaald niet besteedt is aan dovenmansoren. Ook niet aan aanwezige families met kinderen trouwens. Pas als de heren tegen het einde van de set wat gas terugnemen blijkt in een ballad-achtige song dat de zanger wel degelijk over een bijzonder fraai stemgeluid beschikt.
Met The Upsessions als één van de afsluitende acts in de Totempalentent is er wederom sprake van ‘partytime’. Met een levendige set weet deze zevenkoppige formatie het swingende publiek op te zwepen met up-tempo Jamaicaanse reggae, ska en rocksteady waarmee ze de op voorhand gelanceerde slogan ‘Cool and deadly, rough and badly, this band’s gonna rock you up madly’ volkomen waar weten te maken.
Door veelvuldig interactie te zoeken met het publiek en de omgeving weten The Upsessions zelfs de om de tent geposteerde totempalen in beweging te krijgen en is stilzitten geen optie. Met een strakke en uiterst swingende ritmesectie als ronkende motor, een lekker orgeltje, meerstemmige zang en een vette blazerssectie is dit voor velen een prima afsluitend optreden en kan men zich goed gestemd en tevreden opmaken voor de slotzondag.
Horror
De echte festival die-hards kunnen in het donker bij De Veranda nog even lekker muzikaal ‘griezelen’ bij het overweldigende en ‘angstaanjagend’ goede optreden van het Belgische Fifty Foot Combo. Na een kort en misleidend intro jaagt dit ‘moordlustige’ gezelschap het publiek de stuipen op het lijf met een mix van garage, surf fuzz, punkrock, psychedelica en horror.
De uiterst spannende performance en rauwe muziek van Fifty Foot Combo heeft een besmettelijke, bijna extatische uitwerking op het heftig dansende en springende publiek met als gevolg dat dit bosperceel van Landgoed Enghuizen op zijn grondvesten schudt en zelfs de boskabouters, trollen en feeën geobsedeerd meedeinen.
In veel opzichten benadert deze muzikale ‘horror-show’ van Fifty Foot Combo de suspence van ‘Friday the 13th’, visueel kracht bijgezet door de drummer die met een soortgelijk hocky-masker als ‘Jason’ (de terroriserende hoofdpersoon in de film) in een moordend tempo het leven uit zijn drumkit ramt. Voor velen is dit nu al absoluut één van de hoogtepunten van dit jaar.
Zondag
Op de afsluitende zondag begroet het op de camping bivakkerende publiek in mañana-sferen de nieuwe dag. Terwijl de ‘slow-starters’ broodnodige energie halen uit een ‘verantwoord’ bourgondisch ontbijt kunnen de ‘vroege vogels’ in de Tipi tent een subtiele wake up call incasseren van Wake Up in Dreamland of ochtend-concerten meepikken van onder andere Joris Linssen & The Caramba’s en Jeroen Kant & The Sheriffs.
In en rond de Totempalentent zijn er vroeg in de middag optredens van onder meer het Nederlandse indie-rock-quintet Electric Company, de instrumentale space-funk-band Baskar en de straatmuzikanten van Convoi Exceptional die zich, zoals het echte straatmuzikanten betaamt, met diverse instrumenten tussen de menigte mengen om naast hun instrumentarium ook het publiek te bespelen.
Bijzonder fraai is ook het optreden van de uit Nijmegen afkomstige formatie Wolves Dressed in Sheep. Deze jonge en veelbelovende band weet op inventieve wijze 80’s indiepop en Afrikaanse invloeden te verenigen in een aanstekelijke mix. Vanmiddag verblijden ze het publiek op Mañana Mañana met vrolijke melodieën en catchy liedjes waaronder de van hun debuut EP ‘Varykino’ afkomstige single Hot Rod.
JW Roy
Na eerder alleen een akoestische set te hebben gespeeld in de kleine en overvolle Tipi tent staat de Nederlandse singer-songwriter JW Roy niet veel later samen met zijn band op het Veranda podium. Ook hier is de opkomst groot want tot groot genoegen van vele fans keerde deze ervaren muzikant onlangs met het americana album ‘Dry Goods & Groceries’ terug naar zijn muzikale roots.
Een voor ons opvallende verschijning in de band van JW Roy is de alom gewaardeerde bassiste Judith Renkema die vaker haar opwachting maakt in diverse bands. Zo zagen wij haar een aantal jaren geleden in Paradiso nog aan het werk in de band van de Australische singer-songwriter Jaimi Faulkner.
Ik denk dat veel mensen het optreden van Maison du Malheur op voorhand in het blokkenschema aangestipt hebben. Doorgaans weet deze formatie wel een energiek muzikaal feestje te bouwen maar op de één of andere manier laten ze zich op Mañana Mañana niet van hun beste kant zien. Hoewel het muzikaal allemaal goed in elkaar steekt wil de vlam vanavond niet echt in de pan slaan en speelt dit gezelschap helaas een wat in zichzelf gekeerde set.
Het optreden van Maison du Malheur staat dan ook in schril contrast met de aanstekelijke balkanbeats en feestelijke Disco Partizan van Shantel Bucovina Club Orkestar die dit jaar als headliner de kroon zetten op een deels vernieuwd en enerverend Mañana Mañana.
Met een geweldige sfeer, een uitverkochte zaterdag en zondag en in totaal ruim 18.000 bezoekers kan de organisatie met recht terugkijken op een alom geslaagde editie. De volgende Mañana Mañana staat al weer gepland voor 8, 9, 10 en 11 juni 2017 waarbij op donderdag wederom een ‘Mañana Classica’ zal plaatsvinden.
Tekst: Rick Warner || Photos: Rijno Boon Photography & Henk Beenen
