Koninklijk optreden in de tuinen van Paleis Soestdijk
De Ierse singer songwriter Damien Rice vertelt verhalen. Soms alleen via zijn songs, zoals tijdens het concert op 27 oktober 2014 in het Koninklijk Theater Carré toen geen woord met het publiek werd gewisseld. En soms, zoals vanavond in de tuinen van Paleis Soestdijk, via zowel zijn liedjes als de verbindende teksten.
Verhalen over jeugddromen, relaties die wringen en over de spoken die soms rondwaren in je hoofd. Welke Damien Rice je te zien krijgt hangt sterk af van de stemming van de (eenzame) man op het podium. Op deze donderdagavond in juli is die stemming opperbest. Dat betekent genieten van Damien Rice in een koninklijke omgeving.
Royal Park Live
Het moet een bijzonder gevoel zijn voor Damien Rice; optreden op een plek waar tot 2004 de Nederlandse koninklijke familie zijn residentie had. Vanaf het podium moet hij ongeveer hetzelfde uitzicht hebben als de koninklijke familie bij het afnemen van een défilé. Maar tijden veranderen. Paleis Soestdijk staat inmiddels leeg, de paleistuin is vanavond gevuld met ongeveer 3500 muziekliefhebbers die zijn afgekomen op dit eerste van een serie van vier Royal Park Live concerten. Een uitverkochte paleistuin voor Damien Rice.
“Ladies and gentlemen, the show is about to begin. Please switch off your phone and take your seats; that is, if you have seats….” Verwachtingsvol kijkt het publiek naar het podium. Links een tafeltje met twee flessen wijn, een bottle Jack Daniels en twee glazen. In het midden een aantal gitaren, een klarinet en een paar bekkens en drums. En rechts een harmonium.
De flessen drank blijven tijdens het concert van vanavond onaangeroerd. De vele instrumenten zullen vooral bij het, met behulp van een loopstation, laag voor laag opgebouwde nummer It Takes A Lot To Know A Man van ‘My Favourite Faded Fantasy’ uit 2014 een hoofdrol vervullen. Het is solo, maar het klinkt als een volledige band.
Gyda
Bij het voorprogramma slaat de verwarring toe. Is het Gyda of toch (op z’n IJslands) Gyða? We houden het gemakshalve maar op het eerste, als bandnaam van de IJslandse zangeres Gyda Valtýsdóttir. Vanavond staat zij, begeleid door een gitarist, op het podium.
Denk aan dromerige soundscapes, in lijn met de muziektraditie van haar geboorteland. Mooi, maar misschien toch te vreemd voor het publiek dat duidelijk voor Damien Rice is gekomen. Voor veel bezoekers het ideale moment om even een drankje, een pizza of een portie kibbeling te halen of zittend te genieten van de avondzon.
Damien Rice
Bijna twee uur staat Damien Rice op het podium. Met kleine liedjes, zoals het deels in het Engels en deels in het Frans gezongen The Professor And La Fille Danse en Delicate van zijn in 2002 verschenen debuutalbum ’0‘ en met prachtige, intense uitvoeringen van Trusty And True, 9 Crimes en Cannonball.
En met verhalen. Zoals het verhaal over die 14-jarige jongen die dag in dag uit een koffer met geld krijgt waar hij niet aan mag komen en die hij opbergt in zijn kamer. Koffers met geld als metafoor voor de miljoenen zaadcellen waar puberjongens mee worstelen. Of het verhaal achter Amie, het buurmeisje waar je heimelijk verliefd op bent in de hoop samen een keer de nacht te mogen doorbrengen.
Magisch
Ging er dan niks mis tijdens dit eerste Royal Park Live concert? Eigenlijk niet. Ach, de vroegkomers moesten soms wel erg ver lopen van hun parkeerplaats naar de paleistuin. En ja, de kaartverkoop verliep niet bij iedereen soepel. En tenslotte blijft het jammer dat je staand voor het podium eigenlijk niets meer ziet van het paleis daarachter. Maar het gaat tenslotte vooral om de muziek. En die was vanavond bijna magisch.
Tekst en Foto’s: Herman Sixma
