Arnhems poppodium in trance gebracht
Dat de Nederlands-Nieuw-Zeelandse formatie My Baby internationaal waardering oogst en met name met hun bezwerende live-shows een verpletterende indruk weet te maken blijkt wel uit het feit dat de Amerikaanse bluesheld Seasick Steve de band vroeg mee op tour te gaan. Maar dit powertrio speelde deze zomer ook nagenoeg alle toonaangevende festivals plat. Vanavond speelt de band een heerlijke en door trance boogie gedreven set in een uitverkocht en kolkend Luxor Live in Arnhem.
Met het overtuigende optreden van vanavond bewijst My Baby eens temeer dat de verkregen erkenning volkomen terecht is. Met lyrische en opzwepende live-shows heeft de in 2012 opgerichte en uit Cato van Dijck (zang, gitaar), Joost van Dijck (drums) en Daniel ‘Dafreez’ Johnston (gitaar) bestaande formatie in korte tijd een grote reputatie opgebouwd. Geheel terecht werd My Baby eerder tot tweemaal toe genomineerd in de categorie Best Live Act.
Voor de grote schare aanwezige fans is het zeker geen verrassing dat My Baby vanavond ook de tot de nok toe gevulde grote zaal van het Arnhemse poppodium weet te betoveren met een broeierige mix van stijlen. Naar mijn idee schuilt hierin juist de kracht van dit drietal want My Baby weet op inventieve wijze (delta)blues, voodoo-blues, swamp, boogie, soul, funk en gospel te verenigen met een flinke dosis hypnotiserende en bij vlagen psychedelische trance.
Naast de live-reputatie weet My Baby ook indruk te maken met hun studio-materiaal. In 2013 werd het debuutalbum ‘My Baby Loves Voodoo!’ genomineerd voor een Edison in de categorie Jazzism Publieksprijs en voor opvolger ‘Shamanaid’ (2015) ontving de band daadwerkelijk een Edison in de categorie Alternative.
Met van deze albums afkomstige nummers als het gospel-achtige Mad Mountain Man, het broeierige Uprising, Seeing Red, Money Man en het heerlijke Remedy bewijst My Baby vanavond dat deze tracks met name live een bezwerende uitwerking hebben. In een overwegend door trance boogie gedreven set horen we ook de nodige soul- en funkinvloeden, zeker als in de toegift I Want To Take You Higher van Sly & The Family Stone voorbijkomt en drummer Joost van Dijck de zang voor zijn rekening neemt.
De in de trance op de loer liggende zwijm van eentonigheid door repeterende ritmes weet de band op fraaie wijze te omzeilen met verrassende breaks en het lyrische (slide)gitaarspel van Daniel ‘Dafreez’ Johnston. Het blijft verbazingwekkend hoe dit trio er in slaagt met slechts twee gitaren, drums en zang een dergelijke volle sound te creëren. De ritmische en bij vlagen tribale drumpartijen van geweldenaar Joost van Dijck, het krachtige stemgeluid van zus Cato en het heerlijke gitaarspel van Johnston blijkt dan ook een gouden combinatie te zijn.
Tekst: Rick Warner || Photos: © Rijno Boon Photography
