Release-show met de kracht van een herfststorm
Waar de ene band bij het maken van albums in de studio eindeloos in de weer is met bliepjes, samples en het verder inkleuren van nummers met extra instrumenten, kiest de andere band voor een albumgeluid dat zo dicht mogelijk de live-optredens benadert. Muziek zonder verdere opsmuk. Aestrid kiest op het nieuwe album ‘Silver’ nadrukkelijk voor de laatste optie. Het resultaat? Een eerlijke, rauwe plaat. Een album dat thuis al uit de speakers spat maar live in een kleine zaal als Ekko pas echt tot zijn recht komt. Een optreden dat binnenkomt als een mokerslag.
We gaan terug naar 2 september 2015. Die dag verschijnt via de Facebookpagina van Aestrid het bericht dat de band dat najaar de studio induikt om te werken aan een opvolger van het in 2014 uitgebrachte album ‘No Map Or Address’. Driekwart jaar later op 8 juni 2016 bevestigt de band dat het nieuwe album eraan zit te komen en ‘Silver’ gaat heten. Daarna gaat het snel. Op 6 juli wordt op een klein festivalletje (A Day in the Forrest) wat nieuwe nummers gespeeld; op 5 september verschijnt Chinook als voorproefje van het nieuwe album. En vanavond, precies een maand later, wordt ‘Silver’ ten doop gehouden in het Utrechtse poppodium Ekko.
Geen voorprogramma en aanvangstijd 20:30 uur? ‘Dat wordt dus vroeg klaar vanavond’ is de eerste gedachte. Mooi niet dus. OK, de beoogde aanvangstijd wordt met een kwartiertje overschreden maar daarna is het podium twee uur en vijftien minuten het domein van de drie mannen van Aestrid. Bo Menning (gitaar, zang), Jurriaan Sielcken (gitaar, toetsen) en Ray Kornet (drums).
Bij het nummer Wishing Well wordt als speciale gast Robin van Saaze het podium opgeroepen om een nummer mee te spelen. Nog meer power, een nog dikkere muur van geluid. Het mag voor Bo Menning dan een beetje voelen als een Groep 8 musical, maar het publiek geniet.
Vol gas
Het is 22:40 uur. Bijna twee uur staat Bo Menning, de voorman van Aestrid, inmiddels op het podium van Ekko. Alles gevend, spelen als therapie. Ervaren dat jouw muziek wel degelijk iets voor mensen betekent en dat de angst om mensen teleur te stellen volledig onterecht is. Hij kijkt op de klok in de zaal. ‘Nog twintig minuten voor twee liedjes. Dat moet lukken’. Nog tweemaal vol gas met Fair Start – Fire Hill van het album ‘Box’ (2013) en Needles Of The Tree van ‘No Map Or Address’ (2014). Dan hangt hij, staande op de drumkit, zijn gitaar aan het plafond. De bandleden omhelzen elkaar. Het zit erop, de presentatie van Aestrid’s nieuwe album ‘Silver’.
Veertien nummers in negen kwartier. Inderdaad, Aestrid doet niet aan hapklare brokken die makkelijk zijn in te passen in het hedendaagse radioformat. Niet op het nieuwe album ‘Silver’, dat tien nummers bevat met een speelduur van ruim 66 minuten. En helemaal niet op het podium waar de gemiddelde speelduur per nummer uitkomt op bijna tien minuten. Hoogtepunten? Voor mij zijn dit vooral de nummers waarbij tempowisselingen de sfeer bepalen. Zoals het van het nieuwe album afkomstige Division Line en Silver Image, maar ook Billy van het album ‘No Map Or Address’.
Bo Menning kan tevreden zijn. Zijn met het publiek gedeelde angst dat iedereen de zaal uitloopt tijdens een optreden is zeker op een avond als deze volkomen ongegrond. Het ‘echt niet’ vanuit het publiek is duidelijk en welgemeend. Aestrid laat zien dat het met het nieuwe album ‘Silver’ eigenlijk goud in handen heeft. Vanuit Soest is de band klaar om met dit vijfde album de rest van Nederland te overrompelen.
Tekst & Foto’s : Herman Sixma
