Haags poppodium in de ban van Nathaniel Rateliff
Vanavond staat voormalig vrachtwagenchauffeur Nathaniel Rateliff samen met zijn 6-koppige begeleidingsband The Night Sweats in een uitverkocht Paard van Troje. De opmerkelijke overstap van de vrachtwagen naar de muziek vanwege narcolepsie is niet zonder gevolgen gebleven. Rateliff wordt al snel ontdekt als hij in 2010 in het voorprogramma van Mumford & Sons staat en later zijn opwachting maakt bij Jimmy Fallon. De laatste tijd is zijn muziek ook veelvuldig te horen op de radio.
Dat het goed gaat met Nathaniel Rateliff blijkt wel uit het feit dat hij in ons land louter voor uitverkochte zalen speelt. Zo ook vanavond in het tot de nok toe gevulde Haagse poppodium. Maar ook in de rest van Europa heeft Rateliff inmiddels naam gemaakt. Onder het publiek bevinden zich een aantal fans die vanuit België naar Den Haag zijn gekomen om dit concert mee te maken.
Tijdens het voorprogramma van de uit Texas afkomstige Matthew Logan Vasquez is wel duidelijk dat het publiek hier niet voor gekomen is. Hij krijgt amper aandacht, maakt bijna geen nummer af en vraagt halverwege hoe laat het is. Gelukkig slaat de stemming om als hij bij de laatste twee nummers begeleid wordt door The Night Sweats van Nathaniel Rateliff en ook Vasquez meteen een stuk beter in zijn vel blijkt te zitten.
Sinds 2015 speelt Nathaniel Rateliff met zijn geweldige en uit zes man bestaande begeleidingsband The Night Sweats. Een gouden greep want in combinatie met zijn heerlijke stemgeluid levert dit een opwindende mengeling van soul, gospel en rythm & blues op die menig hart sneller laat kloppen. De veel op de radio te horen single S.O.B. is hier een goed voorbeeld van. De harmonyzang en handclaps in dit gospel-achtige nummer zijn aanstekelijk en roepen associaties op met het diepe Zuiden van de Verenigde Staten.
The Night Sweats bestaan vanavond uit toetsenist Mark Shusterman, bassist Joseph B Pope III, saxofonist Andy Wild, drummer Patrick Meese en de swingende gitarist Luke Mason. Vaste trompettist Wesley Watkins is niet van de partij maar zijn invaller blijkt een geweldige stand-in. Deze trompettist fungeert samen met de saxofonist tevens als achtergrondkoortje met danspasjes en tamboerijn.
Stralend middelpunt is natuurllijk zanger-gitarist Nathaniel Rateliff wiens leven overigens niet louter uit muziek bestaat, want daarnaast is hij ook ´gewoon´ tuinman. Rateliff leert al vroeg gitaar spelen en bekwaamt zich daarnaast ook op de piano. Het eerste nummer wat hij kan spelen is Hallelujah van Leonard Cohen. Inmiddels heeft Rateliff zeven albums op zijn naam staan en zich ontwikkeld tot een gerespecteerd bandleider en een inspirerende frontman.
Het is mooi om te zien hoe de stoere mannen op het podium met hun hoedjes en tattoos vrolijk dansen op elk uptempo nummer. Ook Rateliff danst er vanavond vrolijk op los en zingt en speelt op diverse gitaren die hij meermaals op het oog achteloos naar een roadie gooit die ze elke keer moeiteloos weet te vangen. Met hun aanstekelijke muziek en bevlogen spel weten Nathaniel Rateliff & The Night Sweats iedereen in de zaal in beweging te krijgen.
Son of a Bitch
In tegenstelling tot het van de radio bekende en massaal meegezongen S.O.B. en I Need Never Get Old is het bij Rateliff´s persoonlijk favoriete solo nummer I´ll Be Waiting, passend bij dit gevoelige nummer, muisstil in de zaal. En als Rateliff het publiek vraagt om net als hij op de knieën te gaan doet praktisch de hele zaal mee en krijgt hij vanuit het publiek een biertje aangereikt die hij zichtbaar verheugd in ontvangst neemt.
Naast de bekende nummers speelt het bonte gezelschap ook wat oudere bescheiden hitjes waaronder Howling At Nothing. Helaas blijft de toegift van vanavond beperkt tot één nummer terwijl iedereen duidelijk in is voor meer. Desondanks heeft iedereen met volle teugen genoten van dit korte maar krachtige optreden en is het hopen dat Nathaniel Rateliff & The Night Sweats snel terug komen voor een uitgebreider concert.
Tekst & Foto’s: Lily Armstong & Josie Boers
