Soulvolle klanken in een gewijde omgeving
Is het een kwestie van geluk, durven of simpelweg talent? Waarschijnlijk een combinatie van alles. Net 25 jaar oud, nog bezig met je debuutalbum en dan een jaar of vijf geleden mogen openen voor The Cranberries. Oog in oog met 6000 concertbezoekers. Nee, lef kun je Jo Harman niet ontzeggen. En talent evenmin. Vanavond staat deze Engelse zangeres, samen met Gary Sanctuary op piano, voor een intiem optreden in de Kapel van de Stevenskerk te Nijmegen als onderdeel van een korte tour langs bijzondere locaties. Klein en ingetogen; een mix van blues, gospel en soul.
Eigenlijk een tussendoortje, deze vier optredens in Luxemburg en Nederland. Een tussendoortje op weg naar de release van haar tweede studioalbum die staat gepland voor 3 februari 2017. Een setje optredens dat via een poster op haar Facebookpagina wordt aangekondigd als een ‘an intimate duo-performance with voice and piano’ en dat is precies wat het wordt. Met Gary Sanctuary, die we kennen van zijn samenwerking met bijvoorbeeld George Benson of Chaka Khan, op piano. En met vooral de stem (en bij één nummer de gitaar) van Jo Harman.
Vanavond wat oud werk, nieuw werk en covers uit een lijstje van favoriete songs van Jo Harman. Nummers verdeeld over twee sets, met tussendoor een korte pauze. Een avond muisstil genieten in de sfeervolle omgeving van de kapel van de Stevenskerk in Nijmegen die in tegenstelling tot de kerk zelf aangenaam warm is. Stoelen voor ongeveer 100 bezoekers waarvan ongeveer driekwart bezet is. Prachtige kroonluchters met echte, brandende kaarsen. Een klein orgel links voorin, dat vanavond helaas onaangeroerd zal blijven. En tenslotte een akoestiek die op zich prachtig is, maar af en toe wel met een nagalm die de verstaanbaarheid van de teksten bemoeilijkt.
People We Become
Veertien nummers staan er vanavond op de speellijst van Jo Harman en Gary Sanctuary. Daarbij wordt de aandacht ongeveer gelijk verdeeld over haar in 2013 uitgebrachte album ‘Dirt On My Tongue’ (I Shall Not Be Moved, Amnesty en het prachtige Sweet Man Moses, dat als toegift wordt gebracht), de EP ‘Found a Place’ uit 2015 (het door Cat Stevens geschreven Father And Son en het indrukwekkende Two Shades Of Hope) en het in februari 2017 te verschijnen album ‘People We Become’ (When We Were Young en Unchanged And Alone). Daarnaast een aantal covers die, zoals Harman zelf aangeeft, behoren tot haar persoonlijke favorieten. Bijvoorbeeld Jealous Guy van John Lennon en Guiding Light van Foy Vance.
Een optreden van Jo Harman biedt niet alleen muziek, maar ook een kijkje in haar leef- en denkwereld. We leren over haar bemoeienis met Amnesty International, haar maatschappelijke betrokkenheid op alle mogelijke andere terreinen, over haar voorliefde voor Afro-Amerikaanse muziek muzikanten als Aretha Franklin en Solomon Burke en over het belang van live-muziek.
Maar we genieten vooral van haar muziek. Zoals van het nummer Cloudy, dat werd geschreven door Hamish Stuart van de Average White Band. Maar vooral van de traditional Freedom aan het begin van set na de pauze. A capella en zonder enige vorm van versterking gezongen in het midden van de Stevenskerk. En dat op een koude zondagavond in Nijmegen.
Tekst & Photos: Herman
