Warme soulvolle klanken doen miezerregen vergeten
Dat zal je nu altijd zien. Bijna twee weken prachtig weer en juist als Nathaniel Rateliff en zijn begeleidingsband hier staan geprogrammeerd voor een avondje zomerse soul miezert het af en toe zachtjes. Geen pijpestelen, maar net genoeg om nat te worden en dus worden de regenponcho’s uitgedeeld. Service van de zaak…..en wel weer een mooi gezicht, al die in wit, geel en blauw plastic gehulde poppetjes op de tribune. De sfeer is er niet minder om. Laat het bouwen van een feestje maar aan Nathaniel Rateliff & The Night Sweats over. Ook vanavond in openluchttheater Caprera in Bloemendaal.
In Caprera bouwt Matthew Logan Vasquez vanavond als voorprogramma zijn eigen feestje. Na tien jaar deel uitgemaakt te hebben van de band Delta Spirit besloot deze Texaan een jaar of twee geleden solo te gaan. Alhoewel solo? Vanavond staat Vasquez, met zijn mix van alternatieve country en rockende indie en zijn in 2016 uitgebrachte album ‘Solicitor Returns’, gewoon met twee kompanen in de duinen bij Bloemendaal.
Het rockt, het schuurt, het springt op-en-neer en het heeft een half uur plezier. Het publiek hoort het welwillend aan, klapt beleefd na elk nummer en haalt ondertussen in afwachting van de hoofdact een wijntje aan de bar van het amfitheater.
Jongensboek
Het levensverhaal van Nathaniel Rateliff laat zich lezen als een jongensboek. Geboren in Duitsland en opgegroeid op het platteland van Missouri maakt hij in zijn vroege jeugd vooral via cassettebandjes kennis met de muziek. Hij leert zichzelf drummen, hij leert zichzelf gitaar spelen het gaat zijn eigen liedjes schrijven. Op 16-jarige leeftijd besluit hij zijn ouderlijk huis te verwisselen voor de muziekscene in Denver. Daar begint hij langzaamaan naam te maken. Eerst als soloartiest, vanaf 2015 met The Night Sweats als zijn begeleidingsband. In diezelfde periode verschuift zijn muziek van pure folk naar een mix van vooral soul, rhythm & blues en Americana. Dat alles gedrenkt in een warm bad met een heerlijk orgeltje en het nodige koperwerk.
Naast Nathaniel Rateliff staan er vanavond zeven man op het podium van Caprera, waarbij een hoofdrol is weggelegd voor de drie man sterke blazerssectie. Zij geven kleur aan de setlist, die vooral bestaat uit nummers van het in 2015 verschenen debuutalbum dat als titel de naam van de band draagt. Strak, swingend en bijna alles uptempo, waarbij vooral opvalt hoe goed de bandleden op elkaar zijn ingespeeld.
Nadeel is dat na verloop van tijd de eentonigheid toch wat dreigt toe te slaan. En juist op zo’n moment gunt Nathaniel Rateliff zijn bandleden een momentje van rust om solo I’d Be Waiting (To Dance With You) te vertolken. Het tekent de klasse van deze beroepsmuzikant.
Son Of A Bitch
De grootste hit van het achtkoppig gezelschap – S.O.B. is meer dan 4 miljoen keer gestreamd – wordt, samen met What I Need van de EP ‘A Little More From ….’ (2016), bewaard tot de toegift. Dan blijkt dat je in een amfitheater niet alleen zittend kunt genieten van muziek, maar dat de banken zich ook uitstekend lenen voor wat meer uitbundig gedrag. Er wordt geklapt, er wordt meegezongen, het publiek staat op de banken er wordt zelfs hier en daar gedanst. Vergeten is de miezerregen; de zomer is weer even terug.
Tekst & Photos: © Herman Sixma
