Explore The North

Rustig beginnen en eindigen met glitter en glamour; de zaterdag

Want wat is er lekkerder dan de zaterdag te starten in het pluche van Theaterskip Bald’r. Immers, na een rustig begin op vrijdag barst het Leeuwarder stadsfestival Explore The North 2017 vandaag pas echt los. Dertig muzikale optredens verdeeld over acht locaties. Ondanks het feit dat deze podia op loopafstand van elkaar liggen, vraagt dit toch de nodige planning.

Wat wil ik persé zien en horen, en wat moet ik door het overlappende blokkenschema jammer genoeg laten schieten? Uiteindelijk kies ik voor tien optredens op uiteenlopende locaties; sommigen maak ik van begin tot eind mee, anderen voor een flink deel. Maar eerst is het relaxt genieten aan boord van de Bald’r.

Franse Americana

‘Hoe zou je je eigen muziek willen definiëren?’, vraagt Jan Douwe Kroeske aan Baptiste W. Hamon in het praatje ter introductie van deze bijzondere 2 Meter Sessie in Theaterskip Bald’r. “Ach, ik zing americana maar dan in het Frans. Franse americana dekt de lading dus waarschijnlijk het best’, vertelt de sympathieke Fransman.

Vanavond staat Babtiste W. Hamon, samen met zijn twee begeleiders, ook nog op het podium van de (voormalige) synagoge, maar nu eerst een half uurtje semi-akoestische liedjes op deze bijzondere locatie. Het klinkt heerlijk, het klinkt relaxt en het gaat – hoe kan het ook anders – vooral over de liefde. Zoals bijvoorbeeld in Aimée, in Peut-être Que Nous Serions Heureux, in Soleil, Soleil Bleu en in Le Temps Passe.

Willie Darktrousers laat Asteriks naar adem snakken

Het is even ruw wakker worden als we, na de liefdevolle luisterliedjes van Babtiste W. Hamon in de Bald’r, poppodium Asteriks binnenstappen voor het optreden van Willie Darktrousers & De Splinters. Hoezo hier het podium en daar het publiek? We spelen gewoon voor het podium in de zaal. En wat het geluidsvolume betreft? Alle knoppen voorbij het standje ‘maximaal’.

‘Een half uur knallen’, moeten Emiel Joormann – de echte naam van de in het plaatsje Donkerbroek woonachtige leadzanger en gitarist – Maud van Maarseveen (drums) en Heiko Werkman (basgitaar) gedacht hebben en dus werden speciaal voor deze gelegenheid twee extra percussionisten aan de line-up toegevoegd. Het resultaat? Een overdonderende mix van keiharde muziek en absurdistische teksten, met als hoogtepunt het titelnummer van hun album ‘Glibberburen’. Geen muziek voor tere zieltjes deze middag in Asteriks.

Will Samson verzorgt een schimmenspel

Het optreden van Will Samson is er eentje om met gemengde gevoelens over na te praten. Zeker, zodra alle technische problemen zijn overwonnen en de show een kwartier na de gelande aanvangstijd begint, klinkt het mooi en sfeervol. Muziek waar je waarschijnlijk het best met je ogen dicht in een concertzaal met stoelen van kunt genieten.

Maar helaas, de Grote Zaal van de Neushoorn heeft geen stoelen. En dus sta je, als je je ogen opent, te kijken naar een podiumbreed wit gordijn waarop vage beelden worden geprojecteerd en waarachter Will Samson zijn nummers speelt. ‘See you in 45 minutes’, luidt de boodschap bij aanvang. Wij wachten daar niet op, nemen de tijd voor een pizza en lopen richting Synagoge voor het optreden van Hanne Hukkelberg.

Hanne Hukkelberg omarmt de elektronica

Voor de Noorse Hanne Hukkelberg is het een hernieuwde kennismaking met zowel de Friese hoofdstad als festival Explore The North, want ook in 2011 verzorgde zij hier een optreden. Toen in haar eentje, nu met band. En met heel veel liedjes van haar nieuwe album ‘Trust’ dat in oktober 2017 verscheen bij Propeller Recordings. Alle negen nummers van dit album komen vanavond voorbij, waarbij vooral The Whip en Alone Together opvallen.

Wat ook opvalt is het koele, wat meer elektronisch getinte geluid van Hanne Hukkelberg anno 2017. Het oogt oogstrelend mooi, maar tegelijkertijd ook wat afstandelijk, helemaal als de podiumverlichting overschakelt van warm rood naar ijzig blauw.

Lisa Hannigan & The Colorist Orchestra, mooi en intens

Lisa Hannigan is een van de grotere namen op de affiche van Explore The North 2017. En een van de grotere producties, want de zangeres die we misschien kennen van haar samenwerking met Damian Rice staat vanavond niet in haar eentje in de grote Neushoornzaal. Het toch al niet kleine podium waar eerder die middag Will Samson zijn schimmenspel opvoerde staat vol met apparatuur en instrumenten van The Colorist Orchestra, haar acht man sterke begeleidingsorkest op deze tour.

Speciaal voor deze tour zijn Hannigan’s nummers bewerkt door het Belgische duo Aarich Jespers en Kobe Proesmans. De liedjes zijn voorzien van nieuwe arrangementen en door de twee Belgen naar eigen inzicht ingekleurd. Het resultaat? Nieuw, maar toch onmiskenbaar Lisa Hannigan en dat betekent voor het publiek een uur lang stilletjes wegdromen.

SUMIE, betovert de Lutherse kerk

‘SUMIE, inspiratie uit de Zweedse poëzie’ staat in het programmaboekje. En bij een zangeres uit Zweden verwacht je dan onwillekeurig dat er een lange blonde dame het podium van de Lutherse kerk opstapt. Mooi niet dus. Klein, donker, met onmiskenbaar Japanse roots. En daarnaast bestaat SUMIE vanavond in Leeuwarden uit twee personen: Sandra Sumie Nagano (akoestische gitaar, zang) en Karl Vento (elektrische gitaar, zang).

Die Japanse roots zijn, bij goed zoeken, ook terug te vinden in de liedjes die vanavond worden gespeeld. Liedjes die misschien wel het best omschreven kunnen worden als Scandinavische folk, met Japanse tintjes. Niks ‘less is more’ zoals het programmaboekje belooft, want de effectpedalen van de elektrische gitaar van Vento maken bijvoorbeeld bij The Only Lady en Divine Wind overuren. De volle kerk luistert stil en bewonderend.

Moon Diagrams, noise voor fijnproevers

De overgang is groot; van de sfeervolle, lieflijke klanken in de Lutherse Kerk naar de harde, experimentele beats en samples van Moses John Archuleta die vanavond in zijn eentje als Moon Diagrams op het podium van Asteriks staat. Omringd door een set monitors, voor hem een batterij aan drumcomputers, samplers en andere elektronica met een eindeloze reeks aan knoppen en schuifjes en achter hem een podium dat, op een rookmachine en wat lampen na, leeg is.

Inderdaad, Moses Archuleta; drummer en mede-oprichter van de band Deerhunter, is vanavond vooral actief als knoppendraaier. Noem het overstuurde ambient, pulserende soundscapes, of noem het chillwave. Feit is, dat het op een flink deel van het publiek overkomt als een dreunende mix van gepiep en gekraak. Onthutst verlaat men de zaal. De weinige liefhebbers blijven en genieten.

Jambinai, Zuid-Koreaanse post-rock met een boodschap

Terug naar misschien wel de mooiste van alle veertien Explore The North 2017 locaties, de voormalige Synagoge. Vroeger een Joods gebedshuis, nu een dansstudio. Over dat dansen later meer, als we terugblikken op het optreden de Koreaanse glamrockband SsingSsing. Eerst aandacht voor die andere band uit Zuid-Korea: Jambinai. Wat klinkt de zware postrock van deze band ongelooflijk strak en lekker.

Met een mix van moderne en traditionele instrumenten – Jambinai maakt bijvoorbeeld gebruik van de geomungo (een soort Koreaanse zither), de haegeum (een strijkinstrument), de piri (een bamboe fluit) en de taepyeongso (een kruising tussen een trompet en een klarinet) – speelt de band nummers van de twee tot nu toe uitgebrachte albums ‘Difference’ (2012) en ‘Hermitage’ (2016). Zoals bijvoorbeeld het indrukwekkende They Keep Silence, over een scheepsramp met de MW Sewol op 16 april 2014 waarbij 304 mensen omkwamen. Of het prachtig opgebouwde slotnummer Connection. Mooier en intenser wordt het vanavond niet.

Fenster weet weinig publiek te trekken

Terug in Asteriks hopen we nog snel de laatste vijftien minuten mee te pikken van de uit Berlijn afkomstige rockband Fenster. Waarschijnlijk is de band pas net begonnen aan haar set, want het worden uiteindelijk bijna 45 minuten. De zaal blijft lang akelig leeg. Ik tel tien bezoekers en dat is dan inclusief de twee technici achter de knoppen en de barman. Natuurlijk, het is al laat en degenen die vanmiddag al zijn begonnen aan hun ‘rondje muziek’ zullen inmiddels verzadigd zijn.

Toch blijft het jammer, want Jonathan Jarzyna, JJ Weihl, Lucas Ufo en Elias Hock spelen een prima set. Misschien niet zo spectaculair als een aantal van de andere acts en misschien wat gewoontjes, maar is dat erg? Als de band het seintje ‘nog twee minuten’ krijgt, is er gelukkig toch iets meer publiek. Ik tel nu bijna veertig mensen waardoor het allemaal iets minder leeg oogt.

SsingSsing, dansend de nacht in

De verwarring bij deze afsluitende act van Explore The North 2017 begint al bij de naam. Is het nu SsingSsing aan elkaar met twee keer een hoofdletter ‘S’ of wordt het los geschreven? Die verwarring wordt nog groter als een argeloze bezoeker ergens halverwege het optreden de Synagoge binnenkomt. Staan er nu drie vrouwen, drie als vrouwen uitgedoste kerels of een soort mix van beiden op het podium te zingen?

Welkom bij deze, uit zes personen bestaande Zuid Koreaanse drag-glamrock band. Welkom in de wereld van extravagante pruiken, diepe splitten en 15-cm hoge stilettohakken. Misschien niet grensverleggend wat de gespeelde muziek betreft, maar het oog wil en krijgt ook wat in de vorm van een muzikale ‘over the top’ show waarin Koreaanse zang wordt gemixt met westerse rock. Er mag gedanst worden. En er wordt gedanst …..