Pakkende teksten, puike band, prima optreden

Meng die drie elementen met een forse dosis energie, de nodige humor en zelfspot, een zekere mate van eigenzinnigheid en een onderhoudende openingsact in de vorm van Stephanie Struijk, en je hebt alle ingrediënten voor geslaagd avondje Paradiso. Rob Dekay dus. Met hoed, met flair, met een breed scala aan tatoeages die, naarmate de avond vordert en meer kledingstukken verdwijnen, steeds beter zichtbaar worden. En met een voorliefde voor Nederlandstalige muziek. Noem het soulmuziek van eigen bodem, noem het eigenzinnige country-pop. Waar het om draait is dat het gewoon lekker klinkt en ook nog eens ergens over gaat. 

 

Van vuilnisman tot muzikant 

“Wie van jullie zit er nog op school?”, vraagt Rob na een paar nummers aan de nagenoeg uitverkochte bovenzaal van Paradiso. Aarzelend gaan er een paar armen de lucht in. “Volhouden, hè; haal dat diploma. Dat maakt alles net ietsje makkelijker, want niet iedereen krijgt de kans om het te maken in de muziek.” En hij kan het weten. Op z’n 15^e van school gegaan omdat geld verdienen toch net iets belangrijker was dan leren, terechtgekomen in baantjes als vuilnisman en stratenmaker en vervolgens door zijn vrienden weer op het juiste spoor gezet. Het spoor van de muziek, maar dan wel op zijn eigen manier.

Daniel Lohues als bindende factor

Wat is fijn als twee optredens naadloos op elkaar aansluiten. Oké, de één (Rob Dekay) komt uit Deventer en de ander (Stephanie Struijk) is geboren in het Limburgse Roggel. De één (Rob) speelt met band en de ander (Stephanie) staat solo haar ding te doen. Maar beiden zingen in het Nederlands, beiden hebben een voorliefde voor poëtische teksten en beiden hebben iets met Daniel Lohues. Rob Dekay schreef samen met Lohues het winterliedje Het Vuur Moet Hoger, dat het ook vanavond bij zomerse temperaturen uitstekend doet. Stephanie en Daniel trekken niet alleen in de muziek maar ook in de liefde met elkaar op. En wat dat naadloos op elkaar aansluiten betreft: de ombouw van het podium tussen de twee optredens is binnen vijf minuten bekeken. Heerlijk.

Kleine liedjes, klein gebracht

Van Stevie Ann naar Stephanie Struijk, van Engelstalige pop naar in het Nederlands gezongen luisterliedjes, van rondreizen in de USA naar samen met je lief liedjes schrijven aan de keukentafel. Op 16 februari verscheen haar meest recente EP getiteld Daar en van dat album komen alle vijf de nummers voorbij. Bijvoorbeeld Ook Wel Gelukkig, over hoe het zou zijn geweest als je altijd in je geboorteplaats was blijven wonen. Over heimwee naar dat groene gras in Roggel in Als Ik Thuis Ben. Over waar je naar toe moet gaan om echt gelukkig te zijn in Daar, dat werd geschreven als in een droom. Kleine liedjes, klein gebracht en allemaal in het Nederlands. Bijna allemaal, want een cover van Rowwen Hèze met de titel De Peel In Brand moet natuurlijk in het Limburgs.

Van Bram Vermeulen naar Frank Duijts

Het optreden van Rob Dekay en zijn band in de Kleine Zaal van Paradiso is er eentje van uitersten.  Mooie, vriendelijk liedjes zoals Geef En Neem, opgedragen aan zijn vrienden die hem in lastige tijden de goede kant hebben opgestuurd en Wist Ik Het van zijn album Alles Gaat Voorbij uit 2016. Maar ook een feestnummer van Frans Duijts met de titel Je Denkt Maar Dat Je Alles Mag Van Mij. Z’n eerste single Tikken Van De Tijd, maar ook Tevreden dat speciaal is geschreven voor het 1250-jarig bestaan van zijn woonplaats Deventer en in januari 2018 voor het eerst werd gespeeld; tevreden is dan weer een anagram voor Deventer. 

 

Bier, wijn, Rode Wijn

Mooiste nummer? Voor mij die prachtige cover van het nummer Testament van Bram Vermeulen. ‘En als ik dood ga, huil maar niet / ik ben niet echt dood moet je weten / het is het verlangen dat ik achterliet / dood ben ik pas als jij dat bent vergeten / dood ben ik pas als jij me bent vergeten’. En dan, na ruim een uur, is het tijd voor de laatste drie nummers.

De titelsong van de film Weg Van Jou, met daarin een stukje Doe Maar. De titelsong van zijn Alles Gaat Voorbij album. En als echte afsluiter is er wijn, Rode Wijn om precies te zijn. Met Stephanie (weer) op het podium, met het voorstellen van de band, met wat extra alcoholische versnaperingen. Een feestje moest het worden, een feestje werd het.  

Tekst en foto’s:  Herman Sixma