12-06-2018
Een beetje vreemd, maar eigenlijk heel erg lekker
Want het mag op het oog een wat rare mengelmoes van groepsleden en podium-aankleding lijken, maar het werkt wel. Helemaal links Emily Lee op toetsen; een op haar toetsenbord vastgeklemd lampje zet haar de hele avond in een continu rood licht. Rechts Jonathan Meiburg, zittend achter een standaard met wat elektronica, gitaar op schoot en vanavond in een dienende rol. Op de achtergrond Matt Schuessler, onverstoorbaar aan zijn basgitaar plukkend en Dan Duszynski op drums; soms pulserend hard, soms zachtjes vegend met zijn brushes of enkel zijn handen. En in het midden Emily Cross; nu eens giechelend als een klein meisje, dan weer ijsberend in haar ‘kooi’ van op de grond liggende lichtbalken. Welkom in de wondere wereld van Loma.
Shearwater en Cross Record
Eigenlijk komt de eerste headline show van Loma in Nederland – twee weken eerder op 26 mei 2018 debuteerde de band op Nederlandse bodem tijdens het London Calling festival in Paradiso – twee dagen te vroeg. Immers, bijna twee jaar geleden op 14 juni 2016 stond de kern van wat nu de band Loma ook al op hetzelfde Rotown podium in Rotterdam. Emily Cross en Dan Duszynski namen die avond als Cross Record het voorprogramma voor hun rekening.
Jonathan Meiburg en Emily Lee vormden de ruggengraat van de band Shearwater, die toen als hoofdact op de affiche stond en bezig was met hun Europese tour ter promotie van het album Jet Plane And Oxbow. Tijdens die tour sprong de muzikale vonk over en werd de kiem gelegd voor een nieuw project: Loma.
De mix van twee werelden
Eenmaal terug in de Verenigde Staten krijgt de samenwerking tussen Jonathan Meiburg en het getrouwde Cross Record stel concreet gestalte. In het afgelegen woonhuis van Emily en Dan in Austin (Texas) wordt tijdens een aantal sessies samen muziek geschreven, wordt die muziek subtiel gemengd met geluiden uit de natuur – kwakende kikkers, zingende vogels, tjirpende krekels, een hond die blaft – en ontstaat geleidelijk het debuutalbum Loma dat op 16 februari verschijnt bij het Sub Pop label.
Tien atmosferische songs, waarin de orkestrale aanpak van Shearwater wordt gecombineerd met het subtiele, wat meer minimalistische geluid van Cross Record. Het huwelijk van Emily Cross en Dan Duszynski mag in deze periode dan stranden, de nieuwe band Loma is geboren.
Vervreemdend en fascinerend
De wat vervreemdende sfeer die het debuutalbum van Loma ademt, is ook aanwezig in de redelijk gevulde zaal van Rotown. Via de achtergrondgeluiden die door de nummers worden gemixt. Via de af en toe hypnotiserende, oosters aandoende keybordklanken die Emily Lee uit haar instrument haalt. Via het subtiele gitaarspel van Jonathan Meiburg en het gevarieerde drumwerk van Dan Duszynski. Maar vooral via de zang en dansbewegingen van frontvrouw Emily Cross. Nu eens zacht en verlegen zingend achter haar microfoonstandaard, dan weer wild en uitdagend dansend in haar ‘kooi’ van lichtbalken.
Het feit dat ze daarbij twee keer verdwijnt naar een hoek van de zaal waar ze op een flipover vol overgave met viltstift een tekening maakt, draagt zeker bij aan deze vervreemding. Wat het met de muziek te maken is niemand duidelijk. Fascinerend is het wel. En de muziek zelf? Die klinkt allemaal net wat steviger klinkt dan op album, waarbij voor mij Dark Oscillations, I Don’t Want Children en Relay Runner de hoogtepunten vormen.
Adam Torres als opener
Het voorprogramma werd tijdens deze avond verzorgd door Adam Torres, net als het Cross Records duo woonachtig in Austin, Texas. En dat betekent een klein half uur genieten van prima gitaarspel, een prachtige stem en een half dozijn stemmige liedjes. Voor Adam is deze tour als support act voor Loma een soort terugkeer naar de basis, naar de tijd dat hij als solo-artiest door de VS trok met in zijn achterzak zijn in eigen beheer uitgebrachte debuutalbum Nostra Nova.
Maar dan wel met nieuwe songs. Zoals het Morning Rain van zijn in 2016 verschenen album Pearls To Swine en het prachtige Green Mountain Road dat is terug te vinden op zijn EP I Came to Sing the Song (2017). Een fijn voorprogramma als begin van een mooie avond in Rotown, Rotterdam.
Tekst & Foto’s: Herman Sixma
