Gruizige nineties rock van TAPE TOY

Eigenlijk kon het jaar 2018 al niet meer stuk voor de vier jonge Amsterdamse honden die samen de band TAPE TOY vormen. Eerst op 17 december 2017 de finale van de Amsterdamse popprijs in de Melkweg winnen. Vervolgens met z’n vieren de bus in om, onder de vleugels van zowel muziekblad OOR als 3Voor12, het land door crossen voor 24 optredens in het kader van de Popronde 2018. En misschien wel 25, want het moet wel gek lopen als deze band ook niet op het eindfeest in de Melkweg speelt. LiveStreamMagazine zag de band aan het werk in de kleine zaal van het Patronaat in Haarlem.

Slimme synths en harde gitaren

“Speel elke show alsof het je laatste is en laat je niet afschrikken door de omgeving”. Het advies van zangeres Megan de Klerk van de eveneens uit Amsterdam afkomstige post-popband EUT, die in 2017 met 27 optredens een van de meest geboekte bands in de popronde van dat jaar was. “Doe elke show alsof hij mega-belangrijk is. Je bent door heel Nederland je visitekaartje aan het afgeven.” Dit advies is bij TAPE TOY en met name bij zangeres Roos van Tuil duidelijk in vruchtbare aarde gevallen. Stilstaan is geen optie vanavond. Niet op het podium, niet in de zaal. Dat krijg je met de springerige muziek die TAPE TOY speelt. Muziek met af en toe behoorlijk harde gitaren, slimme synths en maffe wendingen. En dat alles gespeeld met een hoeveelheid energie waaraan geen eind lijkt te komen.

De muziekmarkt die Popronde heet

Hoe werkt dat nu eigenlijk, die optredens tijdens de popronde? Aan de ene kant heb je de speelsteden, met in elke speelstad een coördinator. Deze coördinator vormt als het ware de verbindingsschakel tussen de locaties die zich beschikbaar stellen als podium en de optredende bands. Hij of zij onderhandelt namens de acts met de podia. De acts op hun beurt geven, naast een beschikbaarheidskalender, een richtprijs en een bodemprijs op voor hun optreden.

Wil en kun je veel spelen, dan hou je de richt- en bodemprijs laag. Je verdient dan niet veel, maar speelt waarschijnlijk des te meer en het kan zijn dat je in een (lang) weekend van Delft, via Leeuwarden en Heerlen, naar Almelo moet reizen. Zie je dit van hot naar her reizen niet zitten, dan kun je sleutelen aan je beschikbaarheidskalender en/of je bodemprijs. De (pop)markt doet zijn werk.

Uit de hand gelopen schoolproject

Kijken we naar de speellijst van de Popronde 2018, dan moet TAPE TOY wel houden van het samen in de bus zitten en veel spelen.  En waar mogelijk de boel eens even lekker wakker schudden. Niet zo gek als je weet dat de vier bandleden pas iets meer dan een jaar met elkaar op het podium staan. De vier vonden elkaar op het conservatorium. Alhoewel vinden? Ze werden simpelweg voor een schoolproject met z’n vieren bij elkaar gezet met de opdracht ‘laat maar horen en zien wat je kunt’.

Het bleek te klikken; zo goed dat het schoolproject uitgroeide tot een echte band, TAPE TOY. Een band met een eigen website, een eigen bandbus en wat het belangrijkste is: een eigen stijl. Noem het gruizige nineties rock, noem het bubble-grunge. Feit is dat het swingt als een trein, prikkelt als jodium in een open wond, maar bovenal uitnodigt om mee te doen.

Heerlijk swingende set 

En dat meedoen gebeurt in een warm, goedgevuld en goedgemutst Patronaat. Roos van Tuil (zang, gitaar, synths) danst over het podium, zoekt nu eens contact met Wesley Fransen (gitaar) aan haar rechterzijde en dan weer met Maurice van de Graaf (basgitaar) die links op het podium zijn eigen stekkie heeft. Op de achtergrond drumt Marc van Dongen onverstoorbaar, maar met een lach op zijn gezicht, zijn strakke ritmes.

Knock Me Down als setopener, Ching Ching, Sad Girl en FOMO (Fear Of Missing Out) in het middenstuk en de singles Crazy Bae en Naive in het tweede deel van de set. Afgesloten wordt met Dive Deeper. Twaalf nummers in een heerlijk swingende set van 45 minuten. TAPE TOY geeft in het Patronaat overduidelijk haar visitekaartje af. 

Tekst en foto’s: Herman Sixma

Website TAPE TOY