The Silverfaces en Certain Animals in Luxor Live

The Silverfaces en Certain Animals verdienen meer publiek.

Terwijl op dezelfde avond Lisa Loïs in een uitverkochte Parkzaal van Musis Arnhem Adéle covert, de grote zaal van Luxor Live een uitverkochte soulavond beleeft moeten deze twee bands in Luxor Live het met nog geen half volle bovenzaal doen. En dat is niet terecht.

Freak Circus tour

In het kader van hun Freak Circus trekken The Silverfaces en Certain Animals dit najaar samen op bij verschillende podia in Nederland, vanavond 30 november dus in de kleine zaal van Luxor Live. The Silverfaces doen de aftrap, al had ik dit samen met anderen liever andersom gezien. De band timmert al wat langer aan de weg, en heeft in deze regio wat meer bekendheid door optredens o.a. op het Under the Milky Way festival in Huissen, vlakbij Arnhem.

Het Rotterdamse Certain Animals is een band die twee jaar geleden het levenslicht zag en in die korte tijd al een aardige reputatie heeft opgebouwd. Bestaande uit een ex-lid van o.a. Pauw speelden zij al op festivals zoals Oerol, Zwarte Cross en deden met veel succes mee aan de Popronde. Vanavond hebben ze moeite om in het begin, nadat het publiek verwend werd door The Silverfaces, de aandacht van het publiek te krijgen.

Pas bij het nummer Image –’n sterk nummer overigens- weten ze het publiek, halfweg de set, te pakken en houden ze hen tot en met het laatste nummer Mojo in hun greep. Tijdens dat nummer mag gitarist Thijs van Leeuwen nog even flink uit zijn dak gaan.

Met Certain Animals hebben we er weer een heerlijke eigenzinnige band bij, las ik in een recensie n.a.v. van hun album Down The Rabbit Hole (-open sollicitatie?-). En hoewel dat dit er vanavond niet helemaal uitkomt, kan ik het wel onderschrijven.

Zoals gezegd opende The Silverfaces de avond en op de vraag van gitarist/zanger Jesse Koch wie hen nog niet kent is het toch de helft die hun vinger opsteekt. Zij laten zich dus verrassen en dat is een goed teken. De opener Lazy when it comes to love hakt er direct in en de aandacht is gepakt.

Exponenten van de Herman Brood academie.

De band, ontstaan in 2013 op de Herman Brood rock-academie, kende een stormachtig begin. Na amper drie optredens wonnen ze al de Amsterdamse Popprijs, en door hun hun sterke live-reputatie speelden ze o.a. al snel op Paaspop, Eurosonic Noorderslag en Zwarte Cross. De vliegende start werd helaas onderbroken. Nadat de band ruim een jaar uit de running was kwam ze eind 2016 gelukkig weer terug.

De band staat nog steeds als een huis en hun muziek is pakkend, verrassend en weet me telkens te boeien. Een band waarbij ‘wauw’ nog onvoldoende aangeeft hoe goed ze zijn. De nummers staan als een huis. Gitarist Jesse Koch beschikt naast zijn sublieme beheersing van de gitaar ook nog eens over een gave aparte stem. Aangevuld met de subliem hard meppende Nienke Overmars op drums, de strakke groovende bas van Javier den Leeuw en de weergaloze Martin Scheppink op keys is de bezetting ijzersterk.

Vanavond laten ze dat weer zien en het publiek zullen dit alleen maar kunnen beamen. Het bluesy nummer als Death under the sun gaat er net zo makkelijk in als het daaropvolgende swingende Honey, waarbij Martin Scheppink mag excelleren.

Na ’n uurtje moeten ze hun set afsluiten en dat doen ze met twee ijzersterke nummers van hun eerste EP De Walvis-sessions. Nummers die alweer van ’n jaar of vier terug zijn maar nog steeds staan als een huis. Thoughts of You en het machtig klinkende Brother waarbij Martin Scheppink zijn orgel lijkt te slopen. Een dikke voldoende weer voor The Silverfaces. En programmeurs van festivals: boeken!!

Oja en ‘Amsterdam The Silverfaces’ en ‘Rotterdam Certain Animals’ verdragen elkaar goed zo blijkt uit deze tour. Zo kan het ook zeg ik met een knipoog en daarbij nog een keer benadrukken, ze verdienen meer publiek!