Singer-songwriter overtuigt ook met band.
Behoorlijk spannend voor Will Knox en zijn band, zo’n allereerste optreden. Ja, er is geoefend. Maar slechts twee keer met de hele band, want het blijft lastig om iedereen op hetzelfde moment bij elkaar te krijgen. En voor je het weet is daar de dag je allereerste full band show staat aangekondigd bij Cinetol. Dus wordt de soundcheck gebruikt om alles nog een keertje door te nemen. De driestemmige samenzang in Rio, de (elektrische) gitaar in Jerusalem, het volume van de drums. Want het moet kloppen, dit begin van een nieuw avontuur voor deze sympathieke Engelsman.
De dynamiek van interactie
“Kort, maar heel erg leerzaam”. Zo omschrijft Will Knox de oefenperiode tussen half oktober en begin december. “In het begin is het vooral vertrouwd raken met de liedjes die we met de band willen gaan doen. Daarna experimenteren met intro’s, outro’s en alternatieve arrangementen. Juist dan merk je hoe fijn het is om te werken met dit soort creatieve geesten. Luisteren naar elkaars ideeën, die verder uitwerken en dan alles op elkaar af stemmen. Oneindig veel leuker dan het rechttoe-rechtaan naspelen van iets dat al in de studio is opgenomen. De vrijheid om à la minute wat atmosferische gitaareffecten toe te voegen, de dynamiek van een ritmesectie, dat soort dingen.”
Zenuwslopend en opwindend
En dan is het 6 december; staan er in het Amsterdamse Cinetol zo’n 100 mensen vol verwachting te kijken naar dat podium waarop alles moet gebeuren. Hoe dat voelt? Dat moment waarop je als muzikant het podium opstapt? “Zenuwslopend en opwindend tegelijk. Je kent de liedjes, die vertellen jouw verhaal. Maar je brengt ze nu met een band en dat is nieuw. Spannend, maar ook iets om vreselijk van te genieten.”
Toch blijft tijdens het optreden tot en met de laatste song de onzekerheid aan Will Knox knagen. “Gaat het goed? Pikken mensen op wat wij erin hebben gestopt? Wat vinden ze van ons optreden? Zoiets is vanaf het podium vreselijk lastig in te schatten. Dan is het fijn om na afloop eigenlijk alleen maar positieve feedback te krijgen. Helemaal omdat wij weten dat er nog zoveel meer inzit.”
Vier nummers solo
Van de veertien nummers op de speellijst staan worden er vier door Will solo vertolkt. Vier nummers die ook deel uitmaakten van de set die Will Knox een aantal maanden geleden speelde in muziekcafé Stathe (zie verslag op LiveStreamMagazine). Jerusalem, over die eeuwige strijd in je hoofd tussen goed en fout. Het ontroerende Dance With Your Ghost, dat wordt opgedragen aan zijn vader die speciaal voor vanavond is overgekomen uit Londen en die morgen jarig is.
Lifeboats dat is terug te vinden op de EP The River Ink uit 2016. En als afsluiter van de set de Bruce Springsteen cover I’m On Fire. Hier horen we de Will Knox die we inmiddels redelijk goed kennen. Sterke, vaak persoonlijke teksten, waarbij zijn gitaarspel duidelijk in dienst staat van de luisterliedjes. Maar vanavond is iedereen natuurlijk vooral benieuwd naar Will Knox als aanvoerder van zijn eigen band. Naar dat bandgeluid.
Veel nieuw werk
Die band speelt vanavond veel nieuwe nummers, waarvan een flink deel ongetwijfeld bestemd is voor het album Little Holyland waaraan wordt gewerkt. Nummers als Beliche (met de sleutelzin: ‘There is no paradise’), North Henry (de straat in Brooklyn, New York, en wat er in zo’n straat verandert als je er een tijdje niet bent geweest), Fraction (over de brokken die je maakt in je wilde jaren tussen je 20e en 30e verjaardag, waarna je rond je 30e beseft dat je jezelf moet herpakken) en White Widow (over die spin die vanaf het plafond in een hoek van de kamer naar je zit te kijken). Later vertelt Will me dat het eigenlijk een soort ‘hooiwagen’ was en niet een van z’n harige soortgenoten. “Weet je, ‘Daddy Long Legs’ als titel voor de song klinkt zo lullig”.
Nevenprojecten
Maar het mooist klinkt de band toch in een nummer als Rio. Jij in je eentje in een donker en regenachtig Londen, terwijl je partner geniet van de zon in Rio de Janeiro. Luister naar de sfeervolle klanken die Luc Schouten uit zijn gitaar tovert. Met Reindert Kragt op basgitaar en Bram Knol op drums. Drie muzikanten die op meerdere terreinen actief zijn. Zo heeft Luc zijn eigen project Pony Machine waarvan recent de EP You’re My Gold verscheen. Reindert en Bram zitten, samen met twee andere mannen, in Kruidkoek; een gezelschap dat onder de noemer ‘garagejazz’ naar eigen zeggen een obscure mix van muzieksoorten speelt en dat net als Will Knox stevig aan de weg timmert.
Vol gas in Haarlem
Alles overziend, kan worden geconcludeerd dat Will Knox in de full band uitvoering klinkt als een klok. Zeker als je bedenkt dat dit het allereerste publieksoptreden is en dat men nog maar twee keer met z’n vieren heeft geoefend. Natuurlijk, hier en daar is het nog wat zoeken naar de juiste balans. En je zou op wat meer momenten willen dat de band alle braafheid van zich afschudt, even lekker alle remmen losgooit en vol gas geeft, om desnoods gierend uit de bocht te vliegen. Dat een deel van de songs zich daartoe prima leent blijkt aan het slot van bijvoorbeeld The Ship & The Storm en Haarlem. Even gaat iedereen voluit. Op dat soort momenten is het extra genieten van net die stoot extra power, net die extra kick. De band Will Knox gaat een mooie toekomst tegemoet.
Tekst en foto’s: Herman Sixma
Website Will Knox
