Festival Roots Of Heaven

Een avondje rootsmuziek in het Patronaat

Het blijft een mooi initiatief van poppodium het Patronaat en popmagazine Heaven. Een speciale avond met een mix van eersteklas americana, roots, country, blues en rock. Dit jaar betekent dat laat in de middag beginnen met Caleb Elliot en vroeg in de ochtend eindigen met The Brother Brothers. Negen optredens verspreid over twee zalen. Helaas geen Ryley Walker, de beoogde headliner van deze avond. Deze gitaarvirtuoos moest zijn hele tournee annuleren wegens gezondheidsproblemen.

Keuzes maken

Geen Ryley Walker, en voor ons helaas ook geen Caleb Elliot en The Brother Brothers. Een kwestie van ‘te vroeg’ om al aanwezig te kunnen zijn en ‘te laat’ om nog de laatste trein te kunnen halen. Jammer, maar ook bij kleinschalige festivals als Roots Of Heaven is het soms een kwestie van keuzes maken. Niet alleen qua aankomst- en vertrektijd, maar ook vanwege het blokkenschema. Gaan we voor een vol uur Steve Smyth in de Tweede Zaal, of kiezen we ervoor om halverwege dit optreden te vertrekken naar de Derde Zaal om daar The Yearlings aan het werk te zien? Alvast een spoiler, we kiezen voor het laatste.

Dan Owen en ‘shit that happens’

De derde zaal – eigenlijk gewoon het Patronaat Café – is ook waar voor ons Roots of Heaven 2019 vanavond om 18:45 uur begint met Dan Owen. Op 17 augustus 2018 verscheen zijn debuutalbum Stay Awake With Me en vanavond veel nummers van dit album. Natuurlijk de titelsong over zijn grootvader die eind 2017 overleed. Maar ook Splinter over het ongeluk dat zijn opleiding tot timmerman in de war stuurde, maar er uiteindelijk wel verantwoordelijk voor was dat hij volledig voor de muziek koos. Hoe terecht die keuze was, bewijzen bijvoorbeeld het prachtige Icarus over de gevaren van drugsgebruik en Made To Love You over de verbroken relatie van een vriend. Inderdaad Dan, ‘Shit like that happens’.

Nicole Atkins begint akoestisch

Door naar zaal twee, ofwel de kleine zaal van het Patronaat, voor het optreden van Nicole Atkins en haar band. Een optreden dat volledig akoestisch begint met Neptune City; alleen Nicole en haar gitaar midden tussen het publiek. Soms bewaart een artiest zo’n uitstapje tot het eind of plant het als intermezzo; Nicole begint er mee, neemt dankbaar het applaus in ontvangst en klautert vervolgens het podium op.

Wat volgt is een 45 minuten durende ode aan alles waarover je in liedjes zo heerlijk kunt zingen. Het op de loer liggende monster van de drank, de zoete verleidingen van de liefde inclusief het gevaar van liefdesverdriet. Een onderhoudend optreden van een vakvrouw die prima weet hoe ze een publiek moet vermaken.

Wegdromen bij Eerie Wanda

Het blijft een overgang. Van de op Amerikaanse leest geschoeide countryachtige popmuziek van Nicole Atkins naar de ingetogen dreampop van Eerie Wanda, het muzikale geesteskind van de in Kroatië geboren en in Nederland woonachtige Marina Tadic.

Voor het podium de twee albums die inmiddels zijn verschenen, Hum uit 2016 en Pet Town dat in januari 2019 verscheen. Op het podium een volledige band, waarin we naast natuurlijk Marina zelf ook Jasper Verhulst (basgitaar) en Jeroen de Heuvel (toetsen) herkennen. Dromerig is de muziek, sfeervol is de belichting tijdens het optreden waarbij vooral nummers van het recent verschenen album worden gespeeld, zoals Hands Of The Devil en Magnetic Woman.

Dan Stuart trekt gekke bekken

Je zou Dan Stuart kunnen kennen van Green On Red, de altcountry-postpunt rockband die hij samen met Chuck Prophet en Chris Cavacas oprichtte in 1980. Je zou hem ook kunnen kennen als de helft van het duo Danny & Dusty, waarin hij samen met Steve Wynn opereerde. Maar vanavond staat hij onder zijn eigen naam op het podium van de kleine zaal, samen met Don Antonio Gramentieri (basgitaar, zang) en Matteo Monti (percussie).

Met heel veel spelplezier, met een breed scala aan gekke bekken en met heerlijk klinkende rootsmuziek, zoals het sfeervolle Gringo Go Home van het album The Deliverance Of Marlowe Billings (2012) of het aanstekelijke (Never Going Back to) Tucson van het album The Unfortunate Demise of Marlowe Billings uit 2018.

Matthew Logan Vasquez dendert door

De titel van zijn meest recente album is Does What He Wants en geeft uitstekend weer hoe Matthew Logan Vasquez in het leven en op het podium staat. Lekker spelen, rechttoe-rechtaan rockmuziek op het snijvlak van blues en indie. Een beetje in de stijl van een van zijn helden, Neil Young. Dezelfde nonchalante wijze van spelen, dezelfde kledingstijl, dezelfde afwisseling tussen wat meer gevoelige en stevig rockende nummers.

Maar terwijl bij zijn voorbeeld soms het chagrijn overheerst, is bij Matthew de lach niet van zijn gezicht te branden. You wanna rock? OK, let’s play some more rock-and-roll!! En door dendert het trio op het kleine Patronaat-café podium.

De elektronische blues van Steve Smyth

‘New music coming in 2019’ staat op de website van de Australische singer-songwriter en wereldreiziger Steve Smyth. Want Steve is meestal onderweg. Veel op tournee door Azië, Noord-Amerika, Europa of zijn thuisland Australië. Wat minder vaak richting opnamestudio, want zijn meest recente album Exits dateert uit 2014. Wat hij speelt? Naar eigen zeggen, elektronische blues.

Soms in de vorm van wat meer intieme nummers zoals Written Or Spoken of Paris, soms in de vorm van lekker rauw klinkende rock-and-roll. Soms bijgestaan door een drummer, soms ook in z’n eentje op het toch wel grote podium van de kleine zaal. En voor je weet is het eerste half uur van het optreden van Steve Smyth voorbij en spoeden we ons naar het café voor The Yearlings.

The Yearlings, terug van weggeweest

Inderdaad, terug van weggeweest want in 2006 was de koek op. Na twee albums en een paar honderd optredens hadden de muzikanten van The Yearlings het wel even gehad met zowel hun muziek als het samen in een band spelen. Maar ergens in 2014 begon het toch weer te kriebelen en werd het plan voor een doorstart geboren. Dezelfde mensen, nieuw materiaal. Het resultaat is het album Skywriting dat op 18 november 2018 verscheen bij Lonely Sounds Records en dit album staat logischerwijs ook vanavond centraal.

Het countryachtige Julie And John Meet Their Destiny, de frisse gitaarpop in New Job, het met een Byrds-sausje overgoten Evelene. Het klinkt als vanouds. En dat geldt zeker voor de ‘oudjes’, zoals Charlie Tears van het album Utrecht (2004) en You’ve Gone Out Again en Girl In Armor van het album The Yearlings uit 2002. Voor ons een mooi en toepasselijk einde van een avond heerlijke rootsmuziek in Haarlem.