Muziek voor herfstachtige winteravond in januari
Het kan soms vreemd lopen in de popmuziek. Je bent allebei geboren en getogen in Schotland. In 1998 begin je samen de band Aereogramme waarmee je vier redelijk succesvolle studioalbums maakt. Als die koek na bijna tien jaar op is waag je in 2008 een nieuw gezamenlijk avontuur met The Unwinding Hours, maar weer blijft het grote succes uit.
Het blijft bij lovende kritieken en aanmoedigingen en The Unwinding Hours gaat in winterslaap. Jij pakt de studieboeken op en je maatje Iain Cook begint samen met twee anderen de band CHVRCHES. En terwijl jij studeert en blijft ploeteren in de marge van de muziekscene maakt hij die doorbraak waar bijna iedere muzikant van droomt.
Craig Beaton
Dat is het verhaal van Craig Beaton, de man achter A Mote Of Dust en samen met Iain Cook oprichter van Aereogramme en The Unwinding Hours. Terwijl Cook met CHVRCHES de wereld verovert speelt Beaton vanavond voor circa 40 mensen in het café van poppodium W2 in Den Bosch. Vol overgave en zonder een spoor van verbittering.
Zolang Beaton maar zijn gevoel kan volgen en muziek kan maken waar hij voor 100% achter staat. ‘Alhoewel, muziek staat voor mij eventjes op het tweede plan’, vertelt hij achter de schermen. “De afronding van mijn master-opleiding sociale wetenschappen heeft prioriteit. En met mijn optredens en album hoop ik mijn laatste studiejaar te kunnen bekostigen … en misschien een pizza met wat biertjes.”
Stofdeeltje
Met die biertjes zit het in het W2 café wel goed. En ook A Mote Of Dust – de naam verwijst naar een publicatie van astronoom en wetenschapsjournalist Carl Sagan die van grote afstand kijkt naar de aarde en deze omschrijft als een stofdeeltje (mote of dust) hangend in de zonnestralen – heeft er zin in. Ondanks de geringe opkomst, en ondanks het slechte weer.
In bijna vijf kwartier neemt A Mote Of Dust ons mee op een luistertrip langs de meeste nummers van het gelijknamige debuutalbum. Daarnaast trakteren Craig Beaton (gitaar, zang) en Graeme Smillie (keybords) het publiek op een aantal klassiekers uit het werk van Aereogramme en The Unwinding Hours.
Wat opvalt bij de liedjes van Craig Beaton is de herkenbaarheid van de situaties. Je weet dat ze niet voor jou geschreven zijn, maar het komt soms wel erg dichtbij. De geliefde waarvan je in alle vroegte afscheid neemt in het nummer Solstice, het van het uit 2010 daterende album ‘The Unwinding Hours’ afkomstige nummer dat ook vanavond op de speellijst staat. ‘So don’t tell a soul / Don’t say a word / Falling asleep on my chest is enough / And when morning comes / I’ll walk you half way home’.
Of de angst voor het moment dat je niet meer weet waar je het zoeken moet in Pull Me Back In van ‘A Mote Of Dust‘ (2015). ‘I sleepwalk in circles / Through night and day / I don’t see the pathway / Waiting for me‘. En het besef dat je van fouten soms meer leert dan van dingen die goed gaan in het van hetzelfde album akomstige Home.
Naast prijsnummers van het nieuwe album – waaronder een prachtig verstilde uitvoering van Eve, waarbij de elektrische gitaar heel subtiel mee vibreert – put Craig Beaton vanavond uit de catalogus van Aereogramme en The Unwinding Hours. Van het vierde en laatste album van Aereogramme – ‘My Heart Has a Wish That You Would Not Go’ (2007) – komen bijvoorbeeld Barriers, Nightmares en Exits voorbij.
The Unwinding Hours is vertegenwoordigd met Solstice, The Dogs en op special verzoek en ter afsluiting The Promised Land. Een sprankje hoop op een herfstachtige winteravond die verder gedomineerd wordt door een mix van berusting, droefheid en melancholie.
Tekst en Foto’s : Herman Sixma
