(24-03-2019)Perfecte afsluiter van een bijzonder verjaardagsfeestje
Eén ding moet je de drie mannen van Aestrid nageven. Als ze iets doen, dan gebeurt dat met volle overgave. Of het nu gaat om een albumpresentatie in Ekko een paar jaar geleden, waarbij de band meer dan twee uur op het podium staat (Zie Aestrid in Ekko), of om een uurtje spelen op een verjaardagsfeestje zondag 24 maart in Fluor. Het is hard, het is intens, het is een show die ook vandaag bij de feestgangers in meer dan goede aarde valt.
Jong en iets minder jong talent
Je wordt 50, je werkt in de muziek en je hebt meer dan uitstekende connecties met het Amersfoortse poppodium Fluor. Dus wat doe je? Je viert je feestje met vrienden, bekenden en toevallige voorbijgangers op die locatie. Een feestje met een keur van optredens. ‘s Middags met jong en iets minder jong talent in het kader van het nieuwe 7 op Zondag concept, waarbij lokale muzikanten de kans krijgen een half uurtje op een professioneel poppodium te staan. ‘s Avonds een programma met favorieten van het jarige muziekbeest, Bernard van Gellekom. En zijn smaak is divers.
Van opera tot luisterliedjes
Het avondprogramma begint met een kort optreden van de sopraan Angelique van Leijenhorst-Westra, gevolgd door een rock & roll set van Aaron Asbury (ofwel Arno Mijnten) and the Rhythm Slammers. Op cajón het feestvarken zelf.
En tenslotte, als afsluiter van het voorprogramma, de lieve luisterliedjes van Bas Bons. Een ode aan zijn woonplaats Amersfoort. Een liedje uit het theaterprogramma Goesting, waarmee hij samen met Kees Vriend door het land toert. Een loflied op dochtertje Anna. “Anna, lieve Anna, mag ik wonen in jouw hart / Anna, lieve Anna, wil je wonen in mijn hart”; een refrein dat zich moeiteloos als een oorwurm in je hoofd nestelt. Dan is het tijd voor de hoofdmaaltijd van deze avond, de band Aestrid met wat oud maar vooral veel nieuw werk.
Nieuw album, A Lake Inside
“Rennen en muziek maken in Canada. Dan ben ik het gelukkigst”, vertelt Bo Menning aan 3voor12 Utrecht kort voor het verschijnen van A Lake Inside, het nieuwe album van Aestrid, Niet zo gek dus dat de drie mannen van Aestrid – naast Bo Menning (gitaar zang) bestaat de band uit Jurriaan Sielcken (basgitaar, toetsen) en Ray Murphy (drums) – juist naar Canada trokken om daar te genieten van het landschap en te spelen.
En om tussen de bedrijven door ook nog compleet nieuw album op te nemen. In het hoofd wat vage ideeën voor liedjes; nn de bagage wat microfoons en een oude 4-sporen cassetterecorder. Dat nieuwe album, waarvoor in maart 2017 in Canada de kiem werd gelegd, werd A Lake Inside; het zesde album van de band.
De wurggreep van angstdromen
Meer nog dan de voorgaande albums is A Lake Inside een luisteralbum geworden. Onthaastende gitaarklanken die je behoedzaam in slaap wiegen in albumopener Emhurst. Maar met de slaap komen de angstdromen in Killer; dromen waaruit je zo snel mogelijk zou willen ontsnappen, maar die je wurgend in hun greep houden. Of je begint te piekeren over de situatie van vrienden, waarbij die zorgen als het ware jouw brein overnemen in Crusher.
En zo heeft elk nummer op A Lake Inside zijn eigen verhaal. Het weidse landschap van Canada dat zich voor je ogen ontrolt in Thunderbird. De schoonheid en tegelijkertijd de dreiging van dat kristalheldere water van Lake Ontario in I Dream of You and Me. Mooie plekken en gedachten die tegelijkertijd ook lelijk zijn in Double Vision.
Een zinderende finale
Vier nummers van A Lake Inside worden in Amersfoort gedeeld met het publiek. En Aestrid zou Aestrid niet zijn als deze vier nummers – op de speellijst vanavond staan Emhurst, Killer, I Dream of You and Me en Double Vision – niet net iets steviger klinken dan op het album. Daarnaast bestaat de ongeveer een uur durende set uit twee nummers van het in 2014 uitgebrachte album No Maps Or Address, dat ook in zijn geheel in Canada werd opgenomen.
Billy en het zinderende Needles Of The Tree waarmee het optreden wordt afgesloten. Het blijft fascinerend om te zien. Bo Menning die half zittend, half liggend over zijn gitaar zijn slotzinnen in de daarin verborgen microfoon prevelt. Of Aestrid nu een uur, twee uur of langer op het podium staat, de inzet is altijd 200%.
Tekst en foto’s: Herman Sixma
