Alamo Race Track presenteert nieuw album in Tolhuistuin
Het is wel duidelijk dat Excelsior Recordings beschikt over een uitstekende neus voor Nederlands muziektalent. Denk aan Moss en het inmiddels tot Band of Beginners omgedoopte Beginners of iemand als Spinvis. Bijna altijd goed voor AAA-ratings in de vaderlandse muziekpers en op handen gedragen door muziekliefhebbers. Tot de selecte groep van topbands uit de Nederlandse indie-scene behoort ongetwijfeld ook het Amsterdamse Alamo Race Track. Vanavond presenteert de band het nieuwe album ‘Hawks’ aan het publiek in de Tolhuistuin. Opnieuw een pareltje.
Daar staat hij dan, Ralph Mulder, voorman van Alamo Race Track. Vol in de schijnwerpers op het Paradiso-Noord podium. Ruim drie maanden geleden kon hij het zich nog permitteren weg te blijven van een speciale luistersessie in dezelfde zaal. Toen werd ‘Hawks’ via een ‘top of the bill’ geluidssysteem en in aanwezigheid van een deel van de band gepresenteerd aan de muziekpers. Waarschijnlijk te spannend en te confronterend voor gevoelsmens Ralph Mulder. Vanavond begint het echte werk. Live op het podium voor een volle zaal met familie, veel vrienden, bekenden en fans. Pet op, en kom maar op .….. All Engines wordt ingezet.
Gelaagde melodieën
Toch gek, bij de naam Alamo Race Track zal de niet-muziekliefhebber bijna automatisch denken aan een ovale betonnen baan in de Verenigde Staten waarop snelle auto’s hun rondjes rijden. Helaas, zo’n baan is er niet. Althans, niet te vinden via internet. Wel een Alamo Karts baan in San Antonio, waar je voor $40 een half uurtje mag karten. Trouwens, het beeld van gestaag rondjes rijdende raceauto’s past in het geheel niet bij de muziek van de band Alamo Race Track. Muziek vol onverwachte wendingen, tegendraadse ritmes en gelaagde melodieën. Soms stampend hard, dan weer zacht en melodieus.
Tijdens de albumpresentatie in de Tolhuistuin kiest de band er voor om vooral het wat steviger werk van het nieuwe album te laten horen. Jammer, want zo missen we bijvoorbeeld het prachtige en met een kopersectie opgeluisterde Circling Over The Cold Bones. Ook het langzame Safe House en het album afsluitende We Should Never Have Camped Here staan vanavond helaas niet op de set-list.
Daarvoor in de plaats worden de nieuwe nummers afgewisseld met wat ouder werk, met name afkomstig van het derde album Unicorn Loves Deer. We horen Apples, het dromerige Records, Words Sweet Trouble en de titelsong Unicorn Loves Deer. En van het tweede album Black Cat John Brown wordt Northern Territory gespeeld.
Samenzang
Bij de acht nieuwe nummers die vanavond wel op de set-list staan vallen een aantal dingen op. In de eerste plaats de voor Alamo Race Track kenmerkende harmony-zang; samenzang in de lijn van bijvoorbeeld Arcade Fire die ook bij de live-uitvoeringen prachtig overeind blijft. Daarnaast de soms dreunende en dan weer subtiel aanwezige drumpartijen van Robin Buijs; drumwerk dat af en toe geheel zijn eigen lijn lijkt te volgen.
Met name het titelnummer van het album ‘Hawks’ en het openingsnummer van de set All Engines krijgen hierdoor net dat beetje extra dreiging. En tenslotte het mooie samenspel tussen de gitaren en de keyboards in zowel de langzame nummers – zoals in het prachtig uitgevoerde Erase The Wires – als in het wat hardere, meer up-tempo werk. Soms vloeiend in elkaar overlopend, dan weer hoekig en abrupt.
Na 75 minuten en dertien nummers zit de albumpresentatie erop voor de mannen van Alamo Race Track. Op naar de champagne of toch maar gewoon bier. Maar eerst naar de lange rij wachtenden aan het tafeltje in de hal om het nieuwe album signeren. En natuurlijk even de spanning uit het lichaam weg laten vloeien. Alamo Race Track kan gerust zijn. Met een show als die van vanavond – wellicht aangevuld met wat ontbrekende pareltjes van het nieuwe album – kan men met een gerust hart het clubcircuit in. Kom maar op met die volle zalen …… deze band verdient het!
Tekst en Foto’s : Herman Sixma
