En de winnaar van de Popprijs Amsterdam is …… JAGD!!!

Zes bandjes, zes kanshebbers voor de 21^e editie van de Amsterdamse Popprijs, zes optredens van ongeveer twintig minuten in de oude zaal van de Melkweg op zaterdag 10 december voor een publiek dat vooral bestaat uit familie, vrienden en bekenden. Optredens onder de vlag van de GRAP (GroepenRaad Amsterdamse Popmuziek) met als motto ‘voor elk wat wils’. Van lekker hard gespeelde luisterliedjes tot woestijnrock uit de grote stad. Zes bands uit Amsterdam die het in 2017 (of ietsje daarna) weleens helemaal kunnen gaan maken.

Spannend!!! Van eindeloos ploeteren in je oefenhok en soms een voorprogramma, naar de spotlights van een volle Melkwegzaal. De selectie- en voorrondes goed doorgekomen, de halve finales in de kleine zaal van Paradiso overleefd en nu nog even die finale winnen. Aan de haal met het prijzenpakket dat bestaat uit waarde- en tegoedbonnen, opname- en repetitietijd, een videoclip, een fotoshoot en (waarschijnlijk het belangrijkst van allemaal) hulp en coaching bij de toekomstige carrière. Het spoor achterna van eerdere winnaars als Mister & Mississippi en Radio Eliza (in 2015).

Mademoiselle

Mademoiselle, ofwel ‘de hardste boyband van Nederland’, zoals deze ‘dame’ zichzelf afficheert, mag de spits afbijten. Gevormd op de Herman Brood Academie in Utrecht, maar inmiddels verhuist naar Amsterdam om vandaar uit hun geluid te laten horen en hun gezicht te laten zien aan de rest van Nederland.

Denk aan een mix van vuige gitaren, sexy zangmelodieën en een stuwende ritmesectie en dat alles met de versterkers meestal op standje ‘10’. Meestal, want er wordt afgesloten met een rustig nummer. Zelf noemen ze hun muziek woestijnrock uit de grote stad; de oude zaal van de Melkweg moet nog wat wakker worden. Bonuspunten voor het doorzettingsvermogen van zanger/gitarist Robin de Geus, die een dag voor de finale nog zo ziek als een hond op bed lag. 

Ann White

Boegbeeld van de band Ann White is zangeres Wieteke Wijts, zij bedenkt de teksten en melodieën van de nummers en werkt deze zo ver mogelijk uit. Wijts was ook de stuwende motor achter de crowdfunding campagne waarmee 6668 euro werd opgehaald voor de debuut EP ‘Distractions’. Vijf songs met een sterke ‘groove’, waarbij inspiratie werd opgedaan bij Björk, Beyonce en Gorillaz.

Gisteren in Club Ziggo voor de aftershow van Typhoon, Rico & Sticks, vanavond in een volle Melkweg. Als dat niet een mokervet weekend is voor Ann White. Het doel van de band: de harten van het publiek net ietsje harder te laten kloppen, lukt vanavond prima. Bonuspunten voor de feeërieke uitstraling van de band en de originele muziekstijl.    

Yasmine

Geboorteplaats: Amsterdam. Geboortejaar: 2016, dus nog net geen jaar oud. Maar wel al een single uit en een EP die klaar is om begin 2017 te verschijnen. Yasmine dus. Een trio, bestaande uit Kevin van Moorsel (gitaar, zang), Eszl du Vois (basgitaar) en Jim Geurts (drums), dat naar eigen zeggen wordt beïnvloed door bands als Bombay en Tame Impala. Soms lekker poppy, dan weer schurend hard.

Muziek ook die pijn kan doen aan je oren, maar zich desalniettemin voor dagen in je hoofd nestelt. Waarom ze meedoen aan deze popprijs? Nou gewoon, laten zien wie je bent en dat je toffe dingen doet. Dat Yasmine toffe dingen doet laten ze ook aan de inmiddels behoorlijk vol gestroomde Melkweg zien en horen. Bonuspunten voor de hoed van Eszl du Vois. 

Anna-Rose Clayton

Nog zo’n bandje waarbij de individuele leden beschikken over een kleine rugzak aan muziekervaring, maar dat als collectief nog geen jaar aan de weg timmert. Een bandje met een grote dosis lef en een podiumpresentatie die uitstraalt ‘kom maar op wereld, we lusten jou rauw’. Anna-Rose Clayton, vernoemd naar de leadzangeres en (mede)frontvrouw.

Drie blonde meiden, een drummer (Daniel Smienk) die we hierna ook bij Phoam aan het werk zullen zien en een flinke portie elektronica om hun sound net dat lekkere eigentijdse geluid te geven. Winst was er in zowel de voorronde als de halve finale en ook vanavond laat het viertal zien dat het met recht een ‘belofte voor de toekomst’ genoemd kan worden. Bonuspunten voor het enthousiasme dat letterlijk van het podium spat.

Phoam

Bij Phoam draait alles om het woordje ‘samen’. Het vijftal woont samen in een monumentale villa, schrijft samen de nummers die samen worden opgenomen en gemixt en werkt gezamenlijk aan de sound waarmee Nederland moet worden veroverd. Alleen Nederland? Natuurlijk niet, Phoam wil ook graag de muziekliefhebbers buiten onze landsgrenzen trakteren op datgene waar ze goed in zijn. Veel spelen en lol hebben.

Muziek in de stijl van bijvoorbeeld Foals, Radiohead of King Gizzard & The Lizard Wizard. Nu eens rustig en kalm, dan weer het gas er vol op. Hoe dat klinkt? Check dat zelf maar eens uit als deze prima band bij jou in de buurt speelt. Bonuspunten voor het lef af te sluiten met een 10 minuten durende orgie van geluid.

Jagd

De muziek van Jagd klinkt zoals de bandnaam, strak en gejaagd. Foutloos moet het zijn, zonder enige hapering, inclusief de overgangen naar een volgend nummer. En dat betekent repeteren tot je er bij neervalt. Of het publiek veel meekrijgt van dit streven naar perfectie is de vraag, maar het is extreem belangrijk voor de band zelf. Alleen dan kunnen Nanne van der Linden (zang), Jos Neering (gitaar), Luuk Meijer (basgitaar) en Timo Mes (drums) genieten, alleen dan kunnen ze relaxt spelen.

Bij Jagd ligt de totale focus op de muziek. Of het vanavond echt relaxt was valt moeilijk op te maken uit de 20 minuten durende set waarmee het publiek vanavond om de oren wordt geslagen. Hard was het in elk geval wel. Daarom bonuspunten voor het stemvolume (en de tatoeages) van Nanne van der Linden.

Jagd wint Popprijs Amsterdam 2016

De band die het langst de muren van de kleedkamer heeft kunnen bestuderen gaat uiteindelijk met de eer en het prijzenpakket strijken. En dat is Jagd. Misschien niet de meest vernieuwende band vanavond, maar wel de band die (alles afwegend) de jury het meest wist te overtuigen. Met dank aan de grote schare fans die het optreden waarschijnlijk net dat beetje extra dynamiek gaven.

Wat verder opviel? De keurige 50/50 verdeling voor wat betreft de man-vrouw verhouding bij de leadzangers/zangeressen, de terugkeer van het bandjesgevoel en het hardere gitaarwerk, het verschil in de schare fans die op de been worden gebracht en de opmars van de hoed in de popmuziek. We kijken uit naar volgend jaar met petten of sombrero’s.     

Tekst & Foto’s: © Herman Sixma

Website GRAP