Andy Frasco in Willem Twee

‘Party Blues with a touch of Barefoot Boogie’ met Andy Frasco and the United Nations.

Een goed gevulde zaal van het prachtige poppodium Willem Twee in Den Bosch beleefde afgelopen zondagmiddag een heerlijke feestmiddag. Waarom? Omdat Andy Frasco and the UN geprogrammeerd stond en dat betekent ‘Happiness en fun’. De warming up werd verzorgd door de Veghelse/Udense band Broadway Brass. Deze 10-koppige (9 blazers en een drummer) band kweten zich goed van hun taak. Aanstekelijke en van hoge kwaliteit zorgden zij er voor dat het publiek in de juiste stemming kwam.

Precies om vijf uur staat het gezelschap van Andy Frasco and the UN op het podium. Ik zie mensen schrikken, waarschijnlijk die hem nog niet kennen, wanneer de band een keiharde betonrockende beat in zet. “We kwamen toch voor de feestmuziek van de band”, zie ik ze denken. Nou, was voor hen het feest nog niet begonnen dan 30 seconden later wel.

“This was just a joke” aldus Andy. Daarna volgt anderhalf uur lang ‘Party Blues with a touch of Barefoot Boogie’ , zoals hij zelf zijn muziek noemt. Pas een paar uur eerder geland op Schiphol, lijkt het hun geen moeite te kosten er volop tegenaan te gaan. De energie die de band, 4 Amerikanen aangevuld met 3 Nederlanders, laat zien op het podium heeft een uitwerking op de zaal. De zaal staat op z’n kop en er volop mee gedanst.

De band dendert als een trein.

Dit is mijn zoveelste kennismaking met Andy en nog steeds sta ik versteld wat dit podiumbeest met zijn United Nations teweeg brengt. Hij weet festivals, waarvoor hij door programmeurs graag wordt geboekt, maar ook zalen zonder problemen om te toveren in een dansende massa. De band is een trein die constant doordendert. Soms als een dieseltje maar meestentijds als een supersnelle TGV. Live op het podium maar ook in hun tourschema.

Deze in 2007 opgerichte band uit LA tikt makkelijk 250 optredens per jaar aan en soms meerdere keren op een dag, zoals op de bevrijdingsdag in 2017 waar ze op die dag op drie verschillende podia speelden.

Op handen gedragen

Vandaag is het weer heerlijk genieten. Let wel het kan ogen als een ongeorganiseerde bende, het zijn allemaal topmuzikanten (!), en Andy heerst als een volwaardige- allerlei fratsen uithalende – strakke dirigent. Bekend werk als Stop fuckin Around, Smokin’ Dope & Rock ’n Roll en het heerlijke Blame it on the pussy wordt volop meegezonden en er wordt volop op gedanst.

Wanneer de band de dwaze cover van Rage Against The Machine’s Killing In The Name inzet is het helemaal een dolle boel. De interactie met het publiek is leuk en aanstekelijk. Het ‘feestje’ wordt samen gemaakt en Andy beweegt zich, zoals altijd, crowdsurfend door het publiek .

Hij wordt letterlijk op handen gedragen. De bandleden wisselen onder luide toejuichingen een aantal malen van instrument. Daarbij blijkt drummer Andee Avila over een goed bluesy stem te beschikken en ook nog eens een begenadigd gitarist te zijn. Op verzoek van Andy Frasco verschijnt Broadway Brass ook nog even ten tonele zodat op elke vierkante meter van het podium een muzikant staat. Improviseren gaat iedereen goed af. Na anderhalf uur topamusement is het voorbij, maar er is nog voldoende energie zo blijkt, want ze knopen er nog bijna een half uurtje toegift aan vast!

Boodschap van Andy Frasco

De middag is voorbij gevlogen, vrolijkheid om me heen en de boodschap van Andy neemt iedereen mee naar huis “be happy, live is too short”. Een eenmalig bezoekje van Andy Frasco and the UN aan Nederland in deze tour (Oostenrijk en Duitsland zijn de volgende haltes) en Willem 2 had de eer het podium te zijn. Hij komt beslist terug in Nederland, maar daar moeten we wel een tijdje op wachten. Augustus 2019 hoor ik van de tourmanager. De moeite waard om daar op te wachten.