‘It’s time to party’ met Andy Frasco & The U.N.
Twee keer Andy Frasco in een tijdsbestek van zeven dagen. Is dat te doen? Ja zeker! Als na het laatste fluitsignaal het gejuich op de nabijgelegen Arnhemse Korenmarkt losbarst en de bekerwinst voor Vitesse een feit is stappen Andy Frasco en zijn band op het podium van de goed gevulde kleine zaal van Luxor Live. “Arnhem, we make a party for you, because you waited 125 years to win a prize”.
Andy Frasco & The U.N. openen de set in het Arnhemse poppodium nog met een rustig en ingetogen nummer, maar meteen daarna gaat de uit vier Amerikanen en vier Nederlanders bestaande en goed georganiseerde bende er volop tegenaan. Vanaf dat moment is stilstaan geen optie meer: ‘The Party has started!’.
Andy Frasco en zijn mannen gebruiken iedere vierkante centimeter van het kleine podium en als er even geen ruimte is klimt Frasco op de bar of mengen de regelmatig van instrument wisselende muzikanten zich tussen het publiek in de zaal. Vanavond ontpopt deze formatie zich niet alleen als een regelrechte feestband, maar ook als een vrolijk zooitje ongeregeld met een tomeloze energie.
De muziek van Andy Frasco is te typeren als een lekkere mix van boogie-blues, overgoten met een smakelijk sausje van soul, funk, southern-rock, hip hop en een scheutje ska. Zelf omschrijft hij zijn muziek als ‘Party blues with a touch of Barefoot Boogie’. Vanaf jonge leeftijd was Frasco al met muziek bezig en rond zijn zeventiende ontdekte hij zijn favoriete instrument: de piano.
Feyenoord
Na eerdere optredens op drie grote bevrijdingsfestivals en het ruim anderhalf uur lang durende feest in Arnhem lijkt de band er een week later in De Pul in Uden zelfs nog ’n schepje bovenop te doen. “Hey people, do you know it’s Sunday afternoon?” Voor deze gelegenheid (de aanleiding is genoegzaam bekend) hebben Frasco en twee bandleden zich gehuld in een Feyenoord-shirt en hoewel een pijnlijke verlies wordt geleden is de band duidelijk voornemens er weer een feest van te maken.
Ook in De Pul dansen, springen, lachen en zingen de fans uitbundig mee. Ondanks de ogenschijnlijk ongeorganiseerde chaos laten deze doorgewinterde muzikanten weinig steken vallen en zit de set razend knap in elkaar. De heren zoeken veelvuldig interactie met het publiek en halen de gekste fratsen uit. Zo laat Andy Frasco zich al crowdsurfend door de zaal dragen om verderop uit handen van een toeschouwer een biertje aangereikt te krijgen.
Ondertussen musiceren en dansen de overige bandleden tussen het uitbundige publiek dat nummers als Stop Fuckin’ Around, Blame It On The Pussy en Smokin’ Dope Rock ‘n Roll uit volle borst meezingt. Afsluiter van een spetterend optreden is een speciale Andy Frasco-uitvoering van Proud Mary waarbij een op het podium getrokken blonde schone verrassend verdienstelijk de vrouwelijke stem vertolkt.
Als Andy Frasco het publiek bedankt met een ‘Be happy! Life is too short!’, zie ik alleen maar vrolijke gezichten om mij heen. Op festivals zijn Frasco en zijn mannen al een graag geziene gast, maar met de show in Uden en eerder in Arnhem bewijzen de heren dat zij ook geheel op eigen kracht een zaal op z’n kop weten te zetten. Voor diegenen die het gemist hebben is het wachten tot oktober, dan zijn ze weer terug in Nederland.
Tekst: Benno Arends || Foto’s: Kim Balster
