Oostenrijkse en Italiaanse talenten kloppen aan de deur
Het zou een aardige vraag zijn voor ‘De slimste mens’ of deelnemers aan een muziekquiz: noem drie Oostenrijkse popmuzikanten of popgroepen. Een goede kans dat je niet verder komt dan Udo Jürgens en Falco. Allebei zangers, allebei niet langer onder ons. Oke, heel misschien is er een enkeling die zich Opus herinnert, een Oostenrijkse band die in 1986 een wereldhit had het nummer Live is Life. De ongeveer 50 bezoekers die vanavond aanwezig zijn in de Upstairs zaal van de Melkweg kunnen in elk geval een naam toevoegen aan dit rijtje: de band AVEC. Helemaal van deze tijd, en helemaal uit Oostenrijk.
Het is even wennen deze avond. Na afloop van de reguliere speellijst klinkt in de bovenzaal van de Melkweg geen ‘we want more’ of ‘nog een liedje’, maar een luidkeels ‘Zugabe, Zugabe’. Inderdaad, fans uit Oostenrijk die laten weten dat zij graag nog één of twee nummers willen horen. Op vakantie in Amsterdam, maar niet te beroerd om dit stukje hedendaagse cultuur uit het thuisland even mee te pikken.
Voorruit, één nummer nog. Speciaal voor hen For Me, van het debuutalbum ‘What If We Never Forget’ dat in 2016 verscheen bij Earcandy Records. Dan, na precies een uur spelen, zit het debuut in Nederland erop voor Miriam Hufnagl en haar mannen. Een prima debuut. De opluchting en daarna ontspanning is van de gezichten af te lezen.
I Am KIOL
Dan heeft de Italiaanse zanger KIOL, die vanavond het voorprogramma verzorgt, het net wat makkelijker. De lichtbak met ‘I Am KIOL’ aan, de gitaar om zijn nek en spelen maar op deze eerste avond van zijn korte tour door Nederland. Gewoon een klein half uurtje lekker muziek maken. In zijn eentje vanavond, maar voorzien van een prima stem en een flinke dosis Italiaanse flair.
Wat nummers van zijn begin 2017 uitgebracht EP ‘I Come As I Am’, waaronder het lekkere uptempo Broken Up Again en Wrinkless. Maar ook wat nieuw werk dat waarschijnlijk bestemd voor zijn eerste echte album waaraan wordt gewerkt. We noteren onder andere Tower, Mallow en Hard Things.
Onversterkt
Het leukste moment van de korte set die KIOL vanavond speelt zit aan het eind. De sfeer is prima, de zaal is overzichtelijk en dus besluit Allesandro (zoals hij eigenlijk heet) zijn laatste nummer tussen het publiek te spelen. Onversterkt en met het publiek in een halve cirkel om hem heen klinkt Sun prachtig. Je moet het als 19-jarige, voor het eerst op tournee door Nederland en spelend in je eentje, maar durven. Helemaal in een zaal met de reputatie van de Melkweg.
“Ja, ik was best wel wat gespannen”, vertelt hij na afloop van de show. “Maar het ging prima. En wat nog leuker is: ik verkocht vanavond mijn allereerste twee t-shirts als popmuzikant.” Hij komt er wel, deze Allesandro. Wedden dat de passanten die vrijdagmiddag op Amsterdam CS op weg zijn naar huis even blijven staan als zij KIOL aan het werk zien bij een pop-up verrassingsoptreden in de centrale hal?
AVEC
Ook AVEC komt er wel. Misschien liggen de nummers van deze jonge Oostenrijkse band iets minder gemakkelijk in het gehoor als het werk van KIOL, maar daartegenover staat wat meer variatie en toch ook wat meer diepgang. Op het album ‘What If We Never Forget’ klinkt het wellicht nog wat duister en minimalistisch; in de live uitvoeringen gaat het er duidelijk wat steviger aan toe, al zijn het de meer verstilde nummers zoals Not Forgiving You This en Granny die de meeste indruk maken.
Opvallend is de afwisseling van wat ouder en nieuw werk, met als bonus een enkele cover. Zo horen we een prachtige versie van het Bon Iver nummer Heavenly Father, dat is terug te vinden op de soundtrack van de film Wish I Was Here. Bijgestaan door Andi Häuserer (gitaar, keyboard), Ross Stanciu (basgitaar) en Lukas Klement (drums) laat Miriam Hufnagl met AVEC zien dat deze band best weleens een blijvertje uit de Oostenrijkse school zou kunnen worden. En dat Hufnagl ook solo prima uit de voeten kan blijkt uit het nummer Alone. Wonderschoon!!
Tekst & Photos: © Herman Sixma
