Publiek in Waalse Kerk geniet muisstil van fascinerend optreden

Op het eerste gezicht misschien een wat vreemde combinatie: de Zeeuwse broeder Dieleman en de van oorsprong Amerikaanse Baby Dee. De één geboren en getogen in het streng gelovige deel van Zeeland en zijn liederen zingend in een Zeeuws Vlaams dialect. De ander ruim 60 jaar geleden geboren in Cleveland (Ohio), transgender, begonnen als straatmuzikant en inmiddels uitgegroeid tot een muzikant(e) met een zekere cultstatus. Samen staan zij op het podium van de Waalse Kerk in Haarlem. Hoe dat klinkt? Wonderschoon.

Vanaf het eerste moment is het duidelijk dat het vanavond in de Waalse Kerk geen standaard optreden wordt. Neem bijvoorbeeld het begin. Terwijl het publiek met een schuin oog het podium in de gaten houdt, neemt Baby Dee achter in de zaal stilletjes plaats achter het grote kerkorgel en laat Tonnie Dieleman bijgestaan door René Everts op klarinet onversterkt Genade Genoeg (van het album Gloria uit 2014) door de kerk galmen. Hoe toepasselijk om juist met dit nummer te beginnen. Als Tonnie Dieleman en René Everts vervolgens plaatsnemen op twee van de drie rood, pluchen stoelen op het podium zal het niet de eerste verrassing van deze avond blijken te zijn.

Uut De Bron

De tweede verrassing betreft de nummers waarop Tonnie Dieleman zijn publiek trakteert. We horen bekende nummers, zoals het prachtige Aalscholvers (eveneens van Gloria) en het wat minder bekende Sneeuw (Alles Is IJdelheid (2013). Maar ook nummers die (nog) niet op cd zijn verschenen. Broeder Dieleman laat ons kennismaken met een aantal nieuwe nummers van het album Uut De Bron, dat op 28 november a.s. zal worden gepresenteerd tijdens het Wintertuinfestival in Nijmegen.

Dit betekent genieten van bijvoorbeeld het titelnummer, maar ook van de live-uitvoering van Lowenpolder, Boerengat. Live misschien wat minder dreigend en confronterend dan in de videoclip – hierin zien we hoe het Zeeuwse dorp Boerengat met de grond gelijk wordt gemaakt om plaats te maken voor een fabriek van Dow Chemical – maar nog steeds beklemmend mooi.

Verrassend en indrukwekkend is ook het optreden van Baby Dee. Zowel wat betreft haar verschijning, als haar muzikale kwaliteiten. Op 19-jarige leeftijd begonnen als straatmuzikant New York en daarna als kerkorganist actief in The Bronx, moet het optreden in de Waalse Kerk voor de als Dee Norris geboren zangeres toch een beetje als ‘thuiskomen’ voelen. Dat deze ras-performer zich ook op het podium thuis voelt blijkt uit alles. Uit de manier waarop zij op accordeon Tonnie Dieleman begeleidt, uit de solonummers die zij speelt, uit haar klaterende lach tussen de nummers door.

Muisstil

Het is stil, muisstil in de Waalse Kerk bij het optreden van Baby Dee. Zo stil dat het publiek op de eerste rijen niet alleen ziet hoe Baby Dee de toetsten van haar accordeon beroert, maar ook echt kan horen dat de toetsen worden ingedrukt. Bij My Heart’s Come Home (The Robin’s Tiny Throat, 2007), door Baby Dee geïntroduceerd met een verwijzing naar zo’n warm, mals regenbuitje in het voor- of najaar. Of bij Lilacs (A Book Of Songs For Anne Marie, 2010). Prachtig om te horen hoe Baby Dee met haar stem speelt. Een stem waarmee dan weer de lagere regionen worden opgezocht en dan weer de hogere registers worden aangesproken. Kortom, een fascinerende set. Een fascinerend optreden van zowel broeder Dieleman als Baby Dee.

Tekst en Foto’s : Herman Sixma