Barrelhouse is nog springlevend.

De jaren zeventig; George’s  Jazz-café in Arnhem is stampvol en op het podium staat Barrelhouse. De band heeft in korte tijd – had haar eerste optreden een paar jaar eerder (1974) in Alkmaar of Edam – al zoveel roem vergaard – dat mensen teleurgesteld moeten worden. De eerste nummers zijn instrumentaal waarna onder toejuichingen zangeres Tineke Schoemaker op het podium verschijnt.

Nederlands beste Rhythm en Blues band worden ze genoemd. Het zijn legendarische optredens van Barrelhouse in George’s Jazz Café, waar Hans Dulfer ook eens meeblies  en zijn dochtertje (!) hem daarbij vergezelde. We hebben het natuurlijk over de jaren zeventig, het zal 76 of 77 zijn geweest. De band bestaat alweer 45 jaar! En nog steeds in dezelfde samenstelling en met dezelfde beleving.

Datzelfde Barrelhouse kunnen we wederom beleven, hemelsbreed 200 meter van de plek van de jaren zeventig. In Luxor Live, in de goed gevulde grote zaal, staan ze in het kader van hun vijfenveertig jarig jubileum. Iedereen in de zaal een stukje ouder geworden, maar ik zie dezelfde tevreden gezichten als toen bij George. En Barrelhouse maakt het vanavond weer waar!

Stralend middelpunt

Een avond Barrelhouse is een avond waarop je niet stil moet of kan staan. Rhythm en Blues beweegt automatisch de heupen. En zoals in de aankondiging van Luxor Live staat “de inzet, passie, speelplezier is bij ieder optreden alsof het de eerste keer is” is in die jaren misschien zelfs gegroeid. Ik kan het alleen maar beamen.  Het swingt nog steeds de pan uit en bij wijze van spreken gaat het dak er af.

En dat is ook zichtbaar op het podium, waar iedereen met Tineke Schoemaker, nog steeds als stralend middelpunt, volop aan het genieten is. Och dat er ‘n keer wat mis gaat bij het inzetten van een oud nummer mag de pret niet drukken en dat heeft ook weer z’n charme. Een mix van oud en nieuw werk wordt over de hoofden van het volop genietende publiek gestrooid. 

Barrelhouse staat nog steeds als een huis en vanavond zijn ze op hun best zo lijkt het.  Twee sets spelen ze waarbij ze rockachtige en de wat ingetogen nummers elkaar laten afwisselen. De eerste set wordt geopend met Bring it on home waarbij je direct alweer ervaart dat Tineke toch echt de beste blueszangeres van Nederland is.

Bassist Jan Willem Sligting en de strakke drummer Bob Dros zorgen voor een sterke rhythm section, waarbij de broertjes LaPorte regelmatig mogen excelleren.  De Fender gitaar van Guus en de Gibson gitaar van Johnny blijkt nog steeds een goede combinatie, de heerlijkste solo’s denderen uit de boxen. In de tweede set is er nog een ode aan bluesgitarist Albert Collins, Calling Albert, waarmee ze in 1979 een Live-album uitbrachten.

 

Het zestal, met natuurlijk de bekwame Han van Dam op piano, maakt er een fijne avond van en dat zullen de aanwezigen alleen maar kunnen beamen!  Het concert wordt afgesloten met het swingende nummer Let me love You waarbij iedereen volledig tot zijn recht komt en een grote steen bijdraagt aan een waardige afsluiting.

Toegift: de bijna hit Beware en er wordt geroepen om I’m in the mood. Deze blijft echter uit en dat is helemaal niet erg omdat duidelijk is dat iedereen in de zaal al ‘in the mood’ is en dat hoeft niet nog eens extra geschreeuwd te worden.  Met You don’t have to go wordt de avond echt afgesloten en we knopen het goed in onze oren en blijven nog een tijdje nagenieten.  

Setlist

Bring it Home	HardFeelings
Down at the bottom	I Wish I Could Pray
Skin and Bones	Lonely Together
Almost There	Calling Albert
I Love the Life I Live	If You Really Wanna Leave Me
Worried Life Blues	Coming Home No More
Drink Your Wine	Don’t Hold Your Breath
Got To Get Together	Down in the Alley
Callin’ Out Your Name	Let Me Love You
Only a Fool	Beware
Shake ‘m on Down	You Don’t Have to Go

Tekst: Benno Arends || Foto’s: Guido Roncken