Birgit Schuurman in Melkweg

Feestelijke albumpresentatie van A Fool For Love

Want daar is hij dan eindelijk, de opvolger van haar in 2005 uitgebrachte album Sticky Tales en het (twee jaar later, enkel in de Verenigde Staten uitgebrachte) True Stories I Made Up. Bijna 13 jaar hebben we erop moeten wachten, maar het moet gezegd worden: het geduld wordt beloond. Nu eens lekker catchy, dan weer dromerig mooi. Maar vooral persoonlijk, echt en eerlijk. Soms zelfs ‘pijnlijk eerlijk’, zoals Birgit zelf vanaf het podium erkent bij de albumpresentatie in een goed gevulde Oude Zaal van de Melkweg.

Bijna alleen maar nieuwe nummers

Soms valt een concertrecensie bijna naadloos samen met een albumrecensie, bijvoorbeeld als artiesten besluiten een van hun ‘klassiekers’ na verloop van tijd nogmaals integraal uit te voeren. Bruce Springsteen die een deel van zijn speeltijd inruimt voor de integrale uitvoering van het album Darkness In The Edge Of Town (1978) of het in 1975 verschenen Born To Run. Dat ligt vanavond bij de albumpresentatie van Birgit Schuurman toch wat anders, want A Fool For Love moet zijn status van ‘klassieker’ natuurlijk nog bewijzen. Maar ook weer niet, want de nummers van het album en de speellijst in de Melkweg lopen bijna volledig parallel. Bijna, want halverwege de set van elf nummers klinkt de jingle ‘herinnert u zich deze nog?’. Voor de rest: nieuwe nummers in de volgorde van het album, te beginnen met Fuel My Fire en met Take Me Back In Time als afsluiter.

Fluisterende woordjes

Na het openingsnummer volgen in een stevig tempo Shoot A Star (geschreven samen met Tom Tukker en opgedragen aan hartsvriendin Jelka van Houten), Sweet Surrender (geschreven voor haar zoontje Chico), Amplify (over een liefde die een soort van geheim is, alleen fluisterend overgebracht kan worden en door omstandigheden nog niet van de daken geschreeuw mag worden; nog niet….) en The One. En dan, na vijf nummers, gaat het knellen. Niet de muziek; die blijft prima in orde. Niet het samenspel met de jongens van haar band; dat verloopt alsof ze al jaren een hecht kwintet vormen. Nee, het zijn de schoenen van Birgit.

Op blote voeten verder

Ze zitten op zich goed en staan prachtig, die pumps met hakken van minstens tien centimeter. Maar passen ze wel bij die spring-in-het-veld die ook in Birgit zit? Niet altijd dus. En daarom gaan deze knellende killer heels, hoe mooi ze ook zijn, uit. Na vijf nummers. Niet langer high-on-heels, maar High On Love. Het zesde nummer van het album, over dat zalige gevoel van verliefd zijn. De endorfine die door je lijf giert, de vlucht uit de werkelijkheid. Totdat diezelfde realiteit toch weer om de hoek komt kijken, hand in hand met een stukje verantwoordelijkheidsgevoel, en je weer met beide voeten op de aarde beland. Op blote voeten, dat dan weer wel.

Je eigen glazen ingooien

De nieuwe, uptempo nummers van Birgit klinken lekker, modern en pakkend. En toch maakt ze bij een flink deel van de bezoekers vooral indruk met het langzame, meer dromerige werk van A Fool For Love. Bijvoorbeeld met Stranded. Je ziet iemand en als bij toverslag vervaagd alles. Je ziet alleen nog maar hem of haar en alleen achterblijven is in je hoofd eigenlijk geen optie. Of met het slotnummer van haar optreden vanavond, Take Me Back In Time. Alleen Birgit, een piano en een ademloos luisterende zaal. Dat gevoel van ‘sorry, I fucked it up, I really fucked it up this time’. Waarschijnlijk iedereen denkt het wel eens; Birgit Schuurman spreekt het niet alleen uit, maar heeft ook het lef om dat met de hele wereld te delen.

Ode aan de liefde

Naast die (soms pijnlijke) eerlijkheid is A Fool For Love vooral een ode aan de liefde, een ode aan het leven. Birgit Schuurman is uit haar meer dan tien jaar durende winterslaap als (pop)zangeres ontwaakt. Kom maar op wereld, het is lente en dat mag gevierd worden. Ook al is het soms met vallen en opstaan….