Johannes Sigmond klaar voor nieuwe start
‘Hallo Utrecht! Fijn dat jullie er zijn. Zoals jullie hebben gemerkt gaan we veel nieuwe liedjes spelen; liedjes die nog niemand tot nu toe heeft gehoord. Maar ook wat oude, zoals deze.’ Blaudzun is drie nummers onderweg en het publiek in een volgepakt EKKO kijkt elkaar nog wat onwennig aan. Zeker, het klinkt fris, het klikt ritmisch, het klinkt vooral hard en strak. Maar vooral ook nieuw en daarom onbekend. Dan wordt Flame In My Head ingezet. Een golf van herkenning gaat door de massa. Yes! Dit nummer kennen we!
Het is warm in Ekko, erg warm. Zweetdruppels vallen van het hoofd en de handen van Johannes Sigmond, voorman van Blaudzun, op de grond en vormen daar een soort puzzel. Het deert hem niet. Af en toe wordt even een handdoek gepakt en flesjes water worden in een stevig tempo naar binnen geklokt. Anderhalf uur werk hij zich in het zweet, zonder ook maar een moment te verslappen. Voor de helft nieuwe nummers van zijn op 7 oktober 2016 te verschijnen album ‘Jupiter’. En verder een aantal publiekslievelingen waaronder Heavy Flowers, Elephants, Solar, Who Took the Wheel en Promises of No Man’s Land.
Uitverkocht huis
Vier avonden Blaudzun in Ekko. Vier avonden een stijf uitverkocht huis bedoeld om zijn nieuwe nummers uit te testen. Dat heeft voordelen, want een kleine zaal als Ekko biedt bij uitstek een podium waar de interactie tussen artiest en publiek nagenoeg optimaal is. Maar, voor een grote band als Blaudzun met zijn uitgebreide instrumentarium is datzelfde podium wel wat aan de kleine kant. Geen nood. Een metertje uitbouwen naar voren, zodat er wat extra ruimte ontstaat voor de lichtbakken die het podium begrenzen, en ook dat probleem is opgelost.
‘Jupiter’ wordt het vijfde album van Blaudzun en is daarmee de opvolger van het in 2014 verschenen ‘Promises Of No Man’s Land’. In die twee jaar is heel wat gebeurd in het leven van Johannes Sigmond. Een depressie (‘Koud, dat is het beste woord, ik was koud’, vertelt hij in een interview met Atze de Vries voor VPRO’s 3 voor 12), een bijna-dood ervaring, een scheiding. Het roer moest om, dingen moesten anders. Stoppen met het steeds bombastischer laten worden van de muziek, iets nieuws proberen. Meer en strakkere ritmes, nieuwe instrumenten, aanpassingen in de samenstelling van de band. En het werkt, Blaudzun anno 2016 klinkt frisser dan ooit.
Onvermoeibaar
Hoe fris blijkt gedurende tijdens de laatste van de vier inspeelavonden in Ekko, waar zowel de band als het publiek naarmate de avond vordert volledig losgaan. Onvermoeibaar geselt Joke van Leeuwen (ex Sue The Night) haar drumkit. En wat klinkt die baritonsax van Jan Dekker zwoel en lekker in bijvoorbeeld Out of Mind. Gebleven zijn de indringende stem van Johannes Sigmund, het mooie accordeon- en keyboardspel van Tom Swart en de soms jankende gitaar van Jakob Sigmond. Niks geen inspeelavond, dit is gewoon een show die staat als een huis.
Na het nieuwe (en prachtige) Don’t Waste the Shadow is het meezingtijd. Tijd voor Solar van het in 20I2 verschenen album ‘Heavy Flowers’ – It hurts too much to stay / But I won’t let go – gevolgd door de titelsong van het album ‘Promises Of No Man’s Land’. En de toegift? ‘Ekko leent zich niet echt voor dat toneelstukje van het podium aflopen en dan weer terugkomen, dus dat doen we maar niet’.
Dikke zoen
Bedankt lieve mensen. Het waren vier supertoffe, spannende en hele leuke dagen. Dank voor jullie aandacht en liefde. Een dikke zoen. Tot ziens.’ De toegift is Jupiter. De titelsong van het album dat binnenkort verschijnt, het eerste deel van een drieluik. Blaudzun nieuwe stijl is weer helemaal klaar voor het grotere werk. De tournee kan beginnen.
Tekst en Foto’s: Herman Sixma
