Interview Sem Jansen (Leif de Leeuw Band )

Openhartig gesprek met vocalist/gitarist Sem Jansen

Het is 29 oktober als ik verslag doe van het optreden van Leif de Leeuw Band in het voormalige klooster Roepaen in Ottersum. Voor mij is al snel duidelijk dat ik getuige ben van een bijzondere groep muzikanten met dito ‘skills’. Leif de Leeuw, Sem Jansen, Tim Koning en Boris Oud vormen samen de Leif de Leeuw Band waarin Sem een prominente rol speelt, en daar wil ik meer over weten.

In gesprek met Sem Jansen

Sem Jansen, instrumentaal/vocaal talent en meervoudig award winner. Al jong opgegroeid met zang en gitaar en inmiddels een bachelor klassiek gitaar en een Master of Music-lichte muziek op zak. Als ik Sem uitnodig voor een gesprek wordt ik later ontvangen in zijn studio in Helmond.

Het is 11 november als we naar een gebouw in de achtertuin lopen dat niet alleen als oefenruimte fungeert maar ook als studio waar Sem gitaar en zanglessen verzorgt. ‘Admiraal Hendrik Jan’, de Engelse setter van Sem, gewoonlijk ook mee met optredens, neemt nadrukkelijk de beste plek in in de huiselijke studio. Evenals de open haard in de studio heb ik ook een arsenaal aan brandende vragen.

Nog onder de indruk van het laatste optreden in De Wereld Draait Door en de show in podium Roepaen wil ik wel eens weten waar het allemaal begon.

“Als zevenjarige ben ik al begonnen met gitaarlessen en ik zag mij als tienjarige al op het conservatorium zitten, want school vond ik maar stom! Uiteindelijk ben ik op mijn zeventiende naar het conservatorium gegaan. Ik moet er wel bij vermelden dat ik vanaf mijn veertiende elke zaterdag de vak-klas bezocht, waar ik toen nog gericht was op klassiek gitaar.”

Waarom klassiek gitaar?

“Uhh… onwetendheid? Ik kreeg toen les van Cor Mutsers die onder andere gitarist is geweest van Ilse de Lange. Ik leerde uiteraard ook het spelen van akkoorden maar de filosofie van Cor is dat de klassieke gitaar de basis is voor de ontwikkeling in de breedte. Op die leeftijd neem je dat meteen aan maar achteraf gezien heb ik daar een andere beleving bij. Destijds was ik best onzeker maar het klassieke pad was veilig, ik was er immers goed in. Je had bladmuziek en die volgde je, in tegenstelling tot pop of lichte muziek waar je meer moet improviseren en wat ik op die leeftijd erg moeilijk vond. Het is zoals het is, ik ben blij hoe deze ontwikkeling is gelopen.”

En dan sla je de weg in die je als tienjarige al voor ogen had, het conservatorium.

“Op mijn zestiende ben ik toegelaten op de vooropleiding van het conservatorium in Tilburg. Elke zaterdag gitaar en theorielessen. Theorie waar ik vroeger geen kaas van had gegeten, de toonladder ‘A’ had ik nooit geleerd in het alfabet. Hein Sanderink, ‘hardcore klassiek’ was mijn leraar in de vooropleiding en het eerste jaar. Na zijn pensioen opgevolgd door Enno Voorhorst en Marlon Titre. Deze hebben bijgedragen aan het behalen van mijn ‘bachelor’ waarna ik met eindcijfer negen ben toegelaten tot de masteropleiding. Halverwege mijn ‘master’ begon ik te denken …. wat zit ik hier nu eigenlijk te doen? Niets sluit aan bij wat ik in de praktijk aan het doen ben, ik speelde toen ook al in de Leif de Leeuw Band. De potentie was er wel om het te gaan maken in de klassieke stroming maar ik wilde de rest niet opgeven.”

“Ik moet je eerlijk zeggen, ik heb nooit naar klassieke muziek geluisterd. Eigenlijk bizar dat ik goed was in klassieke gitaar. Ik wilde gewoon spelen maar het sloot niet aan bij mijn muzikale interesse. Ik zou zelf ook niet naar mijn eigen klassieke concert gaan.”

En dan besluit je een andere weg in te slaan midden in jouw ‘masters’. Staat zo’n opleiding dat wel toe?

“In overleg met school kon ik dat betreffende jaar overslaan en beginnen met de opleiding ‘Lichte muziek’. Wel ook weer met gitaar als basis, gezien mijn toelating tot de masters. Bij Fontys is lichte muziek-gitaar eigenlijk een jazzopleiding …. maar ik heb nog nooit jazz gespeeld. Gelukkig krijg je bij Fontys een budget om lessen in te kopen waarvan 30% binnen Fontys en 70% buiten school, dat creëert dus veel vrijheden. Hierdoor heb ik eigenlijk niets gespendeerd bij het conservatorium van Fontys Tilburg. die 30% heb ik gevolgd bij Menno Gootjes op de Rockacademie en de overige 70% bij Age Kat (gitaar) en Simone Roerade (zang), beide aangesloten bij Codarts Rotterdam. Dus eigenlijk een combinatie opleiding master- gitaar en zang.”

Zingen kon je al. Daar ben je al jong mee begonnen toch?

“Inderdaad, op mijn elfde ben ik al begonnen met zang wat ik altijd naast mijn gitaar ben blijven doen. Toch heb ik tijdens de opleiding technisch veel bijgeleerd. Neem bijvoorbeeld de vocalen van het album ‘Leelah’ en dat van ‘Until Better Times’ (red. beide albums van Leif de Leeuw Band), daar zit best veel verschil in.”

Je hebt een eigen stemgeluid, hoe ontwikkel je dat?

“Hella Hertogs heeft mij als elf-jarige de eerste kneepjes van het vak geleerd. Er was ruimte om uit te proberen wat ook juist werd aangemoedigd, het was wel ‘ik’, mijn identiteit. Ik werd daar niet gekloond tot standaard vocalist, waar ik nu wel blij om ben. Voor de uithalen die ik er destijds niet uit kon persen heb ik bij Simone Roerade wel de techniek meegekregen van …. ‘oh, zo zit dat, klaar! En zo gingen de deurtjes verder open.”

“Ik voel mij nu veel meer zanger dan gitarist. Terwijl ik nooit zang heb gestudeerd, ook met de angst dat ze mij kunstjes gingen leren van wat ik eigenlijk niet ben”

Je bent jezelf en wil dat ook zijn. Lekker tegendraads?

“Ik voel mij er niet prettig bij als buitenstaanders mij gaan vertellen hoe ik mij moet gedragen op het podium. Tijdens de eerste jaren bij de Leif de Leeuw Band waren er veel ‘kenners’ die mij adviseerde mijzelf meer extravert op het podium te etaleren, “meer bewegen en stoer zijn, staat veel beter…”. Nu hoor ik het niet meer, voorheen was het ook onzekerheid en trok ik mij dat aan, je zag dat op het podium. Nu doet het mij niets meer, ik ben mijzelf en dat ziet men. Geen danspasjes voor mij.”

De gehele opleiding is een beste investering. Dan wil je er ook alles uithalen en er iets professioneels mee doen. Kan jij dat ook?

“Met mijn lesgeven kan ik rondkomen en alles wat daarnaast gebeurt is meegenomen. Ik heb ook geen zin om elke euro te gaan beredeneren. Ik geef drie dagen in de week les, dat is mijn vaste inkomen. De Leif de Leeuw Band moet ik bijvoorbeeld nog factureren vanaf januari 2017, daar kan ik dan ineens een nieuwe gitaar van kopen. Dat is mijn extraatje! Met de inkomsten uit de band creëren wij natuurlijk ook reserves voor de nodige ‘overhead’-kosten, denk aan promotiematerialen, reiskosten en een management die ons ondersteunt. Zo hebben wij wel een broodnodige band bus tot onze beschikking, de apparatuur moet natuurlijk mee.

In een paar jaar al twee albums. Het gaat de goede kant op, gaat het publiek jullie nu ook ontdekken tijdens een clubtour of op festivals?

“Binnen een jaar hebben wij de release van het laatste album bij elkaar gespaard, het gaat dus niet verkeerd! We treden al gauw een kleine 60 keer per jaar op, als je daar de studio- en opnametijd ook meerekent, zijn we toch lekker bezig. Onze eerste EP was echte bluesrock, daarna ‘Leelah’, wat totaal anders was. Het publiek denkt nog steeds dat we specifiek een bluesband zijn, maar we zijn veel breder, eigenlijk willen we niet alleen blues uitstralen. Vanuit die context gaan wij graag richting de clubscene en festivals. ‘Until Better Times’ is een veel meer samenhangend geheel en daar kunnen wij mee naar buiten treden; een eigen sound, geen blues-blues.”

“Soms hebben mensen er moeite mee, wat is de Leif de Leeuw Band nou, is dat alleen blues? Neem de Allman Brothers, Walter Trout en Tedeschi Trucks Band, het spreekt een heleboel mensen aan. Blues is modern en breed, een soort paraplu term”

Waar wil jij en ook de band naar toe? Waar staan jullie voor?

“Voorop willen wij altijd blijven uitvoeren wat we leuk vinden. Alleen commercie is gelijk een valkuil, ik verdien liever minder dan dat ik (wij) ons gaan verliezen in de commercie. Ons laatste album vind ik te gek al hebben wij wel gekeken naar de opbouw van de nummers, kunnen we dit meer radio toegankelijk maken? We zijn gaan schrijven en in een later stadium gaan schrappen, wat is overbodig? Dit maakt de nummers sterker en aan de andere kant kunnen we deze tijdens een optreden ook makkelijk ‘oprekken’. In die context is er sprake van een kleine commerciële toenadering en daar blijft het bij. En qua stijl … ik denk toch de richting Allman Brothers of Henrik Freischlader. Divers en hedendaags met pop-invloeden.”

En dan zie ik jullie ineens bij De Wereld Draait Door. Hoe krijg je dat voor elkaar?

“Dat proberen we al jaren! Je komt daar gewoon niet binnen, het is dat Ruben Hoeke ooit gevraagd was voor een item in De Wereld Draait Door maar zelf niet op kon treden en toen Leif de Leeuw had geopperd als vervanging. Uiteindelijk ging dat niet door, maar we hadden wel het telefoonnummer van de producent. Die hebben we dus maar even gestalkt! Zo doe je dat, en daar stonden wij dan als band.”

Zo neem jij ook bijna alle teksten voor je rekening. Waar haal je de inspiratie vandaan?

“Iedereen, in elke leeftijdscategorie is gevormd door levensgebeurtenissen. Mensen om mij heen, ikzelf, of wie dan ook. Het is tegelijkertijd een voeding voor mijn teksten waarin diepgang en definities een ieders inlevingsvermogen kan aanspreken en dat een ieder daar zijn eigen relativering aan mag en kan koppelen. Het merendeel schrijf ik overigens ook met Leif, via een Skype verbinding tussen Helmond en Rotterdam. Leif komt met een idee voor een gitaar ‘dingetje’ en daar koppel ik de teksten aan. Mr.Hangman was bijvoorbeeld een ‘instant ready’ tekst en bij andere nummers moet ik mij een etmaal frustreren.”

“Naar het bos en wandelen met Admiraal Henrik Jan moet ik inplannen, maar brengt tegelijkertijd rust en bezinning”

Buitenlandse belangstelling? Hoe komt dat tot stand?

“We waren ooit geboekt voor één festival in Polen, vanuit die contacten gaan wij binnenkort terug voor vier shows. Zo zijn wij ook in Spanje geweest voor meerdere shows waar wij ook weer op herhaling gaan voor een tiental nieuwe optredens”

Jij en de band hebben best al wat erkenningen gekregen en zo beland je ineens in Memphis USA.

“Zelf heb ik ‘Jaques de Leeuw prijs’ mogen winnen, een prijs voor meest prestigieuze student aan het FHK (Fontys). Met de Leif de Leeuw Band hebben we onder andere de Dutch Blues Challenge gewonnen waarmee wij de Nederlandse blues mochten vertegenwoordigen tijdens de ‘European Blues Challenge’ en de ‘International Blues Challenge’ in Memphis USA. Daar zou het album worden opgenomen, maar het liep wat anders. De initiële studio was afgebrand en het alternatief mocht voor ons niet de naam ‘studio’ dragen. Uiteindelijk hebben wij het album gewoon in Nederland opgenomen waarbij we ook nog wat verfijningen hebben aangebracht. Dan maar geen ‘Recorded in Memphis’ op het album.”

En dan ga je ‘Until Better Times’ gewoon opnemen in Nederland?

“Ja, zo simpel is het. ‘Until Better Times’ is opgenomen in de Wedgeview studio in Woerdense Verlaat, tussen weilanden en koeien ergens tussen Rotterdam en Amsterdam waar ook constant kippen de studio inliepen, de vloer onder scheten en in de vaatwasser te vinden waren om etensresten van het filter af te pikken. Geweldig!”

Sem Jansen, muzikaal talent en gitarist/vocalist bij Leif de Leeuw Band laat zien wat talent en doorzettingsvermogen is. Een teamplayer die kwaliteit hoog in het vaandel heeft staan. Laat zich niet leiden door commercie en zelfbenoemde allesweters, blijft dicht bij zichzelf en waarborgt waar je voor staat, al dan niet met hulp van de Admiraal ….