Doornroosje geniet van smakelijke smeltkroes van stijlen
Na een verdienstelijk voorgerecht van het zoetgevooisde Nederlandse folk-duo Tangerine is een volledig uitverkocht Doornroosje opgewarmd en klaar voor het uit meerdere gangen bestaande hoofdgerecht Calexico. Deze Amerikaanse formatie weet al jaren op inventieve wijze diverse muziekstijlen te verenigen tot een uiterst smaakvol geheel. Vanavond trakteert dit bonte gezelschap het Nijmeegse poppodium op een mix van eerder uitgebracht werk en veel songs van het kersverse album ‘Edge Of The Sun’.
Als Calexico onder aanvoering van zanger/gitarist Joey Burns op het podium verschijnt opent de band sterk met Falling From The Sky, toevallig ook het eerste nummer op de onlangs uitgebrachte plaat ‘Edge Of The Sun’. Bij het daaropvolgende Across The Wire – afkomstig van het album ‘Feast Of Wire’ uit 2003 – wordt meteen duidelijk dat de band beschikt over een breed instrumentarium en naast een tweede trompettist ook gebruik maakt van accordeon, vibrafoon, elektrische piano, contrabas en pedal – of lap steel gitaar. Later blijkt ook dat de afzonderlijke muzikanten gedurende het concert veelvuldig van instrument wisselen.
Dit tekent de veelzijdigheid van Calexico. De muziek van deze formatie kent weinig grenzen en balanceert evenwichtig op de grens van Amerikaanse en Mexicaanse muziek. Calexico is een smakelijke smeltkroes van americana, country & western, folk, (surf)rock, latin, cumbia en mariachi. Zeker in de meer mariachi – en latin getinte songs, zoals in het vanavond gespeelde en swingende Cumbia De Donde, Esperanza en Puerto, is een subtiele hoofdrol weggelegd voor de twee blazers waarbij trompettist Jacob Valenzuela veelal de Spaanstalige lead-zang voor zijn rekening neemt.
Coyote
Maar de muziek kan ook sferisch en filmisch zijn, hetgeen met name terug te horen is op de eerste vier albums van de band. Vanavond laat Calexico dit onder meer horen in het prachtige instrumentale Coyoacan met een subtiel, Dick Dale-achtig (surf)gitaartje en een hartverscheurende trompet-solo van Valenzuela. Met een beetje verbeeldingskracht waant de toehoorder zich bij dit nummer zowaar even in een Mexicaanse western. Coyoacan (‘plaats van de coyote’) is overigens de naam van de stad in Mexico waar de band naar toe trok om inspiratie op te doen voor het nieuwe album.
Met een zelfde intensiteit speelt de band ook nummers waarin de wals doorklinkt, zoals in het meer akoestische Woodshed Waltz. Met het eerder genoemde Falling From The Sky, Cumbia De Donde, Coyoacan en Esperanza maar ook Bullet & Rocks, Miles From The Sea, Beneath The City Of Dreams en Moon Never Rises krijgt het publiek zoals verwacht veel songs van het nieuwe album te horen. Maar met onder meer All Systems Red, Sonic Wind, Splitter en Maybe On Monday wordt ook het nodige eerdere werk gespeeld.
Bob Dylan
Inmiddels heeft de in 1990 geformeerde band zo’n acht albums uitgebracht. Hoewel het uit Tuscon, Arizona afkomstige Calexico door de jaren heen vele bezettingen kent, bestaat de kern van de band uit zanger/gitarist Joey Burns en drummer John Convertino die beiden eerder ook deel uitmaakten van Giant Sand, de eveneens uit Tuscon, Arizona afkomstige band rond Howe Gelb. Naast het nodige eigen werk verleende Calexico eerder al medewerking aan vele artiesten waaronder Will Oldham, Neko Case, Iron & Wine en Nancy Sinatra. Ook leverde het een belangrijke bijdrage aan de soundtrack van I’m Not There, de film over het leven van Bob Dylan.
Vanavond sluit Calexico de set af met Puerto, een warm en spannend nummer waarin ook duidelijk salsa -, latin – en Cubaanse invloeden terug te horen zijn. Als de band daarna onder luid gejuich van het podium stapt keert het even later terug met in hun kielzog Tangerine. Gezamenlijk spelen zij op verrassend mooie wijze achtereenvolgens Angel Of Death van Hank Williams en het aan de legendarische country – en bluegrass gitarist Clarence White opgedragen You Aint Goin’ Nowhere waarbij met name de verbluffend fraaie harmony-zang tussen Burns en de Tangerine broers opvalt.
In de toegift krijgt een enthousiast publiek onder meer nog het swingende en op het album ‘Feast Of Wire’ uitgebrachte Guero Canelo voorgeschoteld. Slotnummer is het meer ingetogen Follow The River, het nummer waarmee ook het nieuwe album ‘Edge Of The Sun’ eindigt. Daarmee sluit Calexico een overtuigend en uiterst gevarieerd concert af en is de muzikale cirkel voor wat vanavond betreft rond.
Tekst: Rick Warner || Foto’s: Rijno Boon Photography
