Zinderend slot aan het rondreizende popcircus
Nog een keer alles uit de kast. Nog één keer 30 minuten vlammen op een van de vier Melkwegpodia. Laten zien dat je door de organisatie van de Popronde 2019 terecht bent geselecteerd om vanavond op het slotfeest te spelen. Van de swingende hiphop van de Destructive Penguins naar de luisterliedjes van Eva van Manen. Van de sukkeltjespop van Real Derek naar de buitenaardse performance van Andy Smart. Trap op, trap af. Van de Max naar de Cinema, van Oude Zaal naar Upstairs. LSM zag tien van de 26 optredens op deze slotavond van de Popronde 2019.
Ben Forte doet het in zijn eentje
Best indrukwekkend, die batterij pedalen rond het toetsenbord en de microfoonstandaards van rapper-songwriter Ben Forte. Zelfs voor een eenmansoptreden oogt het podium van de Cinemazaal nog best vol. Weer terug in de Melkweg; dezelfde Melkweg waar hij twee weken daarvoor op 15 november de Amsterdamse Popprijs 2019 in de wacht sleepte. Mooi om te zien hoe Ben op kousenvoeten en in korte broek switcht van microfoon naar microfoon naar toetsenbord. Opperste concentratie, de tong een beetje uit zijn mond. Zijn 33e show als deelnemer aan de Popronde 2019, waarbij 27 steden werden aangedaan. Dat wordt vast even afkicken. En daarna door naar 2020, op naar nog meer succes. Zijn doel? Mensen inspireren en emotioneren. En dat gaat zeker lukken.
The Vices, het blijven ondeugden
In 2018 veranderde de Groningse garagepopband zijn naam van Ten Years Today in The Vices. De tienerjaren lagen achter hen, er was een flinke portie nieuwe muziek geschreven en wat is er nu leuker dan deze nieuwe muziek als trio met dezelfde mensen maar onder een nieuwe naam uit te brengen. De muziek zelf? Net een wat rustiger mengsel van surf- en garagerock.
De naam? The Vices, met op het podium, naast Floris van Luitenaar (gitaar, zang), Simon Bleeker (bas) en Mathijs Louwsma (drums) een tweede gitarist in de vorm van Jonathan Kruizenga. Aan Floris van Luitenaar en zijn mannen de eer om op deze slotavond van de Popronde 2019 af te trappen in de Oude Zaal. Ach, een peulenschil voor deze ondeugden uit Groningen.
LO-FI LE-FI ontroert in al zijn eenvoud
LO-FI LE-FI is de artiestennaam van Levi Dronkert. Op zijn rechteronderarm de tatoeage ‘jongens huilen niet’. Hoewel dat jongetje altijd een beetje in hem zal blijven zitten, is hij inmiddels volwassen. Het jongetje is man geworden en voor de man Levi is huilen geen taboe. Raakt hem iets, dan kun je beter een traan wegpinken dan van kwaadheid de boel kort en klein slaan.
En huilen van ontroering is helemaal geen probleem. Vanavond op het podium van de Upstairs zaal geen huilbuien, maar een half uur lieve, kleine liedjes. Liedjes die simpel klinken maar vernuftig in elkaar zitten. Soms een beetje onhandig, vaak pakkend en aandoenlijk. Angstige liedjes over jonge liefdes, want volwassen worden is soms best lastig.
De dreamfolk van Robin Kester
Dreamfolk noemt ze het zelf op haar facebookpagina. Hypnotiserende melodielijnen, zwoele vocalen en dromerige samenzang op de momenten dat ze met zichzelf en/of haar medemuzikanten muzikaal in gesprek gaat. Met haar dreamfolk valt ze op, Robin Kester. En dat opvallen betaalt zich uit.
In de vorm van flink wat popronde- en festivaloptredens – zo stond ze heel recent op vrijdag 13 december tijdens het Stille Nacht 2019 nog in de Maassilo te Rotterdam – en was ze samen met Villagers op tournee door Nederland en België. Samen met Marien Dorleijn van de band Moss wordt gewerkt aan een of misschien wel twee nieuwe EPs. En afgaande op hetgeen zij vanavond in de Melkweg laat horen wordt dat wonderschoon.
Real Derek en de wereld van de sukkelpop
De sukkelclub noemen ze zichzelf; muziek voor en door sukkeltjes en dus muziek die je gemakshalve het best als sukkelpop zou kunnen omschrijven. Muziek gemaakt door Roy van Rosendaal, die we kennen van de band Figgie, en Doortje Hiddema die vlieguren opdeed in de band LGHTNNG.
Op het podium wordt het tweetal bijgestaan Paul Scheenstra (drums) en Tjesse Riemersma (basgitaar). ‘Als je de muziek die je maakt als band zelf vet vindt, straal je dat uit en zet je een energieke show neer. Dan gaan anderen het ook wel goed vinden’, zeggen zij in een interview met 3voor12 Utrecht. En dat klopt eigenlijk wel. Ook vanavond in de Oude Zaal spat de energie en spelvreugde van deze ukkelclub van het podium. Niet moeilijk doen, gewoon lekker spelen.
Destructive Penguins, voor een swingend feestje
Boek je de Destructive Penguins voor je feestje of partijtje dan krijg je ook wat. Een vier man sterke blazerssectie, een vier man sterke band met op gitaar David van den Beld, op bas Jelle Bouwman, op toetsen Boudewijn Pleij en op drums Arjes Grimmius en daarbovenop een charismatische zanger in de vorm van Gijs Berger.
En ja, ook nog een bijna echte pinguïn die bij het drumstel lijkt te genieten van een vers getapt biertje. De missie voor vanavond? Het publiek overrompelen met een forse portie energie, liefde en plezier. En met een aangenaam mengsel van hiphop, funk, ska, pop, rock en wat jazzy ritmes lukt dat prima. Een goed gevulde Max geniet.
Snel op weg met A.M. Sam
Iets na elven kom ik A.M. Sam tegen op de trappen van de Melkweg en complimenteer ik hem met zijn optreden van een half uur eerder in de Upstairs zaal. ‘Dank je wel. Fijn dat je het mooi vond.’ En weg is Sam van Hoogstraten zoals hij voluit heet. Even kijken hoe het zijn collega-muzikanten in de Oude Zaal vergaat. Zijn liedjes schrijft hij het liefst in zijn auto, onderweg van ergens naar nergens. Liedjes over oude en nieuwe vriendinnetjes en de onvermijdelijke gebroken harten. Liedjes over alles achter je laten en de horizon tegemoet reizen. Op het podium speelt hij ze met Annelotte Coster (ofwel Annie C.) op toetsen en Dan Huijser (ofwel Dan H.) op drums. Alsof je, met je Ford Mustang op cruise control, de Amerikaanse Highways verkent.
Get Jealous kruipt in je hoofd
Dubbel feest vanavond voor de garage punkband Get Jealous. En spelen op het Popronde 2019 eindfeest. En de Paul Smits Award 2019 voor de favoriete performer van de Popronde-bezoekers die frontvrouw Lotta Rasva in de wacht weet te slepen. Eerlijk verdiend met korte, energieke songs gevuld met feminisme en onzekerheid. Bijvoorbeeld over die altijd op de loer liggende jaloezie bij deze energieke frontbitch.Het verlangen en de uitdaging om het onmogelijke waar te maken blijven. De wil om al is het maar voor even in iemands hoofd te kruipen, verwoord in de in 2018 uitgebrachte debuutsingle Inside Your Head. En ja, in de muziekcatalogus van Get Jealous past zelfs een liedje over de blinde kat Yoyo ; zo’n kat met een eigen Instagramaccount.
Eva van Manen verbindt liefde en politiek
Altijd lekker als je nog tijdens de Popronde bij De Wereld Draait Door wordt uitgenodigd om samen met twee andere acts een nummer van Anouk te vertolken. (Nog) geen eigen nummer die avond, maar toch goed voor de naamsbekendheid. Hoe dat eigen werk klinkt blijkt als het optreden van Eva na wat technische strubbelingen begint. Een beetje liefde, een flinke dosis maatschappijkritiek, wat mededogen met degenen in onze samenleving moeilijk hebben en dat alles afgemaakt met een sausje van feminisme.
Nieuwsgierig geworden? Luister naar haar album Politiek & Liefde dat in 2018 werd uitgebracht. Streamingdiensten plaatsen het in de categorie ‘folk’, maar laat je wat dat betreft niet op het verkeerde been zetten. Het is veel meer dan dat.
De wondere wereld van Andy Smart / Teddy’s Last Ride
Je moet ervan houden, de mix van snoeiharde beats uit een doosje in combinatie met live visuals en een in fantasiepak geklede zanger/danser in de vorm van Andy Smart. Een combinatie van zang, dans en performance. Andy Smart en Teddy’s Last Ride, het gezelschap waarvan hij deel uitmaakt. Andy, brenger van boodschappen die licht in de duisternis moeten brengen.
Wellicht afkomstig uit de wereld van aliens waar hij in zijn performance een aantal keren naar verwijst? Het blijft een wat wonderlijk gezicht, de dansende zanger (of zingende danser) in de Upstairs bovenzaal van de Melkweg. Maar och, ook dat moet kunnen op deze slotavond van de Popronde 2019.
Tekst en foto’s: Herman Sixma
