Kennismaken met nieuw talent en enkele gevestigde namen
Weer geen witte kerst en temperaturen ruim boven het vriespunt. Jammer voor de liefhebbers van sneeuw en ijs, maar wel lekker voor de bezoekers van het Stille Nacht 2016 festival in Rotterdam. Immers, zij worden geacht van locatie naar locatie te hoppen om op intieme plekken in het hart van Rotterdam te genieten van een sfeervolle mix van folk, singer-songwriters, elektronica en luisterpop. Een ontdekkingstocht langs de Paradijskerk, de Arminiuskerk, Rotown en Club Vibes. Voor de derde keer op rij is LiveStreamMagazine te gast bij een flink deel van de optredens.
Twaalf optredens, vier locaties en een blokkenschema dat loopt van 18.30 tot 24.00 uur. Kijkend naar de line-up vallen drie dingen op. Allereerst het ontbreken van echt grote namen. Geen Finn Andrews (2014) of Alex Vergas (2015), maar wel bijvoorbeeld Benjamin Francis Leftwich. Ten tweede de ondervertegenwoordiging van vrouwelijke muzikanten. Op een totaal van bijna 30 verdeeld over verschillende podia tellen we slechts drie vrouwen. En tenslotte is ook het aandeel Nederlandse muzikanten dit jaar opvallend gering; alleen Stef Classens en zijn band Handed.
Dan Owen
Aan Dan Owen de eer om in een overvolle en muisstille Paradijskerk de spits af te bijten van de Rotterdamse editie van Stille Nacht 2016. Natuurlijk, er zijn om 18.30 uur nog geen andere optredens dus concurrentie ontbreekt. Maar ook nadat Rotown en Vibes om 18.45 uur zijn gestart met hun programmering wordt het bij zijn optreden in de Paradijskerk alleen maar voller en voller.
En dit blijkt geheel terecht, want wat de 24-jarige Britse zanger laat horen is betoverend mooi. Liedjes over de liefde, liedjes over verlangens en liedjes over onrecht. Een man, een gitaar, een flinke portie bezieling en een grote dosis muzikaliteit. Dan Owen is zeker een naam om in de gaten te houden.
Stef Classens & band
In 2014 won Stef Classens de derde editie van De Beste Singer Songwriter van Nederland. Daarna werd het stil en ging Classens op zoek naar zijn eigen geluid. Hoe dat eruit zou moeten zien wist hij op dat moment nog niet. Wat hij wel wist is dat hij niet de zoveelste man-met-gitaar wilde worden. Nu, ruim twee jaar later valt alles op zijn plek.
Niks geen Stef Classens als solo-zanger, maar Stef Classens als frontman/zanger van zijn gloednieuwe band Handed. Niet één maar vijf man op het podium van Rotown. Vijf prima op elkaar ingespeelde muzikanten met een lekker in het gehoor liggende popliedjes. Nederland is een nieuwe, veelbelovende band rijker.
Fenne Lily
Door naar Club Vibes om kennis te maken met Fenne Lily. Woonachtig in Bristol, 18 lentes jong en samen met haar vriendje (en haar gitaar) vanuit Bristol overgevlogen naar Rotterdam. Haar repertoire? Een verzameling eigen liedjes en covers die prima aangeduid kunnen worden als breekbare folkpop. Denk aan Lisa Hannigan en Laura Marlin.
We horen wat eigen werk en een mooie cover van Joanna Newsoms Garden of Eden. We zien een opvallend chagrijnige Fenne Lily die duidelijk met haar verkeerde been uit bed is gestapt. Of komt het misschien toch door de akelig lege en niet bepaald inspirerende omgeving?
RAVVEL
Bijna was het aandeel in Nederland woonachtige popmuzikanten op deze editie van Stille Nacht met 100% gestegen van één naar twee. Bijna, want een paar weken geleden is de Belgische Nina Sampermans weer terug verhuisd naar Antwerpen na vier jaar in Rotterdam gewoond en gestudeerd te hebben.
Aan een EP wordt gewerkt en vanavond laat Nina Sampermans samen met Arne van Rietschoten (toetsen) en Max Abel (toetsen, gitaar) horen hoe mooi een sfeervolle mix van elektronica en pianoklanken kan klinken in een ruimte als de Arminiuskerk. Mooiste nummers? Wild Eyes (waarmee zij in 2016 een bescheiden hitje had) en Destroy Me. RAVVEL, voor mij de verrassing van deze avond.
Faces On TV
We laten Mick Flannery in de Paradijskerk links liggen en vallen in het nabijgelegen Rotown midden in de laatste noten van de soundcheck van Faces On TV. Weer zo’n lekker bandje waar België patent op lijkt te hebben. ‘Triestig, maar sexy’, schijnt Max Colombie van de band Oscar And The Wolf over deze band gezegd te hebben. Dat triestige zien we vanavond niet echt terug op het podium, maar sexy is het zeker.
Sexy en stevig! Vanavond horen we vooral nummers van hun in 2016 uitgebrachte debuut EP ‘Travelling Blind’. Een vleugje Tame Impala en een scheut Yeasayer, maar vooral heel veel Faces On TV. Die gezichten gaan we in 2017 zeker terugzien op de Nederlandse podia.
Michael Nau
Een overlappend blokkenschema heeft als consequentie dat we na een volledig optreden in Rotown halverwege binnenvallen bij het concert van Michael Nau en zijn band in de Arminiuskerk. Michael Nau? Is dat niet die voorman van Cotton Jones en Pace France? Die van die heerlijk warme luisterliedjes waarbij je lekker weg kunt dommelen?
Inderdaad, die Michael Nau. Ter promotie van zijn solodebuut ‘Mowing’ (2016) op tour door Europa met een bassist en drummer. Niet spectaculair, wel lekkere muziek om bij kaarslicht naar te luisteren met een goed glas onder handbereik en een dennenboom in de hoek van de kamer. Of in dit geval, de Arminiuskerk.
L.A. Salami
Van de Arminiuskerk lopen we terug voor het laatste optreden in de Paradijskerk. Opnieuw een solo-optreden, wederom een man-met-gitaar in de vorm van L.A. Salami. Noem hem een postmoderne bluesman, een dichter van de straat, of een Do-It-Yourself muzikant. Feit is dat Lookman Adekuni Salami, zoals hij voluit heet, inmiddels al weer een paar jaar meedraait in het muziekcircus.
Na twee eerder uitgebrachte EPs verscheen in 2016 met ‘Dancing With Bad Grammar’ het debuutalbum van L.A. Salami. Logischerwijs staat dit album vanavond centraal. Met teksten over het leven van een jonge, zwarte Londenaar die twijfelt over hoop, geloof en liefde. Muziek om even bij stil te staan.
Amongster
Van de ‘muziek met een boodschap’ van L.A. Salami, keren we terug in de werkelijkheid van alledag als we voor de laatste keer deze avond bij Rotown naar binnen lopen en de band Amongster aan het werk zien. Ja, ook deze band komt uit België. En zeker, ook deze band maakt sfeervolle popmuziek met ‘ballen’. En het is inderdaad Jasper Maekelberg die we opnieuw aan het werk zien na zijn eerdere optreden met Faces On TV.
Een druk baasje dus. Samen met Thomas Oosterlynck (de man die eigenlijk schuilgaat achter Amongster) en op het podium bijgestaan door Tom Soetaert (toetsen) en Robbe Vekeman (drums) laat het viertal werk horen van hun op 9 september 2016 verschenen debuutalbum ‘Trust Yourself To The Water’. En dat klinkt mooi.
Joseph J. Jones
Snel door naar Club Vibes om daar nog een paar nummers mee te pikken van Joseph J. Jones. Als we de website van Stille Nacht mogen geloven een zanger die zich kan meten met onze vaderlandse kanonnen Blaudzun en Dotan. Een vader die jazzmuzikant was en een opa die zijn brood verdiende als prijsvechter.
Inderdaad sijpelt dit alles wel een beetje door in de paar nummers die ik op de valreep nog hoor. Een diep stemgeluid, een wat bombastische uitstraling en donkere neofolk dat in een nachtclub niet zou misstaan. Het publiek laat het gelaten over zich heenkomen, zowel de muziek als het afsluitende ‘Merry Christmas everybody’.
Benjamin Francis Leftwich
Zoals gebruikelijk is de afsluitende act tevens de meest aansprekende naam op de affiche: Benjamin Francis Leftwich. Voor de eerste keer deze avond is het (nog voor het optreden begint) dringen voor een podium waar vooral jonge meiden en stelletjes graag vooraan willen staan.
Benjamin Francis Leftwich is een ster in wording. Iemand die in z’n eentje met enkel een gitaar een grote zaal moeiteloos weet te betoveren en dat ook vanavond weer doet. Opvallend feitje: de meeste respons komt op de nummers die wat de stem betreft niet worden versterkt. Misschien is die galm op de stem hier en daar toch wat overdone?
Terugblik
En toen zat ook de Rotterdamse editie van Stille Nacht 2016 erop. Een aantal veelbelovende singer-songwriters aan het werk gezien, kennis gemaakt met een nieuwe lichting Belgische topbandjes-in-wording en sfeer geproefd van muziek op plekken waar normaliter op zondag de mis wordt gelezen. Het was weer een prima, sfeervolle aflevering van Stille Nacht. Op naar de drukke dagen van foto’s uitzoeken, het verslag schrijven en kerstinkopen doen.
Tekst & Foto’s: Herman Sixma
