Helemaal terug van weggeweest
Alhoewel weggeweest? Goed, de namen die horen bij de meer dan 20 albums die sinds 1979 zijn verschenen mogen dan van elkaar verschillen – naast Fischer-Z treffen we als uitvoerend(e) artiest(en) de namen aan van John Watts, Watts, J.M. Watts en The Cry – maar eigenlijk zijn het allemaal Fischer-Z albums. Op donderdag 18 januari stond Fischer-Z in een uitverkocht Paradiso ter gelegenheid van het verschijnen van het twaalfde studioalbum Building Bridges op 31 maart 2017 bij BMG Music. Een avond met zowel nieuw als oud werk, maar vooral een avond waarop John Watts laat zien dat hij en zijn band nog altijd springlevend zijn.
Een late start
Terwijl buiten de balans wordt opgemaakt van de stormschade in Nederland, loopt de Grote Zaal van Paradiso langzaam vol. Veel veertigers, vijftigers en zestigers die de band nog kennen van de jaren rond 1980 toen Fischer-Z ‘hot’ was in zowel Engeland als Nederland, maar ook aardig wat jongeren. Gelukkig hebben zij Paradiso op tijd weten te bereiken, net als de band zelf die al een dag eerder de oversteek van Engeland naar Nederland waagde. En voor de ongelukkigen die rond 20:30 uur nog onderweg zijn heeft John Watts een plezierige mededeling. ‘In verband met de beperkingen in het treinverkeer is de aanvangstijd van het concert verschoven van 20:30 uur naar 21:00 uur.’ Hij vertelt het zelf aan de bezoekers, die op dat moment al binnen zijn. Ach, het blijft op en top een gentleman.
Row Boys Row
De verwachting was dat het eerste deel van deze show zou bestaan uit werk van het nieuwe Buiding Bridges album, gevolgd door ‘klassiekers’ van eerdere Fischer-Z-albums. De werkelijkheid is net even anders. Natuurlijk, Wild Wild Wild Wild van het nieuwe album klinkt prima, net als Row Boys Row, over de vluchtelingenstroom naar onze ‘veilige’ westerse wereld. Een lied waarin John Watts laat zien dat hij nog altijd begaan is met het lot van de zwakkeren en onderdrukten in onze samenleving en weinig aan scherpte heeft ingeboet. ‘Paid all my money for a leaky boat / If I’d stayed at home, they would have cut my throat /….. / So row boys row, row boys row / Row boys row to agincourt / Remember we’re not animals.’ Maar het is vooral ouder werk waarmee Fischer-Z vanavond overtuigt.
Meezingers en klassiekers
En dat betekent veel materiaal van de eerste drie Fischer-Z albums Word Salad (1979), Going deaf For A Living (1980) en Red Skies Over Paradise (1981). Nummers als The Worker en So Long die inmiddels hun weg hebben gevonden naar NPO top-2000 en terecht zijn gekomen op de plaatsen 867 en 511. En publieksfavorieten als Pretty Paracetamol, Batallions Of Strangers, Berlin, Limbo en Marliese, die door de hele zaal uit volle borst worden meegezongen. Het maakt niet uit of het zuiver is en of de woorden kloppen, gewoon ouderwets meebrullen. En in dat rijtje van meezingers past ook prima One Voice van het in 1982 door John Watts uitgebrachte soloalbum One More Twist.
Destination Paradise
De verrassingen van het concert zitten helemaal aan het begin en het eind van de ruim anderhalf uur durende set. Begonnen wordt met een solo-uitvoering van het zelden gespeelde Marguerita Yourcenar van het album Destination Paradise uit 1992. Alleen John Watts, zijn stem, en zijn gitaar. Er wordt afgesloten met een nummer van hetzelfde album, Futher From Love. En ditmaal blijft John Watts in zijn eentje achter op het podium, nadat hij eerst zijn band heeft voorgesteld. Nog één accoord op zijn gitaar, nog één blik op het publiek voordat hij achter het gordijn aan de zijkant van het podium verdwijnt.
Een nieuwe tournee
In zekere zin kan het optreden in Paradiso worden gezien als een opwarmertje voor een meer uitgebreide tournee in mei 2018. Voorlopig zijn vier optredens in Nederland gepland. In de tweede week van mei zal Fischer-Z concerten verzorgen in Groningen (Oosterpoort, 10 mei), Zoetermeer (Boerderij, 11 mei), Utrecht (TivoliVredenburg, 12 mei) en Tilburg (013, 13 mei). Wellicht daarna wat festivals?
Tekst en foto’s: Herman Sixma
